رتبه: Advanced Member
گروه ها:
Administrators
,
member
,
Moderator
تاریخ عضویت: 1390-3-24 21:55:49 ارسالها: 2223
تشکرها: 4 بار
29 تشکر دریافتی در 29 ارسال
|
تدبر و تفسير سوره نور
پرسش: در آیه ی ۶۱، ايا اعمي اعرج و مريض از خود فاميل است يا هر مريض و ناتواني؟ با توجه به ابتداي سوره ايا اذن گرفتن هم در اين خانه ها لازم است؟
ذکر اعمی، اعرج و مریض کمی برای من مبهم است. چرا این سه ذکر شده اند؟ آیا منظور افراد غریبه ای هستند که چنین شرایطی دارند؟ یعنی یک شخص کور، لنگ یا مریض نباید پشت در معطل بماند و یک شرایط استثنایی نسبت به بقیه ی غریبه ها دارد؟ و باید رفتار ما با آنها طوری خونگرم باشد که راحت در کنار ما غذا بخورند و یا با یک سلام و تحیت وارد خانه شوند؟ چون اگر منظور اعمی، اعرج و مریضی باشد که از بستگان است، دلیل را نمیفهمم چون ذکر و لا علی انفسکم در آیه کفایت میکرد.
آیه ی ۶۱ اشاره ای به کسب اجازه ورود به خانه نمیکند، بلکه صحبت از غذا خوردن است. این آیه برای من کمی مبهم است. یعنی شخصا آنچه که از ظاهر آیه متوجه میشوم این است که ظاهرا تشویق به روابط صمیمی بین اعضای یک خانواده، پدر، مادر، خواهر،برادر، عمه، عمو، دایی، خاله و دوست میکند. از یک طرف محدودیتهای افراد مانند مریضی ، کوری و لنگ بودن نباید باعث طرد آنها و رفتار تبعیض آمیز شود و از طرف دیگر به قول معروف فامیل و دوست نباید با هم تعارف داشته باشند.... باید رابطه به قدری خودمانی و صمیمی باشد که از غذای یکدیگر، آن هم بدون تشریفات، به صورت دسته جمعی یا انفرادی با طیب خاطر تناول کنند... یعنی خداوند متعال در این آیه چنین فضایی را به عنوان مطلوب یک خانواده ترسیم فرمودند... حال باید ببینیم چقدر با این مطلوب جامعه فاصله دارد.... هم غذایی و هم سفره ای نمونه ی بارز مهمان نوازی و رابطه ی صمیمی است و در آن نوعی ایثار و مقابله با خساست نهفته است. اما خوب اینها درباره ی غذا خوردن و فضایی از خانه است که در آن غذا خورده میشود...و همه ی این صمیمیتها و روابط تنگاتنگ و "خاکی" بعد از کسب اجازه ی ابتدایی برای ورود به خانه، سلام کردن بر اهل خانه و حفظ حریم خصوصی برهنگی زن و شوهر میباشد.
اگر این قسمت از آیه را کمی بیشتر توضیح بدهید ممنون میشوم.
از اعضاي گروه تقرب واتساپ
پاسخ:
لَّيْس عَلى الاَعْمَى حَرَجٌ وَ لا عَلى الاَعْرَج حَرَجٌ وَ لا عَلى الْمَرِيضِ حَرَجٌ وَ لا عَلى أَنفُسِكمْ أَن تَأْكلُوا مِن بُيُوتِكمْ...أَوْ صدِيقِكمْ
ظاهر آيه اين است كه در آن براى مؤمنين حقى قائل شده ، و آن اين است كه مى توانند در خانه خويشاوندان ، و يا كسانى كه ايشان را امين مى دانند ، و يا خانه دوستان خود چيزى بخورند، البته به مقدارى كه بدان احتياج دارند، نه به حد اسراف و افساد.
((ليس على الاعمى حرج ... و لا على انفسكم )) - در عطف ((على انفسكم )) كه عطف به ما قبل خود شده ، دلالت است بر اينكه شمردن نامبردگان از اين باب نبوده كه خصوصيتى داشته باشند، بلكه از باب اين بوده كه به خاطر عيب و نقصى كه در اعضاء دارند احيانا نمى توانند رزق خود را كسب كنند، لذا جايز است كه از خانه هاى نامبردگان رفع حاجت كنند، و الا فرقى ميان كور و چلاق و مريض و غير ايشان نيست .
((من بيوتكم او بيوت آبائكم ...)) - در اينكه خانه هايتان را با خانه هاى خويشاوندانتان و بقيه نامبردگان آورده ، اشاره است به اينكه در دين اسلام خانه هاى نامبردگان با خانه خود شما فرقى ندارد، چون در اين دين مؤمنين ، اولياى يكديگرند، و در حفظ خانه و زندگى يكديگر فرقى با خانه و زندگى خودشان نمى گذارند، آن طور كه صاحب اختيار و سرپرست خانه خويشند، خانه هاى اقرباء و كسانى كه شما قيم و سرپرستى آنان را داريد و دوستان خويش را نيز سرپرستى مى كنيد.
علاوه بر اين كلمه ((بيوتكم )) شامل خانه فرزند و همسر انسان نيز مى شود همچنان كه روايت هم به اين معنا دلالت دارد.
تفسير الميزان
آيه 26 و 27 و اينها كه قبلاً گذشت درباره ورود در منازل بود كه بدون اذن وارد نشويد حالا در اين آيه ميفرمايد ورود شما در اين منازل مستثناست كه بدون اذن وارد بشويد اذن جديد لازم نيست (يك) و در جريان همسفره بودن همكاسه شدن با اين افراد ذوالأعذار محذوري ندارد نه شما حريم بگيريد كه اينها را همسفره قرار ندهيد نه آنها شرمنده بشوند و خجالت بكشند و با شما همكاسه نشوند با اينها همكاسه بشويد همسفره بشويد همغذا بشويد هيچ محذوري هم ندارد
اين ﴿بُيُوتِكُمْ﴾ يعني «بيوت أولادكم, بيوت أزواجكم» اگر خانهاي, اتاقي مخصوص پسر شماست مخصوص همسر شماست اين را اگر بدون اذن وارد بشويد مجازيد اينكه فرمود: ﴿مِنْ بُيُوتِكُمْ﴾ نه يعني خانه خود شما اين ديگر احتياجي به وحي نبود كه انسان وارد خانه خودش بشود حرجي ندارد از چه كسي اذن بگيرد اين ﴿بُيُوتِكُمْ﴾ ميبينيد در اين آيه ازواج اصلاً نيامده ابنا اصلاً نيامده سرّش اين است كه اينها داخل در ﴿بُيُوتِكُمْ﴾ هستند وگرنه خانه خود آدم كه ديگر احتياج به وحي نيست كه, كه خدا بفرمايد عيب ندارد شما برويد در خانهتان اينكه ﴿مِنْ بُيُوتِكُمْ﴾ را فرمود بعد مسئله فرزند را ذكر نكرد مسئله همسر را ذكر نكرد معلوم ميشود كه ﴿بُيُوتِكُمْ﴾ يعني «بيوت أبنائكم, بيوت أزواجكم» و مانند آن كه اينها بيت شماست در حقيقت.
خب در جريان ورود فرمود وارد خانه ديگران نشويد مگر اينكه مأنوس بشويد و سلام بكنيد درباره اينها فرمود هيچ محذوري ندارد كه ﴿أَن تَأْكُلُوا مِنْ بُيُوتِكُمْ﴾ خب أكل در بيوت فرع بر دخول است پس هم «لا تدخلوا بيوتكم الا أن يؤذن لكم» و مانند آن موارد استثنايي دارد كه آنچه در همين سورهٴ مباركهٴ «نور» بيان شده است يعني آيه 27 كه فرمود: ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لاَ تَدْخُلُوا بُيُوتاً غَيْرَ بُيُوتِكُمْ حَتَّي تَسْتَأْنِسُوا وَتُسَلِّمُوا عَلَي أَهْلِهَا﴾ بعد هم فرمود: ﴿فَإِن لَّمْ تَجِدُوا فِيهَا أَحَداً فَلاَ تَدْخُلُوهَا﴾ و تا اذن نگرفتيد وارد نشويد اين براي كساني است كه اين هشت نُه گروه نباشند درباره اين هشت نُه گروه استثنا شده
اين آيه ناظر به اين بخشهاي از تصرّفات خانوادگي است كه فرمود اينها يعني اين بيماران اين اعرج اين اعما اينها با شما در اين مسائل شريكاند يكساناند برخيها ميگفتند كه اينها نيايند شركت نكنند براي اينكه يك اعرج جاي بيشتري ميخواهد تفصّح در جا ميخواهد يعني جاي وسيعتري ميخواهد يا خود او خجل ميشد شركت نميكرد يا بعضيها كه متنفّر بودند ميگفتند اينها نيايند آيه آمده كه اعرج و غير اعرج اعما و غير اعما مريض و غير مريض با هم باشيد براي اينكه ديدن اينها خيلي از آثار و بركات را به همراه دارد هم اين دلشكستهها تأمين ميشوند و هم از غرور شما ميكاهد اين حرجي نيست كه با هم زندگي كنيد در كنار سفره با هم بنشيند نه آنها احتجاب بكنند نه شما بيجا فاصله بگيرد اگر مسئله به همين صورت حل بشود با سياق آيات هم سازگار است چه اينكه سيدناالاستاد(رضوان الله عليه) هم همين راه را طي كردند ﴿لَيْسَ عَلَي الْأَعْمَي حَرَجٌ وَلاَ عَلَي الْأَعْرَجِ حَرَجٌ وَلاَ عَلَي الْمَرِيضِ حَرَجٌ وَلاَ عَلَي أَنفُسِكُمْ﴾ كه اين كارها را انجام بدهيد. خب ميبينيد اينها مدينه فاضله درست ميكند
تفسير تسنيم
|