لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَيِّنَاتِ وَأَنزَلْنَا مَعَهُمُ الْكِتَابَ وَالْمِيزَانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ وَأَنزَلْنَا الْحَدِيدَ

فِيهِ بَأْسٌ شَدِيدٌ وَمَنَافِعُ لِلنَّاسِ وَلِيَعْلَمَ اللَّهُ مَن يَنصُرُهُ وَرُسُلَهُ بِالْغَيْبِ إِنَّ اللَّهَ قَوِيٌّ عَزِيزٌ ﴿۲۵﴾

فولادوند: به راستى [ما] پيامبران خود را با دلايل آشكار روانه كرديم و با آنها كتاب و ترازو را فرود آورديم تا مردم به انصاف برخيزند و آهن را كه در آن براى مردم خطرى سخت و سودهايى است پديد آورديم تا خدا معلوم بدارد چه كسى در نهان او و پيامبرانش را يارى مى ‏كند آرى خدا نيرومند شكست ناپذير است


وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا وَإِبْرَاهِيمَ وَجَعَلْنَا فِي ذُرِّيَّتِهِمَا النُّبُوَّةَ وَالْكِتَابَ فَمِنْهُم مُّهْتَدٍ وَكَثِيرٌ مِّنْهُمْ فَاسِقُونَ ﴿۲۶﴾

فولادوند: و در حقيقت نوح و ابراهيم را فرستاديم و در ميان فرزندان آن دو نبوت و كتاب را قرار داديم از آنها [برخى] راه‏ياب [شد]ند و[لى] بسيارى از آنان بدكار بودند


ثُمَّ قَفَّيْنَا عَلَى آثَارِهِم بِرُسُلِنَا وَقَفَّيْنَا بِعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ وَآتَيْنَاهُ الْإِنجِيلَ وَجَعَلْنَا فِي قُلُوبِ الَّذِينَ اتَّبَعُوهُ رَأْفَةً وَرَحْمَةً وَرَهْبَانِيَّةً ابْتَدَعُوهَا

مَا كَتَبْنَاهَا عَلَيْهِمْ إِلَّا ابْتِغَاء رِضْوَانِ اللَّهِ فَمَا رَعَوْهَا حَقَّ رِعَايَتِهَا فَآتَيْنَا الَّذِينَ آمَنُوا مِنْهُمْ أَجْرَهُمْ وَكَثِيرٌ مِّنْهُمْ فَاسِقُونَ ﴿۲۷﴾


مکارم: سپس به دنبال آنها رسولان ديگر خود را فرستاديم، و بعد از آنها عيسي بن مريم را مبعوث كرديم، و به او انجيل عطا كرديم، در دل كساني كه از او پيروي كردند رافت و رحمت قرار داديم،

و رهبانيتي را كه ابداع كرده بودند، و ما بر آنها مقرر نداشته بوديم، گرچه هدفشان جلب خشنودي خدا بود، ولي حق آنرا رعايت نكردند، لذا ما به آنها كه ايمان آوردند پاداش داديم، و بسياري از آنها فاسقند.


يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَآمِنُوا بِرَسُولِهِ يُؤْتِكُمْ كِفْلَيْنِ مِن رَّحْمَتِهِ وَيَجْعَل لَّكُمْ نُورًا تَمْشُونَ بِهِ وَيَغْفِرْ لَكُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ ﴿۲۸﴾

فولادوند: اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد از خدا پروا داريد و به پيامبر او بگرويد تا از رحمت‏ خويش شما را دو بهره عطا كند و براى شما نورى قرار دهد كه به [بركت] آن راه سپريد و بر شما ببخشايد و خدا آمرزنده مهربان است



لِئَلَّا يَعْلَمَ أَهْلُ الْكِتَابِ أَلَّا يَقْدِرُونَ عَلَى شَيْءٍ مِّن فَضْلِ اللَّهِ وَأَنَّ الْفَضْلَ بِيَدِ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَن يَشَاءُ وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ ﴿۲۹﴾

فولادوند: تا اهل كتاب بدانند كه به هيچ وجه فزون‏بخشى خدا در [حيطه] قدرت آنان نيست و فضل [و عنايت تنها] در دست‏ خداست به هر كس بخواهد آن را عطا مى‏ كند و خدا داراى كرم بسيار است

مکارم: تا اهل كتاب بدانند كه آنها قادر بر چيزي از فضل خدا نيستند، و فضل (و رحمت) تماما به دست او است به هر كس بخواهد مي‏بخشد و خداوند داراي فضل عظيم است.

کلمات کلیدی:انجیل کتاب آهن پیامبران فاسق

به نام خدا
تفسیر ایه ٢۶سوره حدید
هدیه به امام حسن وامام حسین

"ولقد ارسلنا نوحا وابراهیم وجعلنا فی ذریتهما النبوه والکتاب فمنهم مهتد وکثیر منهم فاسقون"
"وهمانا نوح وابراهیم را فرستادیم ودر نسل و خاندان انان نبوت وکتاب را قرار دادیم ،پس بعضی از انان هدایت یافتند ولی بسیاری از انان فاسقند."

تفسیرنور：در ایه قبل سخن از فرستادن انبیا بطور کلی بود .در این ایه دو نمونه از الگوها را که سر سلسله پیامبران بعد از خود هستند،بیان میکند.
خداوند امامت را نیز در نسل وذریه پیامبر اسلام قرار داد واین به معنای ان نیست که نظام نبوت یا امامت همانند نظام پادشاهی موروثی است،بلکه به معنای ان است که طهارت باطن وتوان واستعداد لازم،به فرزندان ونسل منتقل میشود ودر صورتیکه دیگر شرایط فراهم باشد،او به مقام نبوت یا امامت میرسد.لذا هنگامیکه حضرت ابراهیم مقام امامت را برای فرزندانش طلب کرد وفرمود："و من ذریتی" خداوند پاسخ داد："لا ینال عهدی الظالمین"(بقره ،١٢۴)عهد امامت من به نا اهلان از نسل تو نمیرسد.پس معیار اصلی برای انتصاب پیامبر یا امام،اهلیت وصلاحیت است ونه وراثت.

پیامها：

دریاد کردن بزرگان ،پیشتازان را مقدم بدارید."نوحا وابراهیم"
مقام نبوت به انتصاب الهی ست نه انتخاب مردم."جعلنا فی ذریتهما النبوه"
پذیرش یا عدم پذیرش دعوت انبیا همواره بوده است."فمنهم مهتد و…"
در امور اعتقادی واخلاقی ،اکثریت،نشانه حقانیت نیست."کثیر منهم فاسقون"
از نسل وذریه پاکان بودن،دلیل پاکی نیست."کثیر منهم فاسقون"

تفسیر نمونه：
پیامبران را یکی بعد از دیگری فرستادیم؛
شیوه قران اینست که بدنبال بیان یک سلسله اصول کلی تعلیمات خود به سرنوشت اقوام پیشین اشاره میکند تا شاهد گویایی برای ان باشد. در اینجا نیز پس از ذکر مسایل گذشته درباره ارسال رسولان همراه با بینات وکتاب ومیزان ولزوم سبقت گرفتن مردم بریکدیگر در وصول به غفران پروردگار ،از بعضی اقوام وپیامبران پیشین نام میبرد واین اصول را در زندگی انها مجسم می سازد.نخست از نوح وابراهیم که سرسلسله رسولان حق بودند اغاز کرده میفرماید："ولقد ارسلنا نوحا وابراهیم……"

اما هیچکدام از بازماندگان انها از این میراث بزرگ خداوند بهره نگرفتند؛در نتیجه بعضی از ایشان هدایت یافته اند وبسیاری از انها گناهکارند."فمنهم مهتد وکثیر منهم فاسقون "
نبوت همراه با شریعت وایین از نوح شروع شد وبعد از او ابراهیم پیامبر اولوالعزم دیگر ،این خط را تداوم بخشید.

تهيه كننده خانم جهاني

آيه 25

لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَيِّنَاتِ وَأَنزَلْنَا مَعَهُمُ الْكِتَابَ وَالْمِيزَانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ وَأَنزَلْنَا الْحَدِيدَ فِيهِ بَأسٌ شَدِيدٌ وَمَنَافِعُ لِلنَّاسِ وَلِيَعْلَمَ اللَّهُ مَن يَنصُرُهُ وَرُسُلَهُ بِالْغَيْبِ إِنَّ اللَّهَ قَوِىٌّ عَزِيزٌ
ترجمه
همانا ما پیامبرانمان را با معجزات و دلایل آشكار فرستادیم و همراه آنان كتاب (آسمانى) و وسیله سنجش فرو فرستادیم تا مردم به دادگرى برخیزند و آهن را كه در آن نیرویى شدید است و منافعى براى مردم دارد فرو آوردیم (تا از آن بهره گیرند) و تا خداوند معلوم دارد چه كسى او و پیامبرانش را به نادیده و در نهان یارى مى‏كند. همانا خداوند، قوى و شكست‏ناپذیر است.

تفسير نور :

مراد از «البیّنات»، معجزاتِ روشنگر است كه حجّت را بر مردم تمام مى‏كند و مراد از «الكتاب»، وحى آسمانى است كه باید مكتوب شود و كتاب گردد.
مراد از «میزان»، یا همین ترازوى مورد استفاده در داد و ستدهاست كه نماد قسط و عدالت است و یا قوانین شریعت كه معیار سنجش حق از باطل است و یا عقلِ بشر، كه میزان شناخت نیك از بد است.(91)
مراد از انزال آهن در «أنزلنا الحدید»، شبیه انزال چهارپایان در «أنزل لكم من الانعام ثمانیة أزواج»(92) مى‏باشد. زیرا بر اساس آیه‏ى «و ان من شى‏ء الاّ عندنا خزائنه و ما ننزّله الاّ بقدر معلوم»(93) منشأ وجودى هر چیز نزد خداوند است و او هر موجودى را پس از تعیین حدود وجودیش، به این عالم مى‏آورد، كه این خود نوعى نزول است.(94)
مراد از «ینصره... بالغیب» آن است كه خداى نادیده و رسولان او را بى آنكه دیده باشند یارى كنند و روشن است كه مراد از یارى خدا، یارى دین اوست كه توسط رسولان به مردم ابلاغ شده است.

بهره ‏گیرى از آهن، بارها در قرآن مطرح شده است. ذوالقرنین براى ساختن سد معروف خود، از مردم، آهن تقاضا كرد. نرم شدن آهن در دست حضرت داود، یكى از نعمت‏هاى ویژه خداوند به اوست، «النّا له الحدید»(95) در این آیه نیز براى آهن كلمه منافع به كار رفته است، در قیامت نیز برخى ابزار عذاب مجرمان از آهن است. «و لهم مقامع من حدید»(96)
91) تفسیر المیزان.
92) زمر، 6.
93) حجر، 21.
94) تفسیر المیزان.
95) سبأ، 10.
96) حج، 22.

پيامهاي ايه از ديدگاه اقاي قرائتي در تفسير نور :

1- در مدیریّت به هر كس مسئولیّت مى‏دهیم باید ابزار كار او را در اختیارش قرار دهیم. «أرسلنا رسلنا بالبیّنات و... الكتاب و المیزان»
2- در مدیریّت صحیح، راهنمایى از مدیر، و عمل از مردم است. «أرسلنا... الكتاب و المیزان... لیقوم الناس بالقسط»
3- عدالت واقعى در سایه قانون و رهبر الهى است. «رسلنا... الكتاب... لیقوم النّاس بالقسط»
4- فلسفه نبوّت، ایجاد عدالت است. «أرسلنا رسلنا... لیقوم النّاس بالقسط»
5 - بعد از اتمام حجّت از طرف خداوند، مسئولیّت با مردم است كه براى عمل و اجرا بپاخیزند. «أرسلنا... أنزلنا... لیقوم النّاس بالقسط»
6- عدالت در تمام ابعاد مطلوب است. «بالقسط» مطلق آمده كه شامل همه چیز مى‏شود. «لیقوم النّاس بالقسط»
7- تمام انبیا، یك هدف دارند. «أرسلنا رسلنا... لیقوم النّاس بالقسط»
8 - مردم باید حكومت و تشكیلات داشته باشند تا بتوانند براى قسط بپاخیزند و جلو طغیانگران را بگیرند. «لیقوم النّاس بالقسط»
9- اول كار فرهنگى و تربیتى، بعد اعمال قدرت و تنبیه. «أنزلنا... الكتاب و المیزان... و أنزلنا الحدید»
10- جامعه به سه قوه نیاز دارد: مقنّنه، «الكتاب»، قضائیّه «المیزان لیقوم النّاس بالقسط» و مجریّه. «أنزلنا الحدید فیه بأس شدید»
11- با موانع گسترش عدالت، باید برخورد شدید كرد. «لیقوم النّاس بالقسط و أنزلنا الحدید فیه بأس شدید»
12- پذیرش دعوت انبیا در حقیقت نصرت خداست. «و لیعلم اللّه من ینصره»
13- حمایت از دین و اولیاى خدا، زمانى ارزش دارد كه از باطن دل و طیب نفس باشد. «من ینصره و رسله بالغیب»
14- گمان نكنیم خداوند به نصرت ما محتاج است. «لیعلم اللّه من ینصره... انّ اللّه قوى عزیز»
می فرماید: ما رسولان و پیامبران خود را با آیات و معجزات وحجتهای قاطع گسیل نمودیم و همراه آنها کتاب آسمانی یا وحی را نازل کردیم که صلاحیت آن را داشت که نوشته شود و بصورت کتاب در آید و آن کتب (45)، عبارتند از(کتاب نوح ، کتاب ابراهیم ، تورات ، انجیل و قرآن )که این کتابها مشتمل بر معارف دینی و عقاید حقه وشرایع بوده اند، در ادامه می فرماید ما میزان را همراه ایشان نازل کردیم ، بیشتر مفسرین میزان را به معنای ترازوی معمولی دانسته اند که خداوند اراده کرده بوسیله آن مردم رابه عدالت در معاملات عادت دهد، اما به نظر ما( و حال آنکه خدا داناتر است )، مراد ازمیزان ، دین است ، چون دین چیزیست که عقاید و اعمال اشخاص با آن سنجیده می شودو بعضی از مفسران نیز میزان را به عقل تفسیر نموده اند.به هر جهت غرض از انزال کتاب و میزان این بوده که مردم به عدل آموخته شوند وبه آن خو بگیرند، در ادامه می فرماید: ما آهن را نازل کردیم ، یعنی آن را از خزائن غیب واز مرحله عدم به ظهور رساندیم ، همچنانکه قبلا در تفسیر آیه ،(وان من شی ء الا عندناخزائنه و ما ننزله الا بقدر معلوم (46) هیچ چیز نیست جز آنکه خزائن آن در نزد ماست وما آن را جز به مقدار معلوم نازل نمی کنیم ) به این مطلب اشاره کردیم .می فرماید: آهن دارای تأثیر شدید است و در جنگ و دفاع از آن استفاده می شود ومنافع فراوان دیگر در صنایع و تمام شعب زندگی بشر دارد و انزال آهن اغراض متفاوتی داشته ، من جمله اینکه خدا معلوم کند، چه کسی او و رسولانش را به غیب یعنی براساس ایمان ، یاری می کند و در راه خدا و دفاع از دین حاضر به قتال است ، تا آنها را از غیرایشان جدا سازد، بدرستی که خدا قدرتمند و غالب است و به هیچ وجه ذلت و ضعف دراو راه ندارد که محتاج به یاری مردم باشد و در عین حال ذلت را بر بندگانش نمی پسنددو به همین دلیل به آنها دستور جهاد را واجب نموده تا موجب تعالی مردم و جدا شدن اهل ایمان از غیر آنها شود.

ارسال كننده خانم لبافيان

┄═❁🍃❈🌸❈🍃❁═┄


حدید:27
*ثُمَّ قَفَّيْنَا عَلَى آثَارِهِم بِرُسُلِنَا وَقَفَّيْنَا بِعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ وَآتَيْنَاهُ الْإِنجِيلَ وَجَعَلْنَا فِي قُلُوبِ الَّذِينَ اتَّبَعُوهُ رَأْفَةً وَرَحْمَةً وَرَهْبَانِيَّةً ابْتَدَعُوهَا مَا كَتَبْنَاهَا عَلَيْهِمْ إِلَّا ابْتِغَاءَ رِضْوَانِ اللَّهِ فَمَا رَعَوْهَا حَقَّ رِعَايَتِهَا فَآتَيْنَا الَّذِينَ آمَنُوا مِنْهُمْ أَجْرَهُمْ وَكَثِيرٌ مِّنْهُمْ فَاسِقُونَ*

سپس در پي آثار [تعاليم توحيدي] آنان،57 رسولانمان [از ذرّية ابراهيم] را، و در پي آنان، عيسي فرزند مريم را فرستاديم و انجيل را به او عطا كرديم و در دل كساني كه [به راستي] از او پيروي كردند، رأفتي و رحمتي [ستودني] قرار داديم؛58 و [اما] تارك دنيا شدن را خود بدعت گذاشتند59 و ما بر آنها جز جلب خشنودي خدا مقرّر نكرده بوديم. اما آنچنان كه شايسته رعايتش بود، رعايت نكردند60 پس پاداش آن كساني را كه ايمان آورده بودند، عطا كرديم، و بسياري از آنان فاسق [=خارج از شريعت] گشتند.61

57- «قَفَّيْنَا» از «قَفْو» [در پي آمدن]، كسي را در پشت و به دنبال قرار دادن است. گفته مي‌شود اصل قفو، از قفا [پشت گردن] است. فعل قَفَّيْنَا چهار بار در قرآن به معناي درپي هم آمدن رسولان آمده است و يكبار در نهي پيروي چشم و گوش بسته از اشخاص و آراء آنان [اسراء 36 (17:36) - وَلا تَقْفُ مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ إِنَّ السَّمْعَ وَالْبَصَرَ وَالْفُؤَادَ كُلُّ أُولَئِكَ كَانَ عَنْهُ مَسْئُولاً].

58- اين نشانه را در آية 82 سوره مائده (5:82) نيز آورده است «...وَلَتَجِدَنَّ أَقْرَبَهُمْ مَوَدَّهً لِلَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ قَالُوا إِنَّا نَصَارَى ذَلِكَ بِأَنَّ مِنْهُمْ قِسِّيسِينَ وَرُهْبَانًا وَأَنَّهُمْ لا يَسْتَكْبِرُونَ». رأفت، احساس دلسوزي و عاطفه نسبت به گرفتاران است [نور 2 (24:2) ] و رحمت، ظاهراً عام‌تر و عملي‌تر مي‌باشد و به رفع گرفتاري مردم ارتباط پيدا مي‌كند. نام رؤف از نام‌هاي نيكوي الهي است كه از 11 بار تكرار آن در قرآن، 9 بار همراه رحيم آمده است.

59- به نوآوري در امور ثابت دين، كه خداوند قانون‌گذاري كرده، بِدعت گفته مي‌شود. ترك دنيا و پرهيز از ازدواج و تشكيل خانواده و زندگي متعارف اجتماعي نيز بدعتي خلاف فطرت و غريزه و قواعد زندگي اجتماعي است. «رَهْبَانِيَّه»، مكتبي است كه مسيحيان افراطي بنا نهادند و رهبت از ريشة «رَهَبَ»، دلالت بر ترس مستمر مي‌كند. آنها بر اين باورند كه با ترك دنيا، در ترس دائمي خدا بايد زيست و «راهب» [و مؤنث آن راهبه] كسي است كه صومعه نشيني را برمي‌گزيند. به آنها «ترسايان» نيز گفته مي‌شود.
وقتي ترك دنيا در شريعت مذمّت شده باشد، آيا خود آزاري در عزاداري براي اولياء دين مجاز است!؟

60- گويا افراط يهوديان در مال دوستي و استغراق در دنيا، تفريطي را در ترك دنيا [رهبانيت] در مسيحيت پديد آورد كه هيچكدام «مرضي» پروردگار نبود؛ آنچه خدا خواسته بود، تنها جلب خشنودي او بود، اما آنچنان كه شايسته ربوبيّتش بود رعايت نكردند.

61- «فسق» در زبان عربي، پاره كردن پوستة محافظ است كه موجب «فساد» مي‌گردد. همچون پوست ميوه كه موجب نفوذ ميكرب و فساد و گنديدگي آن مي‌شود. پوسته انسان همان حريم و حدود شرعي و نظامات ايماني است. تقوا نيرويي است كه ما را به محافظت از حريم و حدود وادار مي‌كند و فسق پاره كردن آن و تجاوز از مرزهاي مجاز است.

┄═❁🍃❈🌸❈🍃❁═┄
📚تفسیر آقاے بازرگان