در سوره نساء آیه 24 آمده اگر زنان کفار به اسارت مسلمانان درآیند بر مسلمانان حلال است و زناشویی با آنها اشکال ندارد . چون با اسارت آنها عقدشان باطل می شود .

شبهه این است به چه دلیل اسرای زن کفار را می توانند به نکاح خود در آورند ؟

وَالْمُحْصَنَاتُ مِنَ النِّسَاءِ إِلَّا مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُكُمْ كِتَابَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَأُحِلَّ لَكُمْ مَا وَرَاءَ ذَلِكُمْ

فولادوند: و زنان شوهردار [نيز بر شما حرام شده است] به استثناى زنانى كه مالك آنان شده‏ ايد [اين] فريضه الهى است كه بر شما مقرر گرديده است و غير از اين [زنان نامبرده] براى شما حلال است


آقای عبدالله رضایی

این آیه، بحث آیه گذشته را درباره زنانى که ازدواج با آنها حرام است دنبال مى کند، و اضافه مى نماید: «ازدواج و آمیزش جنسى با زنان شوهردار نیز، حرام است» (وَ الْمُحْصَناتُ مِنَ النِّساءِ).


این حکم، اختصاصى به زنان مسلمان ندارد، بلکه زنان شوهردار از هر مذهب و ملتى، همین حکم را دارند، یعنى ازدواج با آنها ممنوع است.
تنها استثنائى که به این حکم خورده است، در مورد زنان غیر مسلمانى است که به اسارت مسلمانان در جنگ ها درمى آیند،

اسلام اسارت آنها را به منزله «طلاق» از شوهران سابق تلقى کرده، و اجازه مى دهد بعد از تمام شدن عدءه آنها(1) با آنان ازدواج کنند و یا همچون یک کنیز با آنان رفتار شود، لذا مى فرماید: «مگر آنها را که از راه اسارت مالک شده اید» (إِلاّ ما مَلَکَتْ أَیْمانُکُمْ).

ولى این استثناء، به اصطلاح، «استثناى منقطع» است، یعنى چنین زنان شوهردارى که در اسارت مسلمانان قرار مى گیرند، رابطه آنها به مجرد اسارت، با شوهرانشان قطع خواهد شد، درست همانند زن غیر مسلمانى که با اسلام آوردن رابطه او با شوهر سابقش (در صورت ادامه کفر او) قطع مى گردد، و در ردیف زنان بدون شوهر قرار خواهد گرفت.

از اینجا روشن مى شود: اسلام به هیچ وجه اجازه نداده است مسلمانان با زنان شوهردار حتى از ملل و مذاهب دیگر ازدواج کنند، و به همین جهت، عده براى آنهامقرر ساخته و در دوران عده از ارتباط زناشوئى با آنها جلوگیرى نموده است.
فلسفه این حکم، در حقیقت این است که: این گونه زنان، یا باید به محیط «کفر» بازگشت داده شوند.
یا بدون «شوهر» همچنان در میان مسلمانان بمانند.

و یا رابطه آنها با شوهران سابق قطع شود و بتوانند از نو ازدواج دیگرى نمایند.
صورت اول بر خلاف اصول تربیتى اسلام، و صورت دوم ظالمانه است، بنابراین تنها راه، همان راه سوم است.

تفسیر نمونه آیت الله مکارم شیرازی

با اهداى سلام
اين امر را در فرهنگ زمان خودش بايد فهميد . در آن عصر زنان و مردانى كه در جنگ حضور مى يافتند خود را منقطع مى نمودند و اگر اسير مى شدند ديگر حر محسوب نمى شدند و انسان غير حر مالكيتى بر خود نداشت . بناى اسلام از ميان بردن برده دارى بود ولى به دليل شرايط اجتماعى سياسى فرهنگى ، به تدريج ، همراه با چهار كار كه در قرآن آمده و در مصاحبه با حديث انديشه توضيح داده ام ؛ گرفتن اسير جنكى و آزاد كردنش با لوازمى اصل بود و اگر نمى شد
ايجاد زمينه تربيت ، پاسداشت حقوق ، جلوگيرى از تجاوز مجدد دشمن ، و سپس آزاد سازى به بهانه هاى مختلف پس از مدتى كه با فرهنگ اخلاق انسانى ايمانى آشنا شده يا خو گرفته بودند .



نظر آقای دکتر دلشاد تهرانی در مورد آیه ۲۴ سوره نساء

بسیار عالی
ضمنا وقتی (طبق رسم آن زمان) همه در جنگها از طرف مقابل اسیر میگرفتند و آن اسیر را برده محسوب میکردند، مسلمانان هم نمی توانستند بگویند نه ما اسیر نمیگیریم؟ ظلم به خودشان بود و منطقی بود که برای محافظت از خودشان آنها هم اسیر بگیرند ولی خوشرفتار باشند و بعد به بهانه های مختلف آزادشان کنند
ولی الان که در دنیا مرسوم است با اسیر جنگی محترمانه برخورد شود و شهروندان عادی اصلا اسیر محسوب نمیشوند، آیا مسلمانان باید به سنت اعراب دوران جاهلی عمل کنند و اسیر را برده محسوب نمایند آنهم شهروندان را؟
یک اشکال در اینجاست که گاهی سنتهای اعراب آن زمان را سنتهای اسلامی میدانیم، در صورتیکه بسیاری موارد فقط برای بقا در جامعه آن دوران بوده
در اینجور موارد اگر مراقب باشیم معیارهای مهم دینی را به خاطر یک حکم موقت اجتماعی زیر پا نگذاریم مثل اینکه خداوند ظلم و تعدی را نمی پسندد، دین قیم بر اساس فطرت است و .... راحت تر میشود تحلیل کرد (البته با مطالعه و رعایت اعتدال و انصاف و...)

از این آیه فقط این مقدار فهمیده میشود که زنان محصنه برای نکاح حرام اند ولی کنیزان محصنه حرام نیستند
بیشتر از این از این آیه فهمیده نمیشود
وچیزهایی که نوشته اند تفسیرشان است نه اینکه ترجمه آیه باشد

ملکت ایمانکم یعنی کنیز
آن چیزهایی را که در پرانتزها اضافه کرده اند تفسیر خودشان است که باید توضیح دهند از کجا آورده اند
بهتر است بدانیم آیه حجت است ، روایاتی که قطعا بدانیم از معصوم صادر شده و مفهوم فرازمانی-فرامکانی داشته باشد (که شرط مهمی است و ثابت کردنش هم آسان نیست) نیز حجت است
اما تفسیر مفسران فقط برای خودشان و کسانی که نظر آنها را قبول دارند حجت است و برای دیگران حجت نیست

تفسیر المیزان در این ایه،ما ملکت ایمانکم را به کل کنیزان تفسیر کرده است .

"راههای بهره مندی از زنان در جاهلیت شامل :(۱ - نکاح ،(۲ - خزیدن کنیز،(۳ - زنا،بی عفتی بود،

در این آیه راه حلال را منحصر به دو راه (۱ - نکاح ،(۲ -خرید کنیز نموده و علت تأکید بر اموال آنست که دو راه نامبرده جز با مال عملی نیست ،"


جمله : (الا ما ملكت ايمانكم ) در اين مقام خواهد بود كه حكم منعى كه در محصنات بود از كنيزان محصنه بردارد، يعنى بفرمايد زنانى كه ازدواج كرده اند، و يا بگو شوهر دارند، ازدواج با آنها حرام است به استثناى كنيزان كه در عين اينكه شوهر دارند ازدواج با آنها حلال است به اين معنا كه صاحب كنيز كه او را شوهر داده مى تواند بين كنيز و شوهرش حائل شود، و در مدت استبرا نگذارد با شوهرش تماس بگيرد، و آنگاه خودش با او همخوابگى نموده، دوباره به شوهرش تحويل دهد، كه سنت هم بر اين معنا وارد شده است.


تفسير ديگرى كه كرده اند و ذيلا از نظر خواننده مى گذرد درست نيست، و آن اين است كه گفته اند مراد از جمله : (ما ملكت ايمانكم ) زنان جوانى است كه شوهر كافر دارند، ولى در جنگ اسير مسلمانان شده اند، (و آيه شريفه مى خواهد بفرمايد بطور كلى زن شوهردار حرام است، الا چنين زنى كه با اينكه شوهر دارد، از آنجا كه جزء غنائم جنگى مسلمين شده براى مسلمان تمتع از او حلال است )، و اين تفسير را با روايت زير تاءييد كرده اند كه

ابى سعيد خدرى گفته : اين آيه درباره اسير شدن اوطاس نازل شد، كه مسلمانان زنان مشركين را اسير گرفتند و با اينكه در دارالحرب شوهرانى مشرك داشتند با اين همه به حكم اين آيه حلال شدند و منادى رسول خدا (صلى اللّه عليه و آله ) ندا درداد كه هر كس كنيزى از اين زنان نصيبش شده، اگر كنيزش حامله است با او همخوابگى نكند، تا وضع حمل كند و آنها هم كه كنيزشان حامله نيست صبر كنند تا مدت استبرا تمام شود.

وجه نادرستى اين تفسير اين است كه عبارت (ما ملكت ايمانكم ) مطلق است، هم شامل اسراى جنگى شوهردار مى شود، و هم شامل غير آنان، و روايت نامبرده به خاطر اينكه سندش ضعيف است، و قدرت آن را ندارد كه اطلاق قرآن را مقيد كند"

مؤ لف قدس سره : در اين تفسير مكرر خاطرنشان كرديم كه امثال اين حوادث كه در روايات به عنوان شان نزول نقل شده، و مخصوصا حوادثى كه مربوط به بعضى از جملات يك آيه و به اجزاى آن مى باشد، صرف تطبيق هايى است كه راويان كرده، حوادث را با آيات تطبيق نموده اند نه اينكه سبب حقيقى نزول آيه اى باشد.

رواياتى در ذيل آيه (والمحصنات من النساء الا ما ملكت ايمانكم)

و در كافى و تفسير عياشى از محمد بن مسلم روايت شده كه گفت : من از امام باقر (عليه السلام ) از معناى كلام خداى عزوجل پرسيدم، كه فرمود: (والمحصنات من النساء الا ما ملكت ايمانكم )، فرمود: به اينكه انسان به برده خود كه كنيزش همسر او است بگويد: از همسر خودت كناره گيرى كن، و ديگر با او نزديكى نكن، آنگاه خود او كنيزش را از دسترس غلام دور نگه بدارد، تا حيض ‍ شود بعد از آن كه پاك شد خودش با او نزديكى كند، سپس اگر خواست دوباره او را در اختيار غلام بگذارد، بعد از آنكه حيض شد او را به غلام برمى گرداند، بدون اينكه حاجت به عقد نكاح داشته باشد.

و در تفسير عياشى از ابن مسكان از ابى بصير از يكى از دو امام باقر و صادق (عليهما السلام ) روايت كرده كه در معناى آيه : (و المحصنات من النساء الا ما ملكت ) فرموده : منظور از محصنات زنان شوهردار است، كه ازدواج با آنان حرام است، به جز زنى كه كنيز تو باشد، و تو او را به غلام خودت شوهر دادى هر وقت بخواهى مى توانى او را از شوهرش جدا كنى، و خودت از او بهره بگيرى، ابى بصير مى گويد: عرضه داشتم : حال اگر كنيزش را به غير غلامش شوهر داده چطور؟ فرمود: او نمى تواند بين اين زن و شوهر جدائى بيندازد، مگر آنكه كنيز خود را بفروشد، آنگاه ديگر ناموس كنيز ملك مشترى مى شود، و مشترى اگر خواست زناشوئى كنيزش با غلام غير را باقى مى گذارد، و اگر خواست مى تواند بين آن دو جدائى اندازد.

تفسیر المیزان

با سلام به دوستان

خدواند متعال در قران ازدواج با زنان را به صورت اجبار نهی کرده است

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا يَحِلُّ لَكُمْ أَنْ تَرِثُوا النِّسَاءَ كَرْهًا (19) نساء
ای کسانیکه ایمان آورده اید حلال نیست بر شما که زنان را به اجبار به ارث ببرید : ارث بردن چه از پدر باشد که سنت جاهلی بوده که با زن پدر ازدواج می کردند و یا چه به عنوان غنیمت باشد
یعنی اگر زنی به عنوان غنیمت جنگی اسیر شود هیچگاه به اجبار نمی شود با او ازدواج کرد

دوم : منظور از آیه وَالْمُحْصَنَاتُ مِنَ النِّسَاءِ إِلَّا مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُكُمْ كِتَابَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَأُحِلَّ لَكُمْ مَا وَرَاءَ ذَلِكُمْ زنان مسلمانی که می توانستند از دست شوهران کافر خود فرار کرده وبه مسلمانان پناه آوردند و مسلمانان با پرداخت نفقه( مخارج و مهریه قبلی) آنها به شوهران سابق می توانستند با این زن مسلمان ازدواج کنند (سوره ممتحنه )

سوم : زنان شوهردار که در جنگ اسیر می شدند باید عده طلاق می گذراندند( عده ی طلاق همگانی است طبق نظر قران) نه اینکه صرف اسیر شدن ، مسلمانان می توانستند با آن زنان ازدواج کنند و داستان جنگ اوطاس به عنوان شان نزول از این منظر می تواند مورد تردید واقع شود

در ضمن کنیزان محصنه به کنیزان شوهردار نمی گویند بلکه به کنیزانی که تمایل نداشته باشند به عنوان منبع درآمد ،صاحبان آنها از آنها استفاده بکننددلیل وَلَا تُكْرِهُوا فَتَيَاتِكُمْ عَلَى الْبِغَاءِ إِنْ أَرَدْنَ تَحَصُّنًا لِتَبْتَغُوا عَرَضَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا معنی : و كنيزان خود را در صورتى كه تمايل به پاكدامنى دارند براى اينكه متاع زندگى دنيا را بجوييد به بغی(زنا) وادار مكنيد

در آخر جمله ما ملکت ایمانکم به عباد و اماء و فتیات قلمداد می شود عباد(جمع عبد) بدلیل مرد بودن از مسئله ازدواج خارج است اما بین اماء(کنیزان) و فتیات (دختران جوان)فرق است که مورد توجه دوستان قرار گیرد

شاید سوال شوداگر ازدواج با زنان اسیر به اجبار حرام است پس چرا این گونه برداشت شده که حرام نبوده بلکه حلال است؟ دلیل آن این است که اسلام در حیات پیامبر صلی الله علیه وآله به صورت مکتوب دستورات را بیان داشته اما شرایط ابلاغ متفاوت بوده است مثل اینکه بگوییم چرا خداوند شراب خوردن را از همان ایتدا نهی نفرموده است می گوییم شراب خوردن در قران همان ابتدا (در مکه )حرام بوده اما شرایط اظهار آن را در زمانهای مختلف ،متفاوت بیان داشته است.

مسئله اسیر گرفتن برای اعراب یک مسئله طبیعی بوده حال اگر خدا بدون در نظر گرفتن شرایط تربیتی مسئله حرمت را اظهار میکرد، شاید مسئله خطرناکتری در پیش امت مسلمین قرار می گرفت...

به نام خدا


در خصوص زنان اسیر،خداوند بخاطر آسودگی و ارضای زن،حرمت ازدواج از زن شوهردار اسیر را برداشته و او مثل سایر زنان مسلمانان مجرد ،درصورت تمایل ،می تواند با مرد دلخواهش از مسلمانان ازدواج نماید.

هم چنانکه وقتی قران در ایات دیگر،ازدواج با غیرمحارم را حلال و مجاز کرد ،به معنای ترک تشریفات و مقدمات و رضایت طرفین و ..نبوده است.بلکه تنها مجاز بودن یا شرط لازم برای ازدواج با این زنان را بیان کرده و نفی شرایط دیگر را ننموده است.

در تفسير فرقان ،مرحوم صادقي تهراني چنين گفتهخ است


" الا ما ملكت ايمانكم" اينجا استثناى از كل «المحصنات» تحقق يافته،
مانند زنان اسير مشرك كه در عين شوهردار بودنشان، كه بوسيله اسارت از شوهرانشان جدا مى شوند،

و نيز زنان مسلمان شده مهاجر كه بوسيله ايمان و مهاجرت از شوهران كافرشان جدا مى گردند،

و همچنين زنان مشركه كه ايمان آورده اند و شوهرانشان بر شرك خود باقى مى باشند،

اين قبيل زنان در عين شوهردار بودن، بدون طلاق از آنان جدا مى شوند، و ازدواج مؤمنان با آنان به شرط عدم احتمال باردارى حلال است.

" و احل لكم ماوراء ذلكم" اين استثنائى است كلى كه در نتيجه مستثنامنه در بقيه موارد نص است، يعنى كل زنانى كه در اين سه آيه و آياتى ديگر ياد نشده اند، ازدواج با آنها با شرايطش حلال است،

در ازدواج های محرم گفته که با محصنات نمی توانید ازدواج کنید که منظور زنانی است که در حصن یا اصطلاحا حباله نکاح دیگری اند. بعد کنیزان را استثنا کرد چون ازدواج با آنها معلق به مالکیت است، یعنی اگر به دیگری منتقل شوند در صورتی که ازدواج کرده باشند، دوام ازدواجشان مشروط به اذن صاحب جدیدشان است. در صورت مخالفت ارباب، با نگاهداشتن عده دو ماهه، از شوهرشان جدا می شوند (کتاب الله علیکم، کتاب به معنای عده در بقره آمده).

ملک یمین آن چیزی است که به تملک فرد در بیاید. کدام مشرک را پیغمبر برده کرد که زنش را بخواهد کنیز کند؟ سوره محمد می گوید فاما منا بعد و اما فداء، شق سوم ندارد.

من با همین ایه تمام باورهام عوض شد ...هیچ تفسیری براش نیس کاملا مشخصه یه انسان چون دینش اسلام نبوده کنیز میشده و به اسارت گرفته میشده و حلال !!!! متاسفم واقعا متاسف که 20 سال زندگیم کور کورانه طی شد و خوشحالم که فهمیدم اشتباه بود ..... هر کسی هر انسانی با هر دینی با هر مذهبی حرمت داره و با تفاسیر مختلف سعی نکنین توجیح کنید. حالا خدارو جوری میشناسم که نیاز به تفسیر نداره نیاز به دین نداره خدا تو دلم هست و امیدوارم شما هم به راه درست برسید

برده داری در اسلام؟ - پرسش و پاسخ با دکتر عبدالکریم سروش

پرسش: در مورد داشتن کنیز(که به نوعی برده داری است) چندین بار در قرآن دیده می شود و جایی که در قرآن رابطه جنسی با کنیز را مجاز می شمرد لطفا توضیح دهید که چگونه با منش امامان و پیامبر سازگار بوده؟
...
پاسخ: "اسلام در دوران برده داری ظاهرشد ولذا برده داری بر پیامبر اسلام تحمیل شد.
درجنگها دیگران از مسلمانان برده میگرفتند، مسلمانان هم از آنها برده میگرفتند وبر انداختن یکسویه آن گویا راه حل موفقی نبود.

کنیزکان، بردگان جنگی بودند وبه محض خریداری شدن بر مالک خود حلال میشدند. و میتوانستند صاحب فرزند و زندگی شوند .


گاه هم به مراتب بالایی میرسیدند. امام هشتم شیعیان یک کنیز زاده است از کنیزی بنام تکتم.

البته بردگان از همه حقوق ازادگان بر خوردار نبودند مگر آنگاه که آزاد شوند.

تشویق به آزاد کردن بندگان از آموزه های مهم اسلامی ست.

در فقه کتاب العتق ( آزادی) داریم اما کتاب الرق( بردگی) نداریم.

یعنی کوشش میشد تا بندگان بنده نمانند وبه آزادی برسند.

برده داری اینک که برافتاده است چنین زشت مینماید.

در دوره خود اصلا و ابدا بدین زشتی نمی نمود. هیچ فیلسوف و عالمی با آن مخالفت نکرد از ارسطو بگیرید تا ابن سینا و توماس اکویناس.

بعلاوه کارکرد اقتصادی هم داشت و بر انداختنش نیازمند ظهور و استقرار یک نظام نوین معیشتی بود که بردگان را بی کارکرد کند واین همان خرده بورژوازی بود که در آمد ومتفکران و سخنگویان خودرا هم پرورش داد تا جنگی همه جانبه و موفق را علیه بردگی سامان دهند.

درتحلیل تاریخ ، یکی از مغالطه های راهزن بردن ارزشهای یک عصر به عصر دیگرست.

باری امروز زمانه دگرشده است ودیگر چنان تحمیلی وجود ندارد وبلکه آدمی از وسیله به هدف ارتقاء منزلت یافته است ولذا فرو نهادن احکام عتق و رق از محکمات و مسلمات نو اندیشی دینی ست."

تفسير و تدبر در آيه 24 سوره نسا:منظور از حلال بودن ازواج با زنان شوهردار تحت مالكيت چيست؟ايا مجاز بودن ازدواج اجباري با اسيران و كنيزان است؟

آيات 22-25 را بايد باهم ملاحظه كرد.مجموعه اين ايات ،افراد مجاز و غيرمجاز براي ازدواج را برميشمرد.

در این فراز خداوند ضمن بیان مباحثی از احکام ازدواج ، ابتدا زنانی که ازدواج با انها حرام است، را نام میبرد كه مورد اخر آن عبارتست از:
زنان محصنه (شوهردار) جز آنها که مالک شده اید و در آيه بعد چگونگي ازدواج و شوهردارشدن كنيزان را بيان ميكند

در واقع طبق اين آيه ازدواج و آميزش با زنان شوهردار(زناني كه با پيمان و عقد ازدواج،به همسري مرد ديگري در امده اند)،ممنوع است لكن اگر كنيز شوهرداري كه تحت مالكيت است و مالك بخواهد با او ارتباط جنسي داشته باشد،پيمان و قرارداد مالكيت نافذ و غالب است و كنيز بايد پس از سرامدن عده(استبرا)در اختيار مالك قرارگيرد.

آیه 25:تبصره و راه حلی جهت رفع مشکل جوانان کم بضاعت:اين آيه شرايط ازدواج كنيزان با افرادي غير از مالكشان را بيان ميكند.

و هر كس از شما از نظر مالى نمى ‏تواند زنان آزاد با ايمان را به همسرى [خود] درآورد
پس با کنیزان جوانسال با ايمان تحت مالکیت مسلمانان [ازدواج كند]
و خدا به ايمان شما داناتر است [همه] از يكديگريد پس آنان را با اجازه صاحب شان به همسرى [خود] درآوريد
و مهرشان را به طور پسنديده به آنان بدهيد [در حالیکه] پاكدامن باشند زناكار و دوست‏گيران پنهانى نباشند{25}

نکات:
1-در آيه 24،ازدواج با زنان شوهر دار را ممنوع كرد مگر افراد تحت تملك را.در آيه 25 شرايط اين ازدواج را بيان ميكند.در زنان متاهل آزاد حتما بايد طلاق بگيرند تا بتوانند با مرد ديگري ازدواج كنند اما در افراد كنيز ،نيازي به طلاق نيست.تغيير مالكيت كنيز در حكم طلاق است و اين اجازه به او داده ميشود كه اگر بخواهد با مالك خود ازدواج كند.(با رعايت دوران عده)

2-آیه 25 حالت تخفیف و تسهیل شرایط برای ازدواج جوانان کم بضاعت است و بیان کننده شرایط بخشی از افراد جامعه است نه اینکه بخواهد شروط ازدواج با کنیزان را بیان کند.طبعا جوان ازاد باایمان، ترجیح میدهد با زن عفیف مومنه ازدواج کند اما اگر شرایط مالیش مساعد نبود یا دختر مومنه ای نبود،ونتواند به تجرد خود ادامه دهد،خدا راه ازدواج با کنیز مومن پاکدامن را مجاز کرده است.

3-جواز این ایه، ازدواج با کنیزان دیگران است و نه کنیزان خود فرد.زیرا اولا کنیز فرد که تحت مالکیت اوست و نیازی به عقد ازدواج ندارد.و ثانیا داشتن کنیز نشانه تمکن است و حال انکه خطاب ایه به افراد بی استطاعت است.ثالثا آیه شرط اجازه از صاحب کنیز را بیان کرده است.

4-همانگونه كه براي ساير افراد مجاز به ازدواج ،اجبار در ازدواج در كارنيست براي كنيزان هم اجبار در ازدواج ،ممنوع است(طبق ايه 19 سوره نسا يا ايها الذين امنوا لايحل عليكم ان ترثوا النساء كرها اي مسلمانان بر شما حلال نيست كه زنان را (خودشان يا اموالشان را به كراهت به ارث بريد (مالك شويد)
سيره پيامبر نيز نشان ميدهد كه آن تعداد از زنان ايشان كه در جنگ،اسير شده اند،پيامبر ابتدا آنها را آزاد كرده و سپس انها به ميل خود با پيامبر ازدواج كرده اند.

[u]بنا براين هيچ نكته خلاف انسانيت در اين آيات نيست.
[/u]

پست مرتبط: منظور از ما ملكت ايمانكم در قران چيست؟ ايا به بردگان و كنيزان اشاره دارد؟

[url=http://quranpuyan.com/yaf_postst2655_mnZwr-z--m-mlkt-ymnkm-dr-qrn-chyst--y-bh-knyzn-w-brdgn-shrh-drd.aspx][u]جهت مطالعه موضوع بردگان و كنيزان در اسلام كليك كنيد[/u][/url]

با سلام و تشكر
آيا در صدر اسلام در جنگهاي بين دو گروه مسلمان زن ها به اسارت گرفته مي شدند ؟در اين صورت حكم اسير شدن زن مسلمان چيست؟
مثلاً همين گروه داعش زنان مسلمان ايزدي را اسير مي كردند و جهاد نكاه راه مي انداختند البته به استناد آيات قرآن !

ازدواج با زنان همسر دار در شرع مقدس اسلام حرام است. از این دسته فقط زنان اسیر شده، با شرایطی مثتثنا هستند.
خداوند متعال نكاح زن اسير شده از كفار را براى مسلمانان بعد از برائت و طاهر بودن رحمش از شوهر اولش حلال فرموده است به شرط اينكه بين آن زن و شوهر كافرش اختلاف مكان باشد و اگر آن زن و شوهر هر دو با هم اسير شوند براى غير شوهرش حلال نخواهد بود.

این حکم فقط درباره زنان کفار است و در جنگ میان دو ملتی که مسلمان باشند این حکم جاری نمی شود .اگر چه یکی از آنان ظالم و متجاوز باشد. 
در بارۀ دلایل و فلسفۀ حلیت روابط زناشویی با زنان اسیر می توان گفت: حلال شدن زنان اسیر بر اساس یک واقعیت حاکم بر جوامع آن روزی بوده است
زیرا از سویی اگر زنان اسیر آزاد می شدند، تقویت جبهۀ دشمن را در پی داشت و از سویی دیگر زندانی و حبس کردن آن ها هم روش درستی نبود.
کار کشیدن از آن ها در معادن و مزارع، بدون این که از حق استفاده از غرایز جنسی برخوردار باشند عواقب خطرناکی از جمله رواج فحشا در بین آن ها را به دنبال داشت.
از طرفی وجود جمعیتی عظیم در جامعه بدون این که عضوی از جامعه شناخته شوند، خود تبعات منفی در جامعه به همراه خواهد آورد از جمله این می توانستند منشأ نسلی ناپاک در جامعه شوند، گذشته از آن در مقابل ارزش های فکری و عقیدتی جامعه موضع گیری نمایند و...؛ به تعبیری واضح آن ها نماینده فکر و باور دشمن خواهند شد و عملا در جامعه جمعیتی به وجود خواهد آمد که هیچ تناسبی با ارزش های پذیرفته شدۀ جامعه نخواهند داشت اما اسلام با طرح رسمیت بخشیدن به داشتن روابط زناشویی با آن ها با شرایط خاص به همۀ این تبعات منفی پایان داد و آن ها را از این طریق در جامعه اسلامی هضم کرد

ازدواج در قانون اسلام شرایطی بسیار دارد از جمله رضایت طرفین ، وجود دو شاهد ، عدم اجبار و نبودن زور در قبول ازدواج ، مهریه و نفقه و ....

حقوق اولیه زنها در کدام قانون ازدواجی همچون اسلام ارجمند و بزرگ هست؟ 

کدام قانونی چنین مقامی را برای اسیران دشمنان خونی خود وضع کرده است؟؟؟
ازدواج بهترین و والاترین امری است که از نظر قانونی می توان با اسرای دشمن انجام داد با ان همه ریزه کاری ها و حق و حقوق مختلفی که برای زن و همینطور شرایطش موجود است

با زنان اسیر گرفته شده - مبتنی بر همان قید اختلاف مکان با شوهر یا مردن شوهرش - چه کار بهتری می توان کرد؟؟؟؟

بی قانونی محض که نتیجه اش می شود بربریت و تجاوز و اوج رذائل انسانی

آزاد کردن هم که نه از نظر استراتژیکی-جنگی و منطقی قابل توجیه است و نه از نظر مواردی که دوستان ذکر کردند
((ناگفته پیداست وقتی موقعیت ارام شده یا صلح و اتش بس برقرار گردید انگاه آزاد کردن اسرای طرفین معقول می نماید))
پس باید در این بازه بهترین نوع برخورد را یافت
بین بی قانونی محض تا ازاد کردن در زمان غیر منطقی
در مورد این زمان چون این کار جز فروعات میشه باید مراجع نظر بدهند

سلام در پاسخ به اين دوست گرامي چند نكته قابل ذكر است:

1-انچه در قران در ايه 24 سوره نسا امده،عنوان ملك يمين است نه اسير. اما قواعد و ضوابط برده داري و اسير گرفتن از سپاه شكست خورده و تحت مالكيت در آمدن انسانها از جمله اسيران ربطي به قران و اسلام ندارد بلكه تابع عرف اجتماعي بوده است.

آن زمان براي اقوام،پذيرفته بود كه اسيران را،به بردگي گرفته و با بردگان و كنيزان ،ارتباط جنسي داشته باشند.
حال گاهي پيروز جنگ بودند و گاهي مغلوب جنگ و اين رسم و عرف،ربطي به دين و ايين انها نداشت.بلكه ملاك،پيروزي يا شكست بود.

2-عملكرد اقوام و افراد از هر دين و ايين چه شيعه چه سني را نبايد به حساب قران و اسلام گذاشت.
بلكه بايد به منابع ديني اصيل از جمله خود قران مراجعه كرد.

3- قران دستور خاصي براي اين موضوع نداده بلكه گفته اگر مالك زني(از هر ديني ) شديد او بر شما حلال است و اگر خواستيد رابطه جنسي با كنيزي كه شوهر دارد،داشته باشيد با رعايت عده مجازيد.

اما در فقه،شرايطي براي ان بيان شده كه فقط زن اسير كافر مجاز است.

4-امروزه كه رسوم كنيزداري و مالك شدن بر انسانها از جمله اسيران،مذموم وخاتمه يافته است،و رفتار با اسيران جنگي هم تابع ضوابط و قوانين خاص است،ان رفتارهاي برخاسته از اداب و رسوم زمانه جايي براي انجام و گفتگو ندارد.

در سوره شریفه محمد، آیه 4 آمده است، اسرای جنگ باید بدون منت آزاد شوند و یا با گرفتن فدیه آنها را آزاد کنند، حال اگر اسیری فدیه برای باز خرید خود نداشت، می بایستی مثل فرزند خوانده در خانه یکی از مسلمانان زندگی کند و با قراردادی که قران کریم آن را مکاتبه نامیده است، حداکثر به مدت هفت سال یا کمتر، در ازای انجام خدمات، فدیه خود را بپردازد، در این مدت، خوراک و پوشاک و مسکن او نیز، به شایستگی بایستی تامین شود.

برای زنان اسیر، راه سومی وجود داشت:و آن وجود نوعی عقد مکاتبه ای با رضایت قلبی دو طرف است که با اولین فرزند و یا حداکثر هفت سال، هم خود زن و هم فرزندش آزاد خواهند بود. البته پر واضح است که آن زن در صورت تمایل به ازدواج میبایستی دیگر مشرک نباشد ، ثانیا اگر شوهر مشرک داشته، ایمان آوردنش، نوعی طلاق اتوماتیک به وجود می آورد که بایستی عده طلاق هم رعایت شود.


یکی از منابع مهم اين نظر ، کتاب برده داری از دیدگاه اسلام نوشته مجتهد ارجمند، استاد مصطفی حسینی طباطبایی است. دوم، استنباط خود از دو ازدواج پیامبر با دو اسیر زن. سوم، استفاده از منابع مربوط به عقد مکاتبه ای بین اسرا و مومنانی بوده که این اسرا در منازل آنها تقسیم می شدند و در آیات متعددی از قران کریم، رعایت حال آنان و حتی اقدام برای ازدواج آنها مورد تاکید قرار گرفته است

1-در زمان نزول قران،مطابق رسوم تعریف شده آن عصر،برده داری و تحت مالکیت دراوردن انسانهای دیگر،پذیرفته شده بود.این مالکیت هم یا از طریق خرید حاصل میشد یا از تقسیم اسیران جنگی . چنانچه زنی به عنوان کنیز در اختیار مردی قرار میگرفت،به کارگیری و بهره گیری از او و از جمله تمتع جنسی مجاز بود.بعبارت دیگر امیزش های مجاز جنسی ان زمان یا بواسطه عقد ازدواج و زوجیت بود و یا بواسطه مالکیت یافتن.

قرآن نیز این عرف را پذیرفته و در سوره های معارج (ایه29)و مومنون (آیه5)،با عباراتی کاملا یکسان،مخاطبان خود را به حفظ فرج جز از این دو طریق توصیه کرده است:

وَالَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ {29}و كسانى كه دامن خود را حفظ مى‏كنند {29}

إِلَّا عَلَى أَزْوَاجِهِمْ أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَيْرُ مَلُومِينَ {30}مگر بر همسران خود يا كنيزانشان كه [در اين صورت] مورد نكوهش نيستند {30}

2-قران ضمن توصیه احسان به بردگان و قراردادن ازادسازی برده (تحریر رقبه)به عنوان یکی از شقوق کفاره برخی از گناهان و نیز به عنوان یکی از مصارف زکات،راهی جهت تعدیل و تخفیف برده داری گشود.

3-نکته دیگری که قابل توجه است،آلودگی بیشتر کنیزان به زنا و تن فروشی بود که قران با تشویق مالکین به تزویج غلامان و کنیزان صالح ،ضمن اینکه زمینه حفظ عفاف انها را بیشتر فراهم نمود ،امکان تمتع جنسی مالکین را نیز کمتر نمود.این توصیه ،به کنیزان این امکان را میداد که همانند افرا ازاد با مرد مورد نظر خود ازدواج کنند،مهریه بگیرند و زندگی خانوادگی خود را داشته باشند.

وَأَنكِحُوا الْأَيَامَى مِنكُمْ وَالصَّالِحِينَ مِنْ عِبَادِكُمْ وَإِمَائِكُمْ إِن يَكُونُوا فُقَرَاء يُغْنِهِمُ اللَّهُ مِن فَضْلِهِ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ {32}

بى ‏همسران خود و غلامان و كنيزان درستكارتان را همسر دهيد اگر تنگدستند خداوند آنان را از فضل خويش بى‏نياز خواهد كرد و خدا گشايشگر داناست {32}

4-در سوره نسا ایات 22 تا 25 قران،افرادی که را ازدواج با انها ممنوع است (محارم)برمیشمرد و عقد ازدواج با سایر زنان را حلال میداند. در ایه 24 زنان شوهر دار هم در شمار زنان ممنوع قرار گرفته اند اما زنان شوهردار تحت تملک استثنا شده اند.
این استثنا نشان میدهد اولا در زمینه زناشویی نیز مالکیت (خرید کامل )بر عقد ازدواج (پرداخت مهریه)غلبه دارد .

ثانیا با توجه به اینکه بلافاصله پس از این حکم ،در ایه 25 سوره نسا به بیان شرایط ازدواج با کنیزان با اذن مالک انها پرداخته است،میتوان گفت استثنای آیه 24 ، ضمن معتبر شمردن حق مالکیت مالک بر کنیز،نگرانی مالک از ازدست دادن کلی کنیز را برطرف نموده تا این نگرانی مانع اذن مالک به ازدواج کنیز با فرد دیگر نشود.

یعنی قران ابتدا به ازادسازی کلی بردگان و کنیزان اهتمام داشته و در درجه بعد افرادی که حاضر به ازادسازی انها نبوده اند، را به موافقت و حتی اقدام در تزویج کنیزان و بردگان توصیه نموده است.

در واقع طبق اين آيه ازدواج و آميزش با زنان شوهردار(زناني كه با پيمان و عقد ازدواج،به همسري مرد ديگري در امده اند)،ممنوع است لكن اگر كنيز شوهرداري كه تحت مالكيت فرد ثالثي است و مالك بخواهد با او ارتباط جنسي داشته باشد،پيمان و قرارداد مالكيت نافذ و غالب است و كنيز بايد پس از سرامدن عده(استبرا)در اختيار مالك قرارگيرد.

در واقع زنان متاهل آزاد حتما بايد طلاق بگيرند تا بتوانند با مرد ديگري ازدواج كنند اما در افراد كنيز ،تغيير مالكيت كنيز بمنزله طلاق است و اين اجازه به او داده ميشود كه اگر بخواهد با مالك خود ازدواج كند.(با رعايت دوران عده) و يا باذن مالك ، به رابطه خود با شوهرش ادامه ميدهد.

5-با عنایت به بند 4 مراد ایه مشخص گردید. ایه اشاره ای به جنگ و اسیرجنگی نداشته و عبارت ماملکت ایمانکم اطلاق کلی دارد.لذا ترجمه و تخصیص این ایه به زنان اسیر(ان گونه که در برخی ترجمه ها مثل دو ترجمه زير و برخي تفاسیر ذکر شده) ،اشتباه است .

انصاریان: و [ازدواج با] زنان شوهردار [بر شما حرام شده است] مگر زنانی که [به سبب جنگ با شوهران کافرشان از راه اسارت] مالک شده اید
قمشه‌ای: و نکاح زنان شوهردار نیز (برای شما حرام شد) مگر آن زنانی که (در جنگهای با کفّار، به حکم خدا) متصرّف شده‌اید.

ترجمه مناسب: مکارم شیرازی: و زنان شوهردار (بر شما حرام است؛) مگر آنها را كه مالك شده‏ ايد،
روایت زیر نیز که در المیزان نقل شده،موید همین برداشت است.

تفسیر المیزان نیز ضمن بیان روایت زیر در تایید این برداشت،براین باور است " تفسير ديگرى كه كرده اند و ذيلا از نظر خواننده مى گذرد درست نيست، و آن اين است كه گفته اند مراد از جمله : (ما ملكت ايمانكم ) زنان جوانى است كه شوهر كافر دارند، ولى در جنگ اسير مسلمانان شده اند....
وجه نادرستى اين تفسير اين است كه عبارت (ما ملكت ايمانكم ) مطلق است، هم شامل اسراى جنگى شوهردار مى شود، و هم شامل غير آنان، و روايت نامبرده به خاطر اينكه سندش ضعيف است، و قدرت آن را ندارد كه اطلاق قرآن را مقيد كند"

"و در كافى و تفسير عياشى از محمد بن مسلم روايت شده كه گفت : من از امام باقر (عليه السلام ) از معناى كلام خداى عزوجل پرسيدم، كه فرمود: (والمحصنات من النساء الا ما ملكت ايمانكم )، فرمود: به اينكه انسان به برده خود كه كنيزش همسر او است بگويد: از همسر خودت كناره گيرى كن، و ديگر با او نزديكى نكن، آنگاه خود او كنيزش را از دسترس غلام دور نگه بدارد، تا حيض ‍ شود بعد از آن كه پاك شد خودش با او نزديكى كند، سپس اگر خواست دوباره او را در اختيار غلام بگذارد، بعد از آنكه حيض شد او را به غلام برمى گرداند، بدون اينكه حاجت به عقد نكاح داشته باشد."

6- با توجه به عرف و رسوم ان زمان،اسیران جنگی یا آزاد میشدند (با پرداخت فدیه یا بخشش)یا به عنوان غنیمت توسط سران قوم مستقیما بین سریازان تقسیم میشدند و یا در بازارشهرها فروخته شده سپس عواید ان تقسیم میگردید.لذا اگر زنی از قوم شکست خورده درجنگ توسط قوم و سپاه غالب (فارغ از دین و ایینش) اسیر میشد و ازاد نمیشد مطابق عرف زمانه،تحت مالکیت فرد دیگری قرار میگرفت. یعنی زنان اسیری که به کنيزی میرفتند نیز مشمول عبارت و ماملکت ایمانکم مذکور در ایه 24 میشوند. اما شایان توجه است که در جنگهای ان زمان،اسیر شدن زنان چه در میدان جنگ و چه در هنگام سقوط شهرشان بر اثر تصرف نیروهای سپاه مقابل،غالبا حاکی از ان بود که مردان انها همگی کشته شده اند.ضمن آنكه در صورت زنده بودن شوهر،ميتوانست با دادن فدا،زنش را آزاد كند. لذا نمیتوان بر غالب انها عنوان زن شوهردار اطلاق نمود.

هم چنين طبق شرايطي كه در كتب فقهي براي اين كار بيان شده،اگر زن و شوهر با هم اسير شوند،اين زن بر ديگر مردان حلال نخواهد بود. به عنوان مثال در زمان پیامبر اسلام بعد از عهدشکنی یهود بنی قریظه و حضور آنها در جنگ احزاب به همراه مشرکین مکه علیه مسلمانان،سپاه اسلام انها را محاصره و در نهایت مجبور به تسلیم شدند.پیامبر حکم اسیران و اموال را به سعدابن معاذ سپرد . او هم بنا به رسوم و پیمانهای فیمابین حکم به قتل همه مردان ،تقسیم اموالشان و اسارت زنان و فرزندانشان داد.پس از اجرای حکم،پیامبر یکی از انصار را به همراه کاروان اسیران به نجد فرستاد تا انها را بفروشند.(نقل از کتاب تاریخ پیامبر اسلام،تالیف دکتر محمد ابراهیم ایتی)

7-انچه که با معیارهای امروز بشر متناقض بوده و ضد ارزش محسوب میشود،اصل برده داری و مالک شدن بر انسانهای دیگر بوده است که تبعات و پیامدهای ناگزیری هم در موضوع امیزش جنسی و ازدواج کنیزان داشته است.

سلام
می خواستم چند نکته را در این زمینه توضیح بدم
اول بزارید تعریف تجاوز را براتون بیارم:
"تجاوز جنسی به معنی انجام نزدیکی جنسی با فرد، بدون رضایت اوست."
طبق این تعریف عمل مسلمانان تجاوز تعریف میشه چون رضایت فرد دخیل نیست (می توان بدون رضایت اسیران زن با انان ازدواج کرد) حالا اینکه شما این تعریف را قبول ندارید و یا چه تعریفی برای تجاوز میارید بحث جدایی است که به نظر من اگر مطرحش کنید صرفا توجیه این قانون است.
اما حالا دلیلی که برای ازدواج بدون رضایت با اسیران مطرح میشه اینه که فردی که با اسیر زن ازدواج می کنه در واقع زندگیش را تامین می کنه!
کاملا قبول دارم که نمیشه رایگان زندگی اسیر ها را تامین کرد می توان انها را به کار مجبور کرد با کار کردن می تونند جبران کنند نه با عمل جنسی دقیقا همون کاری که با اسیران مرد انجام میشه. در واقع کار کردن در ازای تامین زندگی کاریه که مردم عادی هم انجام میدند و همچنان هم عمل صحیحی خواهد بود اگر روی اسیران انجام بشه اما انجام عمل جنسی در ازای تامین زندگی کار ناپسندیه.
موضوع دگه ای که مطرح شد این بود که برده داری و انجام این چنین عمل هایی در ان زمان جز کار های عادی بوده و روتج داشته خب مگه بت پرستی و رفتار های اشتباه دیگه وجود نداشته؟ مگر نه اینکه پیامبر اومده بود این رفتار های اشتباه را از بین ببره؟
ممنون میشم جوابتون را برای هر 3 نکته ی بالا بشنوم

سلام

1-قوانين و اداب و رسوم برده داري و گرفتن اسير،مختص مسلمانان نبوده است بلكه در ميان همه اقوام تا چند ده سال پيش،جاري بوده است.

بر طبق اين عرف ،كنيز تابع اراده مالك خود بوده و در هيچ زمينه اي اراده مستقلي نداشته است.

2-توصيه هاي زياداسلام به رفتار خوب با برده ها از جمله اينكه به انها از غذا و لباس خودتان بدهيد،انها را به عقد ازدواج خود يا ساير ين دراوريد؛به انها حسان كنيد و ..بيانگر عدم تاييد اين فرض از جانب اسلام است كه انها در برابر نگهداري خود،مجبور به كار يا تن فروشي شوند.

3-اسلام جهت توقف برده داري،روندي تدريجي را برگزيده و با دستورات مختلف از جمله تشويق به ازاد سازي برده يا تشويق به ازدواج انهاو ..زمينه اين كار را فراهم كرده است.
حتي دانشمندان غربي نيز ،توقف ناگهاني روند برده داري را ناممكن ميدانستند. در اين زمينه خوبست به كتاب بردگي در اسلام شهيد مطهري و قول منتسكيو رجوع نماييد.

باسلام بالاخره بنده متوجه نشدم اگر اسلام جواز ازدواج با اسیر جنگی را داده چگونه میتوان با شخصی که او را خریده ایم واسیر جنگی نیست رابطه آنهم بدون عقد نکاح برقرار کرد.اولا این زن اسیرنیست ثانیا خرید جواز محسوب نمیشودشایدبتوان توجیه کرد که اسلام به مقتضای زمان حرکت میکند آیاقوانین و آزادی وحریت در نزد خداوند نیز دستخوش زمان و مکان است.دیگر اینکه مگر در اسلام نیامده که مرد مسلمان با زن کافر نمیتواند ازدواج کند حال چگونه با زن اسیری که کافرهم هست میتوان ازدواج کرد با اسارت نکاحش باطل ،قبول،کفرش را چه میکنیم عدم رضایتش را چه میکنیم.بدون رضایت که عنف است و تجاوز....باتشکر

باسلام با کدام دلیل عقلی مرتد باید کشته شود آیا صرف ابراز عقیده در مورد خدا دلیل مرگ میشود.

با سلام

تعریف و شرایط مرتد از نظر فقها،مختلف است. در همین سایت در بخش تحقیق موضوعی نظرات برخی از علما بیان شده که ارتداد ،صرفا تغییر عقیده نیست و کسی صرفا بخاطر تغییر عقیده واقعی از اسلام،کشته نمی شود.

به لینک زیر مراجعه نمایید.

[url=http://www.quranpuyan.com/yaf_postst534_mrtd-khyst--y-z-nZr-qrn--mrtd-byd--dm-shwd.aspx][u]مجازات مرتد در اسلام چیست؟مرتد کیست؟[/u][/url]

1-همانطور كه در پستهاي بالاتر بيان شد،ارتباط مشروع و پذيرفته شده جنسي،در ان زمان از دو طريق بوده است: يا عقد ازدواج يا خريد كنيز.و با توجه به آثار و تبعات ازدواج دايم،شرط ايمان فقط در عقد ازدواج دايم شرط است .

2-همانگونه كه در پاسخ اقاي دكتر سروش هم امده است،مسايل عرفي و اجتماعي را بايد با ملاك و معيار هر قوم و زمانه سنجيد نه معيارهاي امروزي.

3-اينكه اياكنيز درصورت تمايل ارباب به رابطه جنسي با وي،اكراه داشته يا خير ،مسلم نيست.بلكه از انجا كه بخشي از كنيزان و غلامان ،ميان هم ارتباطات ناسالم داشتند،اينكه مولايش بخواهد با وي رابطه داشته باشد و نيز كسب حقوقي كه در صورت بچه دارشدن،نصيبش ميشد،ميتوانسته براي وي انگيزه بخش باشد.

شمن انكه نقل است غلامان و كنيزان ،در هنگام خريد و فروش اگر از خريدار جديد،اكراه داشتند، ميتوانستند نپذيرند.

نظر آيت الله محقق داماد پيرامون برده داري در اسلام

به نظر ما در مورد احكام امضايى همواره چنين نيست كه به علت مطلوب و پسنديده بودن، مورد امضا و تأييد شارع قرار گرفته باشند، بلكه اين احكام در واقع بر دو قسمند: قسم اول را مى‌توان «احكام امضايى مطلوب» و قسم دوم را «احكام امضايى تحميلى» ناميد. قسم دوم آن‌هايى هستند كه نه به خاطر موجه و مطلوب بودن كه به خاطر رواج و شيوع در عرف و وجود محذورات اجتماعى در مخالفت با آن‌ها، مورد امضا قرار گرفته‌اند و در حقيقت، پذيرش اين دسته از احكام بر شريعت تحميل شده است، در حالى كه قسم اول چنين نيستند، بلكه به خاطر عقلايى، منطقى و موجه بودن مورد تأييد شرع قرار گرفته‌اند.

براى مثال در زمان بعثت حضرت ختمى مرتبت (ص) موضوع برده‌دارى يك امر معمول و رايج ميان عرف بود، به گونه‌اى كه يكى از منابع اصلى مالكيت، برده‌ها بودند و اگر شريعت اسلام آن را نمى‌پذيرفت همانند آن بود كه اصلى‌ترين منبع ثروت مردم را كان لم يكن اعلام دارد و لذا آن را به نحو تحميلى پذيرفت، اما سياستى اتخاذ كرد كه برده‌دارى به تدريج ملغى و منسوخ گردد.

نظير اين گونه احكام بسيارند. به نظر ما اين دسته احكام امضايى مقيد به رواج عرفى است و به تعبير فنّى، رواج عرفى براى آن‌ها حيثيت تقيديه محسوب مى‌شود، نه حيثيت تعليليه. نتيجه اين برداشت اين است كه اگر اين احكام در بستر زمان رواج عرفى خود را از دست بدهند و متروك گردند، بى‌گمان حكم شرع تغيير خواهد يافت.
به نظر ما امروزه نمى‌توان جواز برده‌دارى را كه از نظر عرف يك امر متروك و حتى زشت و ناپسند تلقى مى‌شود، به شريعت مقدس اسلامى منتسب ساخت. «سید مصطفی محقق داماد، قواعد فقه: بخش مدنی (مالکیت - مسئولیت)، تهران: مرکز نشر علوم اسلامی، چاپ سیزدهم، ۱۳۸۵، ص ۶»

خریدکنیز به هیچ صورت با معنای آیه ملکت ایمانکم مطابقت نمیکند سعی کند وحدت ملاک نگیرید.چون جمع شدمعانی گوی بیان توان زد

سلام.
ازدواج کنیزان بقول مرحوم بهبودی، ازدواج معلق است. به این معنا که تا مملوک این اربابی است که او را به دیگری تزویج کرده، برقرار است. اگر او را به ارباب دیگر واگذار کرد ادامه زوجیت منوط به نظر ارباب جدید است.

در مورد ازدواج خود ارباب با کنیز، اقدام به ازدواج به معنای آزاد کردن کنیز است. وگرنه صرف رابطه ازدواج محسوب نمی شود. حکم دیگری هم وجود دارد و آن اینکه اگر کنیزی از اربابش صاحب فرزند شود، نمی شود او را فروخت و بعد از مرگ ارباب از سهم الارث فرزندش آزاد می‌شود.

ازدواج تبعات حقوقی و مالی دارد که مستلزم مالک شدن مهریه و نفقه و حق تصرف زن در اموال اوست. اینها برای برده متصور نیست.


بواسطه حق مالکیت، که از نظامات حقوقی دنیای قدیم بوده. مالک برده و کنیز مالک رقبه او محسوب می شده، بجای او تصمیم می گرفته و از نیروی کار و درآمد حاصل از کار برده منتفع می شده. اراده برده تابع اراده ارباب بوده.

من وقتی بابام فوت کرد به خواب خواهرم اومد و بهش گفت قران نصفش درسته نصفش غلط من خیلی عصبانی شدم چون به شدت مذهبیم اتفاقا بابام تو خواب به خواهرم گفته بود از من بپرسه دلیلش چیه چون من به شدت معتقد بودم قران تحریف نشده و هنوزم هم همین اعتقاد رو دارم به والله قران رو باز کردم ایه ای اومد که گفته بود برخی ایات قران محکم و مکتوبن و همانن که گفته شده و بعضی ایات متشبهه اند و شما رابه اشتباه میاندازند پس شک نکردم منظور بابام همین بود اینها ایاتی هستن که فقط امام زمانمون میتونن تفسیرشون کنند چون مخصوص این بزرگوارانن تا بدرستی اجرا شوند و همینطور که میدونید بعضی ایات فسخ بعضی متشبه و... و اینکه قران واقعا کتاب تخصصیه که باید توسط حجت خدا روی زمین تفسیر بشه و من شک ندارم این ایاتی که درباره بردگی و زنان هست هم جزو همین ایاتین که ان شاالله امام حجت قائم که ظهور کردن برایمان تفسیر میکنند و اونوقت طبق گفته امام علی علیه السلام میفهیم اسلام را وارونه به ما عرضه کردن و با جون و دل قبولش میکنیم نه با ترس از جهنم و حرف دیگران

خيلى معذرت ميخوام خيلى ها ميگن اون موقع عرف بود در جنگ ها اسير ميگرفتند از دو طرف اگه عرف بود ه ديگه دين ميخواست چيكار همون عرف اجرا ميكردن ديگه

من برده‌داری را بر‌انداختم، به بدبختی آنان پایان بخشیدم. فرمان دادم که همه مردم در پرستش خدای خود آزاد باشند و آنان را نیازارند. فرمان دادم که هیچکس اهالی شهر را از هستی ساقط نکند.

ازنظر من شاید منظور زنی باشد که در میدان جنگ مانند مردان در حال محاربه باشد وانگاه که اسیر شد (اسیر جنگی محسوب شود)البته منظورم تفسیرنیست

استثنا بر ازدواج ممنوعه!؟؟ (آیا قرآن بر تحریم نکاحِ زنان شوهردار استثنا زده؟)

در اين آیه تأملی دوباره کردم و در این بازبینیِ بی‌تکلّف، به این نتیجه رسیدم که قرآن و آن آیه، هیچ استثنایی در ممنوعیت نکاح با زنان شوهردار قائل نشده؛ و یعنی برداشت مشهور و برداشت آن مردِ اخلاق‌مدار از آن آیه نادرست بوده است

موضوع از چه قرار است؟
قرآن در آیات ۲۲ ، ۲۳ و ۲۴ سوره نساء فهرست زنانی که نکاح و تماس جنسی با آن‌ها حرام است را یک به یک بر شمرده: زن‌پدر، مادر، دختر، خواهر، عمه، خاله، دختر برادر، دختر خواهر، مادر رضاعی، خواهر رضاعی، مادرزن، دختر همسر..، عروس، خواهرزن (با وجودِ خودِ زن)، زنان شوهردار!!!
قرآن به آخرین مورد از آن فهرست یعنی زنان شوهردار (والمحصنات من النساء) که می‌رسد بلافاصله یک جمله می‌آورد که گویای وجود استثنایی در تحریم آمیزش با زنان شوهردار است و آن جمله این است: إلا ما ملکت أیمانکم (مگر مملوک‌ها/کنیزها). بر این اساس آیه چنین معنا می‌شود: نکاح با زنان شوهردار حرام است بجز کنیزان شوهردار.
طبیعی است اگر مراد آیه این باشد که شوهر داشتنِ کنیزها مانع نکاح با آن‌ها نیست در این صورت بهتر است راه همان کتابفروش را در پیش گرفت

بازخوانی موضوع
برای فهم مراد قرآن به این مناسبات جاری در آن روزگار (که ربطی هم به قرآن نداشته) دقت کنید: برخی مردان ثروتمند دارای کنیز و گاه حتی چند کنیز بودند. کنیزها به زنان برده‌ای می‌گفتند که آنان را از نقاطی دیگر می‌خریدند یا تصاحب می‌کردند و به خانه می‌آوردند تا در خدمت همسر و کارهای خانه باشند. به مردان و زنانی که دارای برده (غلام و کنیز) بودند مالک یا مولا می‌گفتند و در نتیجه کنیزها مملوک بودند. هنگامی که مردی اقدام به خرید و تصاحب کنیز می‌کرد از همان ساعت به بعد اگر می‌خواست این اجازه را داشت که با آن کنیز همبستر شود و به عبارت دیگر مالک و خریدار در پی آن عقدِ معامله و از همان ساعت، شوهرِ بالقوهٔ آن کنیز و مملوک می‌شد، و سپس در ماه‌ها یا سال‌های بعد اگر به او تمایل پیدا می‌کرد و با وی همبستر می‌شد در این صورت و از همان روز به بعد تا اطلاع ثانوی، او شوهرِ بالفعل آن کنیز می‌شد.
گفتنی است در بسیاری موارد این اختیار بالقوه هیچگاه بالفعل نمی‌شد. مالک گاه علاوه بر همسر، دارای چند کنیز بود و در نتیجه اگر همسرش اجازه می‌داد قانوناً (قانون عرفی آن زمان که ربطی هم به قرآن نداشت) می‌توانست با فلان کنیز از کنیزهایش که به او تمایل پیدا کرده بود روابط جنسی برقرار کند. کنیزها نیز که برده‌ای محروم از مواهب زندگی آزاد بودند معمولا از این نکاح استقبال می‌کردند
به آیه باز می‌گردیم؛
استثنای آیه به آن دسته از کنیزهایی برمی‌گردد که مالک‌شان با این‌که شوهرِ بالقوهٔ آنان است اما آن مالک به نکاح با او نپرداخته و عملا و فعلا شوهر آن‌ها نشده است. این تفسیر مستظهر به دنباله بحث در آیهٔ بعدی (۲۵) است که به مردانی که توانایی ازدواج با زنان آزاد و پاکدامن را ندارند امکان می‌دهد که با کنیزان پاکدامن البته با اذن و اجازه و موافقت مالک‌شان (که اختیار بالقوهٔ شوهر را نسبت به او دارد) وصلت و پیوند برقرار کنند: وَ من لم یستَطع منکم طَولاً أن ینکح المحصنات المؤمنات فمن ما ملكت أیمانکم من فتیاتکم المؤمنات والله أعلم بإیمانکم بعضکم من بعض فانکحوهن بأذن أهلهن و آتوهن أجورهن بالمعروف
بر این اساس معنای آیه چنین می‌شود: نکاح با زنان شوهردار حرام است بجز کنیزانِ صاحبدار ولی غیرمنکوحه که با اذن مالک (شوهر بالقوه) به عقد خواستگار ناتوان درمی‌آیند
گفتنی است مادامی که کنیز در عقد مردی می‌بود اختیار بالقوهٔ مالک نسبت به او در نکاح، موقتا باطل و به حالت تعلیق درمی‌آمد.

امیر ترکاشوند ۱۴۰۰/۱۲/۸

محصنات در آیه 24 نساء به معنای شوهردار یا پاکدامن

تفسیر جدید عبدالرحیم سلیمانی از آیه 24 نساء


معنای کلمه محصنات
تقریبا تمامی مترجمین وقتی به آیه 24 سوره نساء رسیده اند محصنات را زنان شوهردار معنی کرده اند اما آیا محصنات معنای دیگری نیز دارد؟ من نمی خواهم بروم کتاب های لغت را زیر و رو کنم و یک معنای پرت و پلایی برای محصنات جفت و جور کنم.

قرآن را باز کنید و آیه 25 نساء که دقیقا آیه بعدی هست را مطالعه کنید. چند بار در آن کلمه محصنات آمده است؟ اجازه بدهید اولینش را بررسی کنیم. ومن لم یستطع منکم طولا ان ینکح المحصنات فمن ما ملکت ایمانکم من فتیاکم المومنات هرکس که نتوانست با زنان پاکدامن (آزاد) ازدواج کند پس با کنیزهای مومن ازدواج کند. بله معنای محصنات زنان پاکدامن هست. دقت کنید که شکل هر دو آیه کاملا شبیه به هم هستش و نمی توان دو گانه معنی کرد:

24: والمحصنات من النساء الا ما ملکت ایمانکم

25: المحصنات المومنات فمن ما ملکت ایمانکم

یک ترکیب دیگر در آیه 25 محصنات غیر مسافحات و در همان آیه 24 نساء محصنین غیر مسافحین هستش که به معنای زن عفیفی هست که زناکار نیست.

فعلیهن نصف ما علی المحصنات کاربرد دیگر محصنات در آیه 25 نساء است که معنای آن این است که حد زن زناکار کنیز نصف زن (آزاد) پاکدامن است.

پس با توجه به مثال های بالا می فهمیم که معنای دیگر و پرکاربرد محصنات زنان پاکدامن هست کلمه داخل پارانتز (آزاد) را در ادامه توضیح خواهم داد.

آیه 24 نساء را چگونه معنی کنیم؟
با توجه به نکاتی که گفته شد احتمالا این سوال در ذهن شما پیش بیاید که مثلا آیا در 24 نساء ازدواج با زنان پاکدامن حرام شده است؟ اجازه بدهید نگاه دیگری به آیه بیندازیم: والمحصنات من النساء الا ما ملکت ایمانکم کتاب الله علیکم معنایش چه می شود؟ و زنان پاک دامن به جز کنیزهایتان نوشته خدا بر شما هستند. نوشته خدا یعنی چه؟ نوشته خدا را در بحث روزه هم دیده ایم که روزه بر شما نوشته شد. آیه می خواهد بگوید با زنان پاکدامن به جز کنیزان ازدواج بکنید. یعنی زنان کنیز را از لیست ازدواج خود حذف کنید و به فکر یک زن آزاد باشید که پاکدامن هم باشد.

سوال های زیادی برای شما به وجود آمده درسته؟ در ادامه سعی می کنم جواب بدهم.

سوال پس حرام شده است کجا رفت؟
آیه قبل که با لفظ حرمت علیکم امهاتکم شروع شده بود با لفظ ان الله کان غفورا رحیما پایان می یابد و با توجه به این موضوع بهتر است دامنه حرام شده است را در همان آیه 23 به پایان برسانیم و اگر آیه 24 فعل دارد با همان فعل جمله را معنی کنیم.

سوال پس این واو ابتدای جمله چه کار می کند؟
ترجمه مشهور این است که موارد ذکر شده در آیه قبلی و زنان شوهر دار از آیه 24 نساء حرام شد اما واو را می توان حرف استیناف یا به شکل دیگری معنا کرد. مثلا اینطوری بهتر معنا می شود ازدواج با مادران و خواهرانتان بر شما حرام است و ازدواج با زنان پاکدامن بر شما جایز است.

سوال احل لکم ما وراء ذلکم به چه معناست؟
باید بگویم یکی از مشکلات این تفسیر این قسمت آیه است. در تفسیر مشهور می گفتیم مادران و خواهرانتان و زنان شوهردار بر شما حرام شد و غیر آن بر شما حلال است اگر مهریه اش را بپردازید.

اما در اینجا می گوییم مادران و خواهران حرام شد. زنان پاکدامن حلال شد و غیر از آن اگر خرج کنید حلال است. همان طور که می بینید ترجمه به مشکل می خورد این جمله احل لکم ما وراء ذلکم باید بعد از حرام ها بیاید.

ولی با توجه به اینکه ما کتاب الله علیکم را نوشته خدا بر شما هستند معنی کردیم می توانیم اینگونه فرض کنیم این ماوراء ذلکم اشاره به جمله قبل دارد یعنی اینکه بگیم زنان پاکدامن به جز کنیزان نوشته خدا برشما هستند و همین ها که نوشته هستند و غیر از اونایی هستند که در آیه 23 گفته شد زمانی حلال هستند که دست به جیب شوید و مثلا مهریه شان را بدهید.

تفسیر دیگری که برای این موضوع به ذهن می رسد این است که زنان پاکدامن به جز کنیزان نوشته خدا بر شما هستند و کنیزان بر شما حلال می شوند به شرطی که پول داده و آزادشان کنید تا دیگر برده نباشند و مانند یک زن آزاد با شما ازدواج کنند.

جازه بدهید دو نوع ترجمه را با هم مقایسه کنیم ببینیم کدام معقول تر است.

ترجمه سنتی:

24: ازدواج با محصنات (زنان شوهر دار) به جز کنیزان (اسیران جنگی) بر شما حرام است.

25: اگر نتوانستید با محصنات (زنان پاکدامن آزاد) ازدواج کنید با کنیزان مومن ازدواج کنید.

ترجمه با تفسیری که در این مقاله ارائه کرده ام:

24: ازدواج با محصنات (زنان پاکدامن) به جز کنیزان (مومن) بر شما نوشته شده است.

25: اگر نتوانستید با محصنات (زنان پاکدامن آزاد) ازدواج نمایید با کنیزهای مومن (با اخلاق) ازدواج کنید.

همان طور که می بینید تفسیر دوم سازگاری بیشتری با متن از خود نشان می دهد و منطقی تر است.

سوال چرا ازدواج با کنیزان در رتبه دوم است؟
چندین توجیه می توان برای این موضوع ذکر کرد:

اول اینکه مسلمان اگر از کنیز مومنی خوشش می آید بهتر است ابتدا نسبت به آزادی او اقدام کند و پس آزاد کردنش این آزادی را به او بدهد که آزادانه انتخاب کند که آیا می خواهد با مسلمان مذکور ازدواج کند یا خیر در آیه 25 نساء حتی برای اینکه شخص کنیز تحت موقعیت خاصی که دارد مجبور به ازدواج با یک نفر گفته می شود برای ازدواج با این گروه از اهل یا همان خانواده شان اجازه بگیرید.

توجیه دوم را شاید بتوان به وضعیت اخلاقی کنیزان مرتبط دانست که چون در حالتی زندگی کرده اند که تحت سلطه افراد مختلف ممکن است مجبور به اعمال نا مناسب شده باشند بنابراین توصیه شده است که اولویت زنان آزاد باشند که تحت چنین شرایطی زندگی نکرده اند.

شاهد دیگر این تفسیر
در آیه 25 نساء صحبت از ما ملکت ایمانکم یا کنیزانی است که مومن باشند که این را می توانیم قرینه ای بر این موضوع بگیریم که منظور از ما ملکت ایمانکم در آیه 24 نیز کنیزهای مومن هستند نه کنیزهایی که اسیر جنگی بوده و غیر مومن مشرک می شوند. البته این موضوع شاهد دیگری نیز دارد که در قرآن کریم نکاه با زنان و مردان مشرک مانند نکاح با شخص زناکار حرام بوده و قابل انجام نیست بنابراین در آیه 24 نساء نیز نمی توان گفت که ازدواج با زنان شوهردار بر شما حرام است مگر اسیران جنگی!!! اسیران جنگی که مشرک باشند به صورت کلی چه شوهردار باشند چه غیر شوهردار اساسا قابل نکاح نیستند.

همانطور که می بینید بحث برده و کنیز در قرآن کریم بحث گسترده ای هست و شاید در توان این مقاله نباشد که به تمام زوایای آن بپردازد اما با توجه به شاهد قبلی به سوالی که ممکن است برای شما پیش آمده باشد پاسخ می گویم و بحث را به پایان می رسانم.

سوال: اگر کنیز مشرک قابل نکاح نیست یعنی مسلمانان اجازه دارند به کنیز مومن تجاوز کنند؟
بحث هایی را که تا الان داشتیم را اگر به خوبی خوانده باشید احتمالا متوجه جواب شده اید نکاح با زنان پاک دامن به جز کنیزان بر شما نوشته شده است. اگر نمی توانید با زنان آزاد پاکدامن ازدواج کنید با کنیز مومن ازدواج کنید با اجازه خانواده اش. بنابراین نکاح با کنیزان با داشتن زن آزاد یا با امکان ازدواج با زن آزاد و بدون ازدواج خانواده کنیز ممکن نیست!! فتامل.

نمی دونم چرا این بحث این همه جذابه و بازم باید بنویسم! خوب پس معنای کسانی که فروج خود را حفظ می کنند مگر بر ازواج یا کنیزانشان چیست؟ اگر به ساختار جمله ازواجهم او ما ملکت ایمانهم دقت کنید متوجه یک (یا) می شوید نه واو عطف یعنی در همان آیه هم می خواهد بگوید یا باید ازدواج با زن آزاد کنید یا کنیز که شرایطش در 24 و 25 نساء ذکر شد.

سخن آخر
با توجه به نکاتی که گفته شد باید متوجه شده باشید که منظور ما در این مقاله از لفظ کنیز به طور کلی با آن چیزی که در اصطلاح وجود دارد به طور کلی متفاوت بود و شاید به همین دلیل است که قرآن لفظ متفاوت ما ملکت ایمانهم را برای این موضوع برگزیده است.



برگرفته شده از saeedgolmohamadii.blog.ir

این قوانین که خیلی بیخوده
زن انسان است باید حق انتخاب داشته باشد
این قوانین با عدل خدا همخوانی ندارد نمیتوانم بپذیرم

[YOUTUBE][/YOUTUBE]سوال پیش می آید که مگر پیامبران و معصومان برای برچیدن رسوم غلط و ضد انسانی نیامده اند ؟؟؟ این توجیه که آنان در زمانی آمده اند که برده داری رواج داشته و مجبور بوده‌اند برده داری کنند مثل اینست که بگوییم من شراب میخورم چون همه شراب می‌خورند من مجبورم رسوم را رعایت کنم.... اینکه عذر بدتر از گناه شد.... سوال اصلی اینجاست که چگونه خدایی که از روح خودش در تمام انسانها دمیده در کتاب خودش مجوز می‌دهد یکعده از بندگانش دیگر بندگانش را به بند و زنجیر بکشند و مثل حیوانات خرید و فروش کنند . و به زنان شوهردارشان تجاوز کنند؟؟؟ آیا این حکم را برای خودشان هم قبول داشتند؟؟؟؟
پیامبر آمده که این رفتار ضد انسانی را برچیند نه که بر آن صحه بگذارد و شما بگویید حق داشته چون رسم بوده..... خب نوشیدن شراب هم رسم بوده... و خیلی موارد دیگر که حکم به منع آنها داده چرا با این رسم شیطانی ضد انسانی همداستان شده و حتی آیه آمده .... هیچ جوری قابل قبول نیست

💢 کامجویی از زنان شوهردار؟!! 💢

پیش‌فرض‌ نادرست، بی‌توجهی به قواعد تفسیر متن و غیر قابل نقد دانستن برداشت‌ گذشتگان، از آسیب‌های مهمی است که فهم قرآن را دچار اختلال می‌کند. اگرچه بروز خطا در امور علمی کاملاً طبیعی است، ولی گاهی سهل‌انگاری در مراقبت از این آفات، به اشتباهی بزرگ و انحراف در فرهنگ مسلمانان انجامیده است.

نمونهٔ این مشکل را می‌توان در تفسیر آیهٔ ۲۴ و ۲۵ سورهٔ نساء مشاهده کرد. عموم مفسران و مترجمان با آنکه واژهٔ «محصنات» را، که چند بار در همین دو آیه و در آیاتی دیگر تکرار شده است، همه‌جا به‌معنی «زنان پاکدامن» یا تعابیری شبیه آن دانسته‌اند، اما در ابتدای آیهٔ ۲۴ آن را «زنان شوهردار» معنی ‌کرده‌اند.
آنها در توجیه این برخورد دوگانه می‌گویند آیهٔ ۲۳ زنانی را بر ‌شمرده که ازدواج با آنها جایز نیست‌ و چون ازدواج با پاکدامنان منعی ندارد، ناچاریم «محصنات» را در ابتدای آیهٔ ۲۴ متفاوت معنا کنیم و بر همین اساس، کنیزانی را که در ادامه استثنا شده‌اند، شامل زنان شوهرداری بدانیم که در جنگ به اسارت گرفته می‌شوند.

این در حالی است که می‌توان برداشتی از آیه داشت که مستلزم برخورد دوگانه و حکمی غیراخلاقی نباشد. همان‌گونه که مقاتل بن سلیمان در کهن‌ترین تفسیر قرآن، «محصنات» را «زنان پاکدامن» و «ما ملکت أیمانکم» را «همسران شرعی» معنی کرده و پیام آیه را حرمت بهره‌گیری جنسی از همهٔ زنان، جز همسران دانسته است.
به‌نظر می‌رسد دربارهٔ «محصنات» حق با مقاتل است، ولی «ما ملکت أیمانکم» همه‌ جای قرآن برای «کنیزان» به‌کار رفته و با این تعبیر نیز نباید برخوردی دوگانه داشت. با این حال اگر به تفاوت «لاتنکحوا» با «حرمت علیکم» در دو آیهٔ قبل دقت کنیم، به مقصود این آیه و پیام مهم و زیبای آن نزدیک خواهیم شد.

مخاطبان قرآن در ناپسند بودن ازدواج با خواهر و مادر تردیدی نداشته‌اند؛ لذا در این آیات به‌جای منع ازدواج، حرمت آنها مطرح شده است تا با تأکید بر مفهومی گسترده‌تر، از هر گونه نگاه و ارتباط جنسی با محارم پرهیز شود. این همان نکته‌ای است که توجه به آن، فلسفهٔ عطف شدن زنان پاکدامن به مادران را آشکار می‌کند.
بر اساس این برداشت، قرآن از مردان می‌خواهد با زنانی که همسر یا کنیزشان نیستند، مانند مادران و خواهران و دختران خود برخورد کنند و نگاه بیماردلانی که در مواجهه با هر مؤنثی به مسائل جنسی می‌اندیشند را از خود دور سازند؛ دقیقاً همان‌ محدوده‌ای که در آیهٔ ۵ و ۶ سورهٔ مؤمنون با بیانی دیگر مطرح شده است.
پس اساساً این آیه به «زنان شوهردار» ربطی ندارد تا بتوان جواز کامجویی از اسیران شوهردار را به آن نسبت داد. در تفاسیر و منابع حدیثی شیعیان نیز تا قرن چهارم هیچ اثری از چنین ارتباطی دیده نمی‌شود و به نظر می‌رسد بعد از تأثیرپذیری شیخ طوسی از کتب اهل سنت، چنین مطالبی به تفاسیر شیعی راه یافته است.

مهم‌ترین نقدی که ممکن است بر برداشت فوق وارد دانسته شود این است که حتی اگر این احتمال را بر نظر مشهور ترجیح دهیم، نتیجه تغییر نمی‌کند و قرآن با تأیید برده‌داری، عملاً کامجویی از کنیزی که اجباراً از همسرش جدا شده را پذیرفته است؛ همان‌گونه که در احادیث معتبر شیعه نیز بهره‌گیری جنسی از کنیز شوهردار مجاز شمرده شده است.
اما حقیقت این است که قرآن نه مؤسس برده‌داری بوده و نه مؤید آن. برده و کنیز گرفتن اسیران، زاییدهٔ نظام اقتصادی و اجتماعی خاصی است که در زمان و مکان نزول قرآن و بلکه در دیگر نقاط و دوره‌های زندگی بشر، امری اخلاقی و ضروری شمرده می‌شده و لغو دستوری آن، بیش از هر کس به خود برده‌ها آسیب می‌رسانده است.


پیامبر خدا و خاندان او (علیهم‌السلام) که همواره به‌جای برخورد سلبی با عرفیات جامعه، به ترویج ارزش‌های اخلاقی و اصلاح تدریجی جنبه‌های منفی آن می‌پرداختند، در این موضوع نیز با تأکید بر حقوق انسانی بردگان، پیشقدم شدن در آزاد کردن آنها و برده نگرفتن اسیران در جنگ‌ها، مسیر برچیدن این بساط را هموار می‌کردند.
اما متأسفانه کسانی که به‌نام خلفای رسول خدا بر جوامع اسلامی حاکم شدند، به‌جای ادامهٔ این روش، رشته‌های قبلی را نیز پنبه کردند و برای توجیه کشورگشایی‌، اقتدارگرایی‌، نژادپرستی و دیگر رفتارهای مستبدانهٔ خود، به جعل حدیث و سیره‌سازی دروغین رو آورده و صدها سال، فرهنگ اسلامی را بر همین مبنا شکل دادند.
آنچه بالاتر دربارهٔ تأثیر اهل سنت بر تفاسیر شیعه بیان شد، نه بر مبنای انگیزه‌های متعصبانهٔ فرقه‌ای، بلکه با توجه به این واقعیت بود که در میان کتب و مجامع علمی مسلمانان، هر کدام که به حاکمان نزدیک‌تر بوده‌اند، در توجیه شرعی قتل و شکنجهٔ دگراندیشان و منتقدان و سلب حقوق برده‌ها و اسیران نقش پررنگ‌تری داشته‌اند.
ولی مکتبی که همهٔ اهداف و اولویت‌هایش بر خلاف جریان برده‌داری است و این نظام را از سر ناچاری تحمل کرده، قطعاً در دورانی که وجدان مشترک بشری چنین مناسباتی را غیراخلاقی می‌داند، با آن مخالفت می‌کند و حتی در همان دوران نیز جز آنچه در قرآن و سنت قطعی آمده باشد را گردن نمی‌گیرد.
نه در قرآن و نه در تفاسیر شیعه تا پیش از قرن پنجم، موضوع کامجویی از زنان اسیر مطرح نبوده و احادیث مرتبط اهل بیت (علیهم‌السلام) نیز دربارهٔ شرایطی است که ازدواج برده، با ارادهٔ مالکی که از اختیار فسخ یا ایجاد وقفه در آن برخوردار است صورت گرفته باشد، در غیر این صورت، همین روایات، جدا کردن کنیز از همسر و ارتباط جنسی با وی را ممنوع می‌دانند.


سید حمید حسینی

با سلام جناب آقای حسینی

بخش نخست سخنان شما در باره محصنات کاملا درست است و زنان شوهردار یکی از مصادیق محصن است

اما در باره ملکت ایمانهم نیز همین داستان مطرح است زیرا این کلمه در قرآن مرادف با کنیزان نیست به همین دلیل در این کتاب فتیات و امایکم در باره کنیزکان آمده است.
این کلمه در حق زنانی بکار می رود که از قبل نوعی توافق پیوند با آنان شده شبیه آن چیزی که امروز از آن تعبیر به دوست دختر می شود
توضیح این بحث را در مقاله ای داده و شواهد آن را بیان کرده ام.


پاسخ اقاي سيد محمدعلي ايازي

بحث اسارت فقط برای افرادیست که در حنگ حضور دارند ،نه نه در خانه شان، در مورد قلعه یهودیان هم ، با توجه به اینکه یهودیان بعد از حمله به مسلمان به قلعه هایشان پناه برده بودند ،قلعه حکم میدان جنگ پیدا کرده بود، و دانستن این نکته نیز ضروریست که در اسلام جنگ ها دفاعی بودند، اکر یک تحقیقی داشته باشیم متوجه خواهیم شد که تمامی جنک های زمان پیامبر خداصلی الله علیه و آله و امام علی علیه السلام دفاعی بوده است.