قران پویان

تفسير و‌ تدبر قرآن انلاين-تالارگفتگوي قرآن پویان

تفسير قرآن كريم:فهم آيات و تدبر در سوره های قرآن

تفسير و تدبر در سوره عبس

ایات 11-16 عبس:قرآن ،تذکری است برای هرکس که بخواهد پندگیرد

برای ارسال پاسخ وارد شوید

ایات 11-16 عبس:قرآن ،تذکری است برای هرکس که بخواهد پندگیرد -

kabir		1 ارسال شده : about 11 Years ago اشتراک گذاری
رتبه: Advanced Member گروه ها: member تاریخ عضویت: 1390-11-17 04:31:12 ارسالها: 218 تشکرها: 0 بار 6 تشکر دریافتی در 5 ارسال		كَلَّا إِنَّهَا تَذْكِرَةٌ ﴿۱۱﴾ فولادوند: زنهار [چنين مكن] اين [آيات] پندى است مکارم: هرگز چنين مكن، اين (قرآن) يك تذكر و ياد آوري است. فَمَن شَاء ذَكَرَهُ ﴿۱۲﴾ فولادوند: تا هر كه خواهد از آن پند گيرد فِي صُحُفٍ مُّكَرَّمَةٍ ﴿۱۳﴾ فولادوند: در صحيفه‏ هايى ارجمند مَّرْفُوعَةٍ مُّطَهَّرَةٍ ﴿۱۴﴾ فولادوند: والا و پاك‏شده بِأَيْدِي سَفَرَةٍ ﴿۱۵﴾ فولادوند: به دست فرشتگانى مکارم: به دست سفيراني است، خرمشاهی: به دست نويسندگانى‏ كِرَامٍ بَرَرَةٍ ﴿۱۶﴾ فولادوند: ارجمند و نيكوكار
آی پی: 217.66.213.25		پیغام شخصی پست الکترونیک گزارش توهین و سوء استفاده
پروفايل كاربر نمايش تمام ارسالهاي كاربر نمایش قدردانی ها ویرایش مخفي كردن ارسالهاي كاربر اضافه کردن به عنوان دوست

kabir		2 ارسال شده : about 8 Years ago اشتراک گذاری
رتبه: Advanced Member گروه ها: member تاریخ عضویت: 1390-11-17 04:31:12 ارسالها: 218 تشکرها: 0 بار 6 تشکر دریافتی در 5 ارسال		تفسير خلاصه سوره عبس ايات 11-16 در تفسير الميزان ،چنين امده است: "كلمه (كلا) باز داشتن از همان عملى است كه به خاطر آن عتابش فرمود يعنى عبوس كردن قيافه و روى گردانى از كسى كه از خدا مى ترسد، و مشغول شدن و پرداختن به كسى است كه خود را بى نياز مى داند. اشاره به اينكه قرآن كريم (تذكره) است و ضمير در جمله (انها تذكره ) به آيات قرآنى و يا به قرآن بر مى گردد، و اگر آن را مونث آورده براى اين بود كه خبر آن (تذكره ) مونث بوده، و معناى آن اين است كه : آيات قرآنى - و يا قرآن - تذكره است، يعنى موعظه اى است كه هر پند پذيرى از آن متعظ مى شود، و يا تذكر دهنده اى است كه اعتقاد حق و عمل حق را تذكر مى دهد. (فمن شاء ذكره ) - اين قسمت، جمله اى معترضه است ، و ضمير به قرآن و يا آنچه كه قرآن تذكر مى دهد بر مى گردد، و معنايش ‍ اين است كه : هر كس خواست مى تواند بياد قرآن و يا معارفى كه قرآن تذكر مى دهد بوده باشد، و قرآن اين را تذكر مى دهد كه مردم بدانچه فطرت به سوى آن هدايت مى كند منتقل شوند، و آن، عقائد و اعمال حقه اى است كه در لوح فطرت محفوظ است. و در اينكه تعبير فرمود به (فمن شاء ذكره ) اشاره است به اينكه در دعوت قرآن به تذكر، هيچ اكراه و اجبارى نيست، و داعى اسلام كه اين دعوت را مى كند براى اين نيست كه نفعى عايد خودش شود، تنها و تنها نفع آن عايد خود متذكر مى شود، حال اختيار با خود او است. و جمله (فى صحف ) خبرى است بعد از خبر براى كلمه (ان )، و ظاهر آن اين است كه : قرآن به دست ملائكه در صحفى متعدد نوشته شده بوده. و اين ظاهر، سخن آن مفسر را كه گفته : مراد از صحف لوح محفوظ است ضعيف مى سازد، چون در كلام خداى تعالى در هيچ موردى از لوح محفوظ به صيغه جمع از قبيل صحف و كتب و الواح تعبير نشده. نظير اين قول در بى اعتبارى سخن آن مفسر ديگر است كه گفته : مراد از صحف، كتب انبياى گذشته است. چون اين معنا با تعبير (بايدى سفره...) نمى سازد، زيرا ظاهر اين تعبير اين است كه صفت صحف باشد. (مكرمه ) يعنى معظم، (مرفوعه ) يعنى رفيع القدر نزد خدا، (مطهره ) يعنى پاكيزه از قذارت باطل و سخن بيهوده و شك و تناقض، همچنان كه در جاى ديگر فرمود: (لا ياتيه الباطل من بين يديه و لا من خلفه )، و نيز در اينكه مشتمل بر سخن بيهوده نيست فرموده : (انه لقول فصل و ما هو بالهزل )، و در اينكه مشتمل بر مطلب مورد شكى نيست، فرموده : (ذلك الكتاب لا ريب فيه ) و در اينكه مشتمل بر مطالب متناقض نيست فرموده : (و لو كان من عند غير اللّه لوجدوا فيه اختلافا كثيرا). بايدى سفره كرام برره اين دو جمله دو صفت بعد از صفت هستند براى صحف، و كلمه (سفره ) جمع سفير است، و سفير به معناى رسول است، و كلمه (كرام ) صفت آن رسولان است، به اعتبار ذاتشان و (برره ) صفت ايشان است به اعتبار عملشان، مى فرمايد: ذاتا افرادى بزرگوارند، و از نظر عمل داراى احسانند. و معناى اين چند آيه اين است كه : قرآن تذكره اى است كه در صحف متعددى نوشته شده بود صحفى معظم و رفيع القدر، و پاكيزه از هر پليدى و از هر باطل و لغو و شك و تناقض، و به دست سفيرانى نوشته شده كه ذاتا نزد پروردگارشان بزرگوار، و در عمل هم نيكوكارند. و از اين آيات بر مى آيد كه براى وحى، ملائكه مخصوصى است، كه متصدى حمل صحف آن و نيز رساندن آن به پيامبرانند، پس ‍ مى توان گفت اين ملائكه اعوان و ياران جبرئيلند، و تحت امر او كار مى كنند، و اگر نسبت القاى وحى را به ايشان داده، منافات ندارد با اينكه در جاى ديگر آن را به جبرئيل نسبت دهد، و بفرمايد: (نزل به الروح الامين على قلبك )، و در جاى ديگر در تعريف جبر ئيل بفرمايد: (انه لقول رسول كريم ذى قوه عند ذى العرش مكين مطاع ثم امين )، بلكه همين آيه مويد مطلب ما است، كه مى فرمايد دستوراتش مطاع است، معلوم مى شود جبرئيل براى رساندن وحى به انبياء، كاركنانى از ملائكه تحت فرمان دارد، پس وحى رساندن آن ملائكه هم وحى رساندن جبرئيل است، همچنان كه عمل جبرئيل و اعوانش روى هم فعل خداى تعالى نيز هست، و اين انتساب وحى به چند مقام نظير مسأله توفى و قبض ارواح است، كه يك جا به اعوان ملك الموت نسبت داده، و يك جا به خود او، و يك جا به خود خداى تعالى"
آی پی: 46.32.24.197		پیغام شخصی پست الکترونیک گزارش توهین و سوء استفاده
پروفايل كاربر نمايش تمام ارسالهاي كاربر نمایش قدردانی ها ویرایش مخفي كردن ارسالهاي كاربر اضافه کردن به عنوان دوست

© 2025 Design by Mahdi