کوهش_از_فزون_طلبی پیوسته انسان.

💮🔶 بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ أَلْهَاكُمُ التَّكَاثُرُ(تکاثر/1
بنام خداوند بخشنده مهربان افزون طلبى (و تفاخر) شما را به خود مشغول داشته است.
🔸 حَتَّىٰ زُرْتُمُ الْمَقَابِرَ.(2تکاثر)
🔸تا دم مرگ3 [=پايان زندگي و رفتن به زير خاك].
______
3 - سعدي خاطره‌اي از ديدار با سوداگري ثروتمند را در يكي از سفرهاي خود نقل مي‌كند كه شمّه‌اي از سرمايه در گردش خود در سراسر جهان و دارايي‌هايش را برمي‌شمرد و پس از شرح تجارت‌هاي سودآور و سفرهاي تفريحي آينده‌اش،

🌸👈 از سعدي درخواست مي‌كند تو نيز شمه‌اي از آنچه در سفرهايت ديده‌اي يا شنيده‌اي بازگو، كه به اجمال فرمود:
🍀آن‌شنيدستي‌كه درصحراي غور
بــار سـالاري بيفتـاد از سُتور
گفـت چشـم تنـگ دنيـا دار را
يا قناعت پُركند يا خاك‌گور
خاطرة سعدي تعلّق به 8 قرن قبل دارد🍀،

🌸👈 شادروان شريعتي نيز جملة كوتاه گويايي در وصف دنياي مصرفي زمان ما دارد:
♦️ «فدا كردن آسايش براي به دست آوردن وسايل آسايش!!» اين تلاش و تشنگي در جمع‌آوري مال همان وصف قرآني «الَّذِي جَمَعَ مَالاً وَعَدَّدَهُ» [همزه 2 (104:2) ]، و «وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا» [فجر 20 (29:20) ] مي‌باشد.
به راستي تا كي آدمي از خواب گران سرگرمي و فزون‌طلبي بيدار خواهد شد و تا كي از بند بازيچه‌هاي آمال و آرزوهاي بي‌پايان رها خواهد گشت؟ به نظر مي‌رسد مادام كه مرگ را از نزديك احساس نكرده باشد، از خواب غفلت بيدار نخواهد شد. بي‌تفاوتي در برابر قيامت و حساب و كتابِ آن، ناشي از كوتاهي بينش انسان است. اگر اندكي علم و آگاهي نسبت به خطير بودن آينده قيامت داشت، همچون حذر از خطرات محسوس و مشهود دنيايي از آن نيز حذر مي‌كرد.

🌸👈 به بيان هشدارآميز مولوي:
♦️يادِ صُنْعت فرض‌تر يا ياد مرگ
مرگ مانند خزان تو اصل بـرگ
سالها اين مرگ طبلک مي‌زنـد
گـوشِ تـو بي‌گاه جُنبش مي‌کنـد
گويد اندر نزعِ از جان، آه مرگ
اين‌زمان‌کردت زخود آگاه مرگ
اين گلوي مرگ از نعره گرفت
طبل او بشکافت از ضربِ شگفت
در دقايـق خـويش را در بافتـي
رمـز مـردن ايــن زمــان دريـافتـي.♦️

📚🖊 [دفتر 6- ابيات 778 به بعد]

💫 تفسیر بازرگان