بنام خدا

آیه 82 سوره مائده ،ایه مشهوری است که دو جمله اول آن زیاد مورد استفاده قرار میگیرد. اما نکته ای که من از جمله آخراین آیه برداشت کردم،را در تفاسیری که مراجعه کردم ،مشاهده نکردم.

لَتَجِدَنَّ أَشَدَّ النَّاسِ عَدَاوَةً لِّلَّذِينَ آمَنُواْ الْيَهُودَ وَالَّذِينَ أَشْرَكُواْ وَلَتَجِدَنَّ أَقْرَبَهُمْ مَّوَدَّةً لِّلَّذِينَ آمَنُواْ الَّذِينَ قَالُوَاْ إِنَّا نَصَارَى

ذَلِكَ بِأَنَّ مِنْهُمْ قِسِّيسِينَ وَرُهْبَانًا وَأَنَّهُمْ لاَ يَسْتَكْبِرُونَ ﴿۸۲﴾

مکارم: بطور مسلم يهود و مشركان را دشمنترين مردم نسبت به مؤ منان خواهي يافت، ولي آنها را كه مي‏گويند مسيحي هستيم نزديكترين دوستان به مومنان مييابي، اين به خاطر آن است كه در ميان آنها افرادي دانشمند و تارك دنيا هستند و آنها (در برابر حق) تكبر نمي ‏ورزند.

خرمشاهی: يهوديان و مشركان را دشمن ‏ترين مردم نسبت به مؤمنان [مسلمانان‏] مى‏ يابى، همچنين مهربان‏ترين مردم را نسبت به مؤمنان [مسلمانان‏] كسانى مى‏ يابى كه مى ‏گويند ما مسيحى هستيم، اين از آن است كه در ميان ايشان كشيشان و راهبانى [حق‏پرست‏] هستند و نيز از آن روى است كه كبرنمى ‏ورزند

خداوند میفرماید مسیحیان ونصاری نسبت به مشرکین ویهودیان با مسلمانان مهربان تر هستند.زیرا کشیشان و راهبانی خداترس دارند که تکبر نمی کنند(خود را حق مطلق و برتر نمی دانند و در برابر حقیقت خاضع اند)

وجود چنین مبلغان دینی است که حقیقت پذیری و مودت و مهربانی را در میان مردم جامعه نیز گسترش میدهد.

کلمات کلیدی:کشیش مسیحی عالم روحانی یهود مشرک

چهت مطالعه آیات مربوط به نکوهش شدید از تکذیب حقیقت


و تمجید از تصدیق کنندگان و پذیرندگان صدق و حق


به لینک زیر مراجعه نمایید

[url=http://www.quranpuyan.com/yaf_postst166_ljbzy-w-pfshry-dr-nkr-Hqyqt-bzrgtryn-Zlm-dr-qrn-st.aspx][u]تکذیب و مقابله با حق از بزرگترین ظلم هاست.[/u][/url]

✅ معنای لغوی خشیت ...
عالمان خدا ترس و ویژگی های عملی انها.👇👇

وَمِنَ النَّاسِ وَالدَّوَابِّ وَالْأَنْعَامِ مُخْتَلِفٌ أَلْوَانُهُ كَذَٰلِكَ ۗ إِنَّمَا يَخْشَى اللَّهَ مِنْ عِبَادِهِ الْعُلَمَاءُ ۗ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ غَفُورٌ

و از انسانها و جنبندگان و چهار پایان انواعى با رنگهاى مختلف آفریدیم، آرى (آفرینش جهان با عظمت) چنین است. و تنها از میان بندگان او، دانشمندان خدا ترسند. خداوند توانا و آمرزنده است.
(فاطر/28)

✅ (إِنَّما یَخْشَى اللّهَ مِنْ عِبادِهِ الْعُلَماءُ).
آرى، از میان تمام بندگان، دانشمندانند که به مقام عالى خشیت،
👌 یعنى ترس از مسؤلیت، توأم با درک عظمت مقام پروردگار نائل مى گردند،

این حالت خشیت مولود👇👇
سیر در آیات آفاقى و انفسى و آگاهى از علم و قدرت پروردگار، و هدف آفرینش است.
✅ راغب در مفردات مى گوید: خشیت:👇👇
به معنى ترسى است آمیخته با تعظیم، و غالباً در مواردى به کار مى رود که، از علم و آگاهى به چیزى سرچشمه مى گیرد.
و لذا در قرآن مجید، این مقام، مخصوص عالمان شمرده شده است.
✅ ترس از خدا،👇👇
به معنى ترس از مسئولیت هائى است که انسان در برابر او دارد، ترس از این که: در اداى رسالت و وظیفه خویش، کوتاهى کند، و از این گذشته، اصولاً، درک عظمت، آن هم عظمتى که نامحدود و بى پایان است براى موجود محدودى، همچون انسان، خوف آفرین است .
🌻🌻🌻
✅ عالمان واقعى آنها هستند که، در برابر وظائف خود، احساس مسئولیت شدید دارند، و به تعبیر دیگر، اهل علم اند، نه سخن.

👌👌در ایه ی بعد مصداق علما به همراه ویژگی های رفتاری انها اینگونه امده است.👇👇

إِنَّ الَّذِينَ يَتْلُونَ كِتَابَ اللَّهِ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَأَنفَقُوا مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ سِرًّا وَعَلَانِيَةً يَرْجُونَ تِجَارَةً لَّن تَبُورَ

به یقین کسانى که کتاب الهى را تلاوت مى کنند و نماز را برپا مى دارند و از آنچه به آنان روزى داده ایم پنهان و آشکار انفاق مى کنند، تجارتى بى زیان و خالى از کساد را امید دارند.

کوتاه سخن این که:👇👇
✅ عالمان در منطق قرآن، کسانى نیستند که مغزشان صندوقچه آراء و افکار این و آن، و انباشته از قوانین و فورمولهاى علمى جهانست،
👌بلکه، علماء آن گروه از صاحب نظران و دانشمندانند که، نور علم و دانش تمام وجودشان را به نور خدا و ایمان و تقوا روشن ساخته، و نسبت به وظائفشان سخت احساس مسئولیت مى کنند، و از همه پاى بندترند.

در حدیثی از امام صادق(علیه السلام) در تفسیر همین آیه مى خوانیم:
یَعْنِی بِالْعُلَماءِ مَنْ صَدَّقَ قَوْلَهُ فِعْلُهُ وَ مَنْ لَمْ یُصَدِّقْ قَوْلَهُ فِعْلُهُ فَلَیْسَ بِعالِم:
✅ منظور از علما کسانى هستند که اعمال آنها هماهنگ با سخنان آنها باشد، کسى که گفتار و کردارش هماهنگ نباشد، عالم نیست.
(مجمع البیان.ذیل همین ایه).

قرآن كريم در غالب موارد هر جا سخن از فلاح و رستگاري و بهره‌برداري از قرآن كريم است مؤمنان را كه اهل عمل‌اند ياد مي‌كند از علما نام نمي‌برد.
اگر در بخشي از آيات نظير سوره ي مباركه ي «فاطر» آنجا مي‌فرمايد علما از خداي سبحان هراسناك‌اند آيه ي 28 سوره ي مباركه ي «فاطر» كه فرمود: ﴿إِنَّمَا يَخْشَي اللَّهَ مِنْ عِبَادِهِ الْعُلَمَاءُ﴾ در ذيل اين آيه و همچنين روايات مشابه اين ائمه(عليهم السلام) فرمودند يعني «بالعالِم مَن صَدَّق فعله قوله» منظور عالِم با عمل است نه صِرف عالم چه اينكه در همان سوره ي مباركه ي «فاطر» قبل از اينكه به اين ﴿إِنَّمَا يَخْشَي اللَّهَ مِنْ عِبَادِهِ الْعُلَمَاءُ﴾ برسد آيه ي هجده به بعدش اين است فرمود: ﴿إِنَّمَا تُنذِرُ الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُم بِالْغَيْبِ وَأَقَامُوا الصَّلاَةَ وَمَن تَزَكَّي فَإِنَّمَا يَتَزَكَّي لِنَفْسِهِ وَإِلَي اللَّهِ الْمَصِيرُ﴾ آيات بعد از اين يعني آيات نوزده به بعد هم در همين زمينه است،
بنابراين هم در سوره ي مباركه ي «فاطر» هم در ادله ي ديگر اگر خَشيت را و كمال را به علما نسبت داد علما را گفتند منظور هر تحصيل‌كرده‌اي نيست «مَن صدّق فعله قوله» اين مي‌شود عالِم چه اينكه در آيه هجده همان سوره ي «فاطر» خشيت را به مؤمنان اسناد داد اگر مسئله هدايت است ﴿هُديً لِلْمُتَّقِينَ﴾ است اگر مسئله شفاست ﴿وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِينَ﴾ است همه ي بركات براي مؤمنين است يعني علم، بخشي از كمالها را فراهم مي‌كند اگر اين علم به عمل برسد مايه ي كمال است وگرنه حجّة الله علي الأرض است آن علم، حجّت خداوند است كه ذات اقدس الهي در يوم القيامه مي‌گويد تو كه مي‌دانستي چرا بيراهه رفتي.

تفسير سوره مومنون ايت اله جوادي آملي