در بسیاری از ایات قران توصیف مومنین وشرایط ورودبه بهشت وبرخورداری از رضوان خدا ذکر شده است.

چند روز قبل در قرائت روزانه قران -در سوره نسائ -به ایه ای برخوردم که که بیان میکرد اگر 2شرط را داشته باشید ،خدا شما را عذاب نمیکند که برایم جالب بود.

به نظر شما این دو شرط چه می تواند باشد؟

قطعا باید راحت تر و فراگیر تر از شرایط ورود به بهشت باشد.

شما می توانید حدس ها ونظرات خود را یا پاسخ صحیح را با مراجعه به قران در زیر همین پست ارسال نمایید .

پاسخ را در هفته اینده ارسال می کنم.

کلمات کلیدی:شرایط عذاب شکر ایمان

در رابطه با این موضوع،به نظر من یکی از شرایط ان مشرک نبودن است.

زیرا ایاتی در قران داریم که خدا همه گناهان را غیر از شرک می بخشد.بنابراین فرد مشرک ،عذاب میشود و

لذایکی از شروط در امان ماندن از عذاب می تواند عدم شرک یا موحدبودن باشد.

ایه مد نظر ایه 147سوره نسائ بود.

مَّا يَفْعَلُ اللّهُ بِعَذَابِكُمْ إِن شَكَرْتُمْ وَآمَنتُمْ وَكَانَ اللّهُ شَاكِرًا عَلِيمًا ﴿۱۴۷﴾ نساء

فولادوند: اگر سپاس بداريد و ايمان آوريد خدا مى‏خواهد با عذاب شما چه كند و خدا همواره سپاس‏پذير [=حق‏شناس] داناست

مکارم: خدا چه نيازي به مجازات شما دارد اگر شكرگزاري كنيد (و نعمتها را بجا مصرفنمائيد) و ايمان آوريد، خدا شكرگزار و آگاه است(اعمال و نيات آنها را مي‏داند و به آنچه نيك است پاداش نيك مي‏دهد).

خرمشاهی: اگر شكر كنيد و ايمان ورزيد خداوند را با عذاب شما چه كار؟ و خداوند قدردان داناست‏

بهرام پور:اگر شكر كنيد و ايمان ورزيد خداوند ،شما را عذاب نمی کند ‏

پس شکر گزاری وایمان دوشرط مصون ماندن از عذاب الهی است.

از اینرو خداوند در قران هر جاکه عذاب اقوام گذشته را بیان کرده،به نجات پیامبر ان قوم و افرادی که با او ایمان اورده بودند نیز اشاره میکند. مانند نوح،لوط،صالح ،موسی و...

و این قاعده کلی را در سوره یونس هم مطرح میکند

ثُمَّ نُنَجِّي رُسُلَنَا وَالَّذِينَ آمَنُواْ كَذَلِكَ حَقًّا عَلَيْنَا نُنجِ الْمُؤْمِنِينَ ﴿۱۰۳﴾

فولادوند: سپس فرستادگان خود و كسانى را كه گرويدند مى ‏رهانيم زيرا بر ما فريضه است كه مؤمنان را نجات دهيم

مکارم: سپس (به هنگام نزول بلا و مجازات) فرستادگان خود و كساني را كه به آنان ايمان مي‏آوردند نجات مي‏داديم، و همين گونه بر ما حق است كه مؤ منان (به تو) را رهائي بخشيم.

[u]جهت مطالعه نظرات در خصوص این ایه و مفهوم شکر که مانع عذاب میشود به لینک زیر مراجعه نمایید

http://quranpuyan.com/yaf_postst1619_gr-shkr-knyd-dhb-nmy-shwyd--mfhwm-shkr-chyst.aspx[/u]

ایه فوق دو شرط لازم برای مشمول عذاب نشدن را بیان می کند:ایمان و شکر گزاری

اما اگر بهر دلیلی مشمول عذاب شدیم،چگونه خود را برهانیم و از عذاب در امان بمانیم؟

خدای متعال در ایه 33 سوره انفال ،دو راهکار برون رفت از عذاب را هم نشان میدهد:

وَ مَا كَانَ اللَّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ وَ أَنتَ فِيهِمْ وَ مَا كَانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ‏ 33

ترجمه :

و(لى) تا تو در میان مردمى، خداوند بر آن نیست كه آنان را عذاب كند، و تا آنان استغفار مى‏ كنند، خداوند عذاب كننده ‏ى آنان نیست.

در تفسییر نور در زیر این ایه چنین امده است:

"با توجّه به اینكه در آیه ‏ى بعد، كفّار مكّه به عذاب تهدید شده ‏اند، معلوم مى ‏شود كه منظور از نفى عذاب در این آیه، برداشته شدن عذاب عمومى از مسلمانان به بركت وجود شخص پیامبر صلى الله علیه وآله است، مثل عذاب‏هاى اقوام پیشین، وگرنه اشخاصى در موارد خاصّى گرفتار عذاب الهى شده ‏اند. مانند عذاب نعمان‏بن حارث در آیه ‏ى قبل.


در احادیث آمده است كه خداوند به خاطر وجود برخى افراد پاك و علماى ربّانى، سختى و عذاب را از دیگران برمى ‏دارد.

چنانكه در ماجراى قلع و قمع قوم لوط، حضرت ابراهیم به فرشتگان مأمور عذاب گفت: «انّ فیها لوطاً» یعنى آیا با وجود یك مرد خدایى در منطقه، آنجا را نابود مى ‏سازید؟! فرشتگان گفتند: ما مى‏دانیم كه لوط در آنجاست و به او دستور خارج شدن از آنجا را داده ایم.

یا حضرت على علیه السلام پس از رحلت پیامبر صلى الله علیه وآله فرمود: یكى از دو امان از میان ما رفت، أمن دیگر را كه استغفار است حفظ كنید.


پیامبر اكرم صلى الله علیه وآله فرمودند: مرگ و زندگى من براى شما خیر است؛ در زمان حیاتم خداوند عذاب را از شما بر مى‏ دارد و پس از مرگم نیز با عرضه ‏ى اعمالتان به من، با استغفار و طلب بخشش من، مشمول خیر مى ‏شوید. «امّا فى مماتى فتعرض علىّ اعمالكم فاستغفر لكم»


نافرمانى و انجام بعضى گناهان، از اسباب نزول بلا و عذاب الهى است، و راه جبران آن توبه و استغفار است.

«و ما كان اللّه معذّبهم و هم یستغفرون» چنانكه در دعاى كمیل مى ‏خوانیم: «اللّهم اغفر لى الذنوب الّتى تنزل البلاء»

وهمان گونه كه خداوند در آیه ‏اى دیگر مى‏فرماید: «و ما كان ربّك لیهلك القرى بظلم و أهلها مصلحون» تا وقتى كه مردم اهل صلاح و اصلاح باشند، خداوند آنان را هلاك نمى ‏كند."

در سوره مومنون پس از بیان عقاید نادرست کافرین و پاسخ قران به انها،خداوند به پیامبر می فرماید که

دعا کن در هنگام نزول بلا برکافران (اگر در زمان حیات پیامبر است)به همراه انان مورد عذاب جمعی قرار نگیری

قُل رَّبِّ إِمَّا تُرِيَنِّي مَا يُوعَدُونَ

بگو: «پروردگار من! اگر عذابهایی را که به آنان وعده داده می‌شود به من نشان دهی (و در زندگیم آن را ببینم)

رَبِّ فَلَا تَجْعَلْنِي فِي الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ

پروردگار من! مرا (در این عذابها) با گروه ستمگران قرار مده!»

ترجمه ایات از اقای مکارم است.

منجیان انسان در کلام امیر مۆمنان

"و حكى عنه أبو جعفر محمد بن علی الباقرعلیه السلام أَنّه قال: كَانَ فِی الاْرْضِ أَمَانَانِ مِنْ عَذَابِ اللهِ سُبْحَانَهُ، وَقَدْ رُفِعَ أَحَدُهُمَا، فَدُونَكُمُ الاْخَرَ فَتَمَسَّكُوا بِهِ: أَمَّا الاْمَانُ الَّذِی رُفِعَ فَهُوَ رَسُولُ اللهُ صلى الله علیه وآله . وَأَمَّا الاْمَانُ الْبَاقِی فَالاْسْتِغْفَارْ قال اللهُ تعالی :وَ ما كانَ اللَّهُ لِیُعَذِّبَهُمْ وَ أَنْتَ فیهِمْ وَ ما كانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَ هُمْ یَسْتَغْفِرُونَ "(1)

امام باقر علیه السلام از جدش امیر مۆمنان(علیه السلام)چنین نقل مى‏كند كه‏فرمود: در روى زمین دو امان و وسیله نجات از عذاب الهى بود كه یكى از آنها برداشته شد، دومى را دریابید و به آن چنگ زنید.اما امانى كه برداشته شد رسول الله بود،و اما امانى كه باقى مانده استغفار است،خداوند تعالى‏مى‏فرماید، «خدا آنها را عذاب نمى‏كند تا تو در میانشان هستى و خداوند آنها را هرگز عذاب نمى‏كند در حالیكه استغفارمى‏كنند.» (انفال،ایه33)

به گفته سید رضی این کلام امام علی (علیه السلام) بهترین استفاده و لطیف ترین استنباط از آیه قرآن کریم است. هنگامی که به عقل وخرد خویش رجوع کنیم آنچه را که در این آیه مبارکه آمده و استنباطی را که امام(علیه السلام) از آن کرده در می یابیم. پیغمبر اسلام(صلی الله علیه و آله) مطابق آیه شریفه "وَ ما أَرْسَلْناكَ إِلاَّ رَحْمَةً لِلْعالَمینَ "(2) رحمتی برای تمام جهانیان بود چگونه ممکن است این کانون رحمت الهی در میان امت باشد و خدا آنها را عذاب کند.

اينكه در يك قسمت ديگر قرآن كريم فرمود وَمَا كَانَ اللّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ وَأَنْتَ فِيهِمْ وَمَا كَانَ اللّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَهُمْ يَسْتَغْفِرُونَ( ) خدا هرگز با بود تو آنها را عذاب نمي‌كند يا اگر آنها اهل استغفار باشند خدا آنها را #عذاب نمي‌كند،
از اين آيه معلوم مي‌شود دو چيز است كه #امان امت است، دو چيز است كه انسان را از عذاب الهي حفظ مي‌كند؛ يكي وجود مبارك رسول الله (صلّي الله عليه و آله و سلم) يكي هم استغفار مردم.
كه بعد از ارتحال حضرت، اميرالمؤمنين (سلام الله عليه) در آن سخنراني‌اش فرمود كه مردم دو تا امان الهي از طرف خدا در زمين بود يكي وجود مبارك رسول الله (صلّي الله عليه و آله و سلم) و يكي هم استغفار كه خدا در قرآن فرمود وَمَا كَانَ اللّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ وَأَنْتَ فِيهِمْ وَمَا كَانَ اللّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَهُمْ يَسْتَغْفِرُونَ( ) شما آن امان اول را از دست داديد. ديگر از محضر حضرت استفاده نمي‌كنيد. مواظب باشيد كه امان دوم را كه استغفار است آن را هم از دست ندهيد زيرا امتي كه از حضور مبارك رسول خدا محروم است و از فيض استغفار هم محروم است در امان نيست. اين در آن خطبه.

از آن جمله مباركه قرآن استفاده مي‌شود كه تا حضرت حيات دارد خدا عذاب نمي‌كند.

تفسیر تسنیم سوره رعد