قران پویان

تفسير و‌ تدبر قرآن انلاين-تالارگفتگوي قرآن پویان

تفسير قرآن كريم:فهم آيات و تدبر در سوره های قرآن

فهم و تفسير آيات قرآن كريم

فهم آیه 120 سوره توبه: آیا هرکاری که دشمنان را عصبانی کند، عمل صالح و مورد رضایت خداست؟!

برای ارسال پاسخ وارد شوید

فهم آیه 120 سوره توبه: آیا هرکاری که دشمنان را عصبانی کند، عمل صالح و مورد رضایت خداست؟! -

ali		1 ارسال شده : about 4 Years ago اشتراک گذاری
رتبه: Advanced Member گروه ها: Administrators , member , Moderator تاریخ عضویت: 1390-3-24 21:55:49 ارسالها: 2223 تشکرها: 4 بار 29 تشکر دریافتی در 29 ارسال		ترجمه و تفسیر آیه 120 سوره توبه در سالیان اخیر در هنگام مراسم مختلف سیاسی مثل انتخابات و راه پیمایی شاهد سخنانی هستیم که با استناد به آیه 120 سوره توبه، هر عملی را که موجب عصبانیت دشمن شود ، مطلوب و مورد رضایت خداوند و دارای اجر میدانند. آیا این آیه، چنین مفهومی دارد؟ ابتدا آیه و ترجمه های انرا مرور کنیم: مَا كَانَ لِأَهْلِ الْمَدِينَةِ وَمَنْ حَوْلَهُمْ مِنَ الْأَعْرَابِ أَنْ يَتَخَلَّفُوا عَنْ رَسُولِ اللَّهِ وَلَا يَرْغَبُوا بِأَنْفُسِهِمْ عَنْ نَفْسِهِ ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ لَا يُصِيبُهُمْ ظَمَأٌ وَلَا نَصَبٌ وَلَا مَخْمَصَةٌ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَلَا يَطَئُونَ مَوْطِئًا يَغِيظُ الْكُفَّارَ وَلَا يَنَالُونَ مِنْ عَدُوٍّ نَيْلًا إِلَّا كُتِبَ لَهُمْ بِهِ عَمَلٌ صَالِحٌ إِنَّ اللَّهَ لَا يُضِيعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِينَ ﴿۱۲۰﴾ا نصاریان: شایسته نیست که اهل مدینه و بادیه نشینانی که پیرامون آنانند، از رسول خدا تخلف کنند؛ و آنان را نسزد که به سبب پرداختن به خویش از حفظ جان او [در شداید و سختی ها] دریغ ورزند؛ زیرا هیچ تشنگی و رنج و گرسنگی در راه خدا به آنان نمی رسد، و در هیچ مکانی که کافران را به خشم می آورد، قدم نمی گذارند، و از هیچ دشمنی انتقام نمی گیرند [و با نبرد با او به کام دل نمی رسند] مگر آنکه به پاداش هر یک از آنان عمل شایسته ای در پرونده آنان ثبت می شود؛ چرا که خدا پاداش نیکوکاران را تباه نمی کند. فولادوند: مردم مدينه و باديه‏ نشينان پيرامونشان را نرسد كه از [فرمان] پيامبر خدا سر باز زنند و جان خود را عزيزتر از جان او بدانند چرا كه هيچ تشنگى و رنج و گرسنگيى در راه خدا به آنان نمى ‏رسد و در هيچ مكانى كه كافران را به خشم مى ‏آورد قدم نمى‏ گذارند و از دشمنى غنيمتى به دست نمى ‏آورند مگر اينكه به سبب آن عمل صالحى براى آنان [در كارنامه‏ شان] نوشته مى ‏شود زيرا خدا پاداش نيكوكاران را ضايع نمى ‏كند مکارم شیرازی: سزاوار نيست كه اهل مدينه و باديه نشيناني كه اطراف آنها هستند از رسول خدا تخلف جويند، و براي حفظ جان خويش از جان او چشم بپوشند، اين به خاطر آن است كه هيچ تشنگي به آنها نمي‏رسد، و نه خستگي، و نه گرسنگي در راه خدا، و هيچ گامي كه موجب خشم كافران شود برنمي‏دارند، و ضربه اي از دشمن نمي‏خورند، مگر اينكه به واسطه آن عمل صالحي براي آنها نوشته مي‏شود، زيرا خداوند پاداش نيكوكاران را ضايع نمي‏كند. در تفسیر نمونه هم اینگونه بیان شده است: برگزیده تفسیر نمونه (آیه 120)- مشکلات مجاهدان بی‌پاداش نمی‌ماند: در آیات گذشته بحثهایی پیرامون سرزنش کسانی که از غزوه تبوک خودداری کرده بودند، به میان آمد، سپس به پاداشهای مجاهدان که در برابر هر گونه مشکلی در راه جهاد نصیبشان می‌شود، اشاره کرده و روی هفت قسمت از این مشکلات و پاداش آن انگشت می‌گذارد و می‌گوید: «این به خاطر آن است که هیچ گونه تشنگی به آنها نمی‌رسد» (ذلِکَ بِأَنَّهُمْ لا یُصِیبُهُمْ ظَمَأٌ). «و هیچ رنج و خستگی پیدا نمی‌کنند» (وَ لا نَصَبٌ). «و هیچ گرسنگی در راه خدا دامن آنها را نمی‌گیرد» (وَ لا مَخْمَصَةٌ فِی سَبِیلِ اللَّهِ). «و در هیچ نقطه خطرناک و میدان پرمخاطره‌ای که موجب خشم و ناراحتی کفار است قرار نمی‌گیرند» (وَ لا یَطَؤُنَ مَوْطِئاً یَغِیظُ الْکُفَّارَ). «و هیچ ضربه‌ای از دشمن بر آنها وارد نمی‌شود» (وَ لا یَنالُونَ مِنْ عَدُوٍّ نَیْلًا). «مگر این که در ارتباط با آن، عمل صالحی برای آنها ثبت می‌شود» (إِلَّا کُتِبَ لَهُمْ بِهِ عَمَلٌ صالِحٌ). و مسلما پاداش یک به یک آنها را از خداوند بزرگ دریافت خواهند داشت، «زیرا خدا پاداش نیکوکاران را هیچ گاه ضایع نمی‌کند» (إِنَّ اللَّهَ لا یُضِیعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِینَ). کلمات کلیدی: توبه دشمن عصبانی انتخابات راهپیمایی عمل صالح
آی پی: 151.244.92.102		پیغام شخصی پست الکترونیک گزارش توهین و سوء استفاده
پروفايل كاربر نمايش تمام ارسالهاي كاربر نمایش قدردانی ها ویرایش مخفي كردن ارسالهاي كاربر اضافه کردن به عنوان دوست

ali		2 ارسال شده : about 4 Years ago اشتراک گذاری
رتبه: Advanced Member گروه ها: Administrators , member , Moderator تاریخ عضویت: 1390-3-24 21:55:49 ارسالها: 2223 تشکرها: 4 بار 29 تشکر دریافتی در 29 ارسال		مردم مدينه و باديه نشينان اطرافشان نمى بايست از پيغمبر خدا تخلف كنند، و نه جان خويش از جان وى عزيزتر دارند، اين بخاطر آن است كه در راه خدا تشنگى و رنج و گرسنگى به آنان نميرسد، و در جائى كه كافران را به خشم آورد قدم نمى گذارند، و ضربه اى از دشمن نمى خورند، مگر آنكه به عوض آن براى ايشان عمل صالحى نويسند، كه خدا پاداش نيكوكاران را تباه نمى كند (120) و ايشان را حقى نيست كه بخاطر اشتغال به خود از آن جناب صرف نظر نموده ، در مواقع خطر در جنگها و در سختيهاى سفر تركش ‍ گويند، و خود سرگرم لذائذ زندگى گردند )) . كلمه (( مؤ طاء )) به معناى زمينى است كه مسير راه باشد و بر آن بگذرند. اين آيه حق تخلف از رسول خدا (صلى الله عليه و آله ) را از اهل مدينه و اعرابى كه در اطراف آن هستند سلب نموده ، سپس خاطرنشان مى سازد كه خداوند در مقابل اين سلب حق ، براى ايشان در برابر مصيبتى كه در جهاد ببينند از قبيل گرسنگى و عطش و تعب و در برابر هر سرزمينى كه بپيمايند و بدان وسيله كفار را به شدت خشم دچار سازند، و يا هر بلائى كه بسر آنان بياورند، يك عمل صالح در نامه عملشان مى نويسد، چون در اين صورت نيكوكارند و خدا اجر محسنين را ضايع نمى سازد، اين معناى (( ذلك بانهم لا يصيبهم ظما )) است . ترجمه تفسير الميزان جلد 9 صفحه 549 بعد‌ ‌از‌ آني‌ ‌که‌ ‌در‌ آيات‌ قبل‌ كساني‌ ‌که‌ تخلف‌ كردند سپس‌ نادم‌ شدند و توبه‌ كردند و خداوند قبول‌ فرمود دستور آمد ‌که‌ ديگر اهل‌ مدينه‌ وَ مَن‌ حَولَهُم‌ مِن‌َ الأَعراب‌ِ ‌اينکه‌ نحو نكنند ‌به‌ اينكه‌ أَن‌ يَتَخَلَّفُوا عَن‌ رَسُول‌ِ اللّه‌ِ و همراهي‌ نكنند ‌با‌ پيغمبر ‌در‌ خروج‌ ‌در‌ غزوات‌ وَ لا يَرغَبُوا بِأَنفُسِهِم‌ عَن‌ نَفسِه‌ِ ‌که‌ راحتي‌ و آسايش‌ ‌خود‌ ‌را‌ بگيرند و ‌آن‌ حضرت‌ ‌را‌ ‌در‌ زحمت‌ و سختي‌ بيندازند چنين‌ نكنند و بدانند ‌که‌ ‌هر‌ چه‌ ‌در‌ جهاد و همراهي‌ ‌با‌ ‌رسول‌ اللّه‌ اذيت‌ بكشند اجر ‌آنها‌ نزد ‌خدا‌ ‌از‌ ‌بين‌ نميرود ذلِك‌َ بِأَنَّهُم‌ لا يُصِيبُهُم‌ ظَمَأٌ ‌که‌ گرفتار تشنگي‌ و بي‌ آبي‌ شوند وَ لا نَصَب‌ٌ دچار زحمت‌ و تعدي‌ و سختي‌ شوند وَ لا مَخمَصَةٌ ‌که‌ گرفتار گرسنگي‌ و بي‌توشه‌اي‌ شوند فِي‌ سَبِيل‌ِ اللّه‌ِ ‌در‌ راه‌ جهاد وَ لا يَطَؤُن‌َ مَوطِئاً يَغِيظُ الكُفّارَ ‌که‌ داخل‌ ‌در‌ دار الحرب‌ و امكنه‌ كفار شويد و تصرف‌ كنيد ‌که‌ البته‌ مورث‌ غيظ و غضب‌ ‌آنها‌ ميشود وَ لا يَنالُون‌َ مِن‌ عَدُوٍّ نَيلًا ‌هر‌ مصيبتي‌ ‌از‌ طرف‌ دشمن‌ بشما وارد شود ‌از‌ قتل‌ و جراحت‌ و سختي‌ و شدت‌ و ذهاب‌ مال‌ و اسيري‌ إِلّا كُتِب‌َ لَهُم‌ بِه‌ِ عَمَل‌ٌ صالِح‌ٌ تمام‌ اينها ‌در‌ دفتر الهي‌ ثبت‌ و مورد قبول‌ ‌است تفسیر أطيب البيان جلد 8 - صفحه 332
آی پی: 151.244.104.136		پیغام شخصی پست الکترونیک گزارش توهین و سوء استفاده
پروفايل كاربر نمايش تمام ارسالهاي كاربر نمایش قدردانی ها ویرایش مخفي كردن ارسالهاي كاربر اضافه کردن به عنوان دوست

ali		3 ارسال شده : about 4 Years ago اشتراک گذاری
رتبه: Advanced Member گروه ها: Administrators , member , Moderator تاریخ عضویت: 1390-3-24 21:55:49 ارسالها: 2223 تشکرها: 4 بار 29 تشکر دریافتی در 29 ارسال		در ايام انتخابات ،كليپي از حاج اقاي قرائتي پخش شد كه ايشان باستناد ايه 120 سوره توبه ،مخاطبان را به شركت در انتخابات رياست جمهوري تشويق ميكردند. محور اصلي صحبت ايشان اين بود: "طبق قران ( ايه120 سوره توبه)هر کاری که کفار را به غیظ آورد، عمل صالح است. شرکت ما هم در انتخابات چون آمریکا را عصبانی می کند عمل صالح است. اگر مسلمانی ما کسی را عصبانی نکند، ما عمل صالح نیستیم." در تفسير نور هم ذيل اين آيه، مطالب زير درج شده است. اهل مدينه و باديه‌نشينان اطرافِ آنان، حقّ ندارند از (فرمانِ) رسول خدا تخلّف كنند و (به جبهه نروند و) جان‌هاى خود را از جان پيامبر عزيزتر بدانند. زيرا هيچ گونه تشنگى، رنج و گرسنگى در راه خدا به آنان نمى‌رسد و هيچ گامى در جايى كه كافران را به خشم آورد برنمى‌دارند وهيچ چيزى از دشمن به آنان نمى‌رسد، مگر آنكه براى آنان به پاداش اينها عمل‌صالح نوشته مى‌شود. قطعاً خداوند پاداش‌نيكوكاران را تباه نمى‌كند. نکته ها اصولى كه از اين آيه براى جنگ استفاده مى‌شود، عبارت است از: 1. ايمان به اينكه همه سختى‌هاى جنگ، عمل‌صالح وموجب رضاى الهى است. 2. مقاومت و تحمّل در برابر سختى‌ها. 3. خوار و عصبانى كردن دشمن. پیام ها 8- راهپيمايى‌ها و حركات دسته جمعى مسلمانان كه موجب خشم و هراس كفّار مى‌گردد، در نزد خدا پاداش دارد. «مَوْطِئاً يَغِيظُ الْكُفَّارَ» 9- نه تنها دفاع ورزم، بلكه همه‌ى حركات، تلاش‌ها ورنجهاى جبهه نزد خدا ثبت شده وموجب اجر است. لا يُصِيبُهُمْ ظَمَأٌ وَ لا نَصَبٌ وَ لا مَخْمَصَةٌ ... عَمَلٌ صالِحٌ‌
آی پی: 46.32.24.197		پیغام شخصی پست الکترونیک گزارش توهین و سوء استفاده
پروفايل كاربر نمايش تمام ارسالهاي كاربر نمایش قدردانی ها ویرایش مخفي كردن ارسالهاي كاربر اضافه کردن به عنوان دوست

ali		4 ارسال شده : about 4 Years ago اشتراک گذاری
رتبه: Advanced Member گروه ها: Administrators , member , Moderator تاریخ عضویت: 1390-3-24 21:55:49 ارسالها: 2223 تشکرها: 4 بار 29 تشکر دریافتی در 29 ارسال		تدبر و تفسیر آیه 120 سوره بقره در خصوص استنباط جناب قرائتی از ایه فوق، همانگونه که در پستهای بالا دیدیم در تفسیر نمونه و المیزان چنین برداشتی مطرح نشذه است. حال به چند تفسیر دیگر مراجعه می کنیم: و در اين دو جمله اخيره لطيفه عجيبه در كلام بكار زده شده كه ميخواهد بفرمايد در اين راه فقط بر زحمت و ضرر اجر نميدهند بلكه بر لذّت و سرورى كه حاصل ميشود براى مسلمان از تصرّف در اراضى كفار و كدورت خاطر آنها و بر غنيمت و فائده و بهره كه بمسلمانان ميرسد از تسلّط بر جان و مال و ناموس آنها هم اجر داده ميشود پس فقط زحمت دنيا و اجر آخرت نيست بلكه زحمت دنيا و لذت آن و اجر آخرت است تفسیر روان جاوید یارى کردن حق بر هر مسلمانى واجب است و تنها به ساکنان مدینه و حومۀ آن اختصاص ندارد . معناى آیه این است: بر هر مسلمان واجب است که حق را یارى دهد و با باطل مبارزه کند و همچون منافقان به بهانه هاى دروغ، منافع و مصالح خود را بر دین محمّد صلّى اللّه علیه و آله ترجیح ندهد ذٰلِکَ بِأَنَّهُمْ لاٰ یُصِیبُهُمْ ظَمَأٌ وَ لاٰ نَصَبٌ وَ لاٰ مَخْمَصَةٌ فِی سَبِیلِ اَللّٰهِ وَ لاٰ یَطَؤُنَ مَوْطِئاً یَغِیظُ اَلْکُفّٰارَ وَ لاٰ یَنٰالُونَ مِنْ عَدُوٍّ نَیْلاً إِلاّٰ کُتِبَ لَهُمْ بِهِ عَمَلٌ صٰالِحٌ «ذلک» اشاره است به نهى از تخلّف و خوددارى کردن از جهاد و مبارزه با طرفداران باطل الظّمأ: تشنگى النّصب: رنج و زحمت المخمصة: گرسنگى الموطئ: سرزمین رنج آورترین چیز براى انسان، خواه مسلمان باشد خواه کافر، آن است که دشمن به خاک کشور و وطنش قدم بگذارد (غيظ كفار،ناشي از همراهي مسلمانان در جهاد با پيامبر و ورود به سرزمين كفار است) تفسير كاشف الباقر (علیه السلام)- ذلِکَ بِأَنَّهُمْ لا یُصِیبُهُمْ ظَمَأٌ أَیْ عَطَشٌ وَ لا نَصَبٌ أَیْ عَنَاءٌ وَ لا مَخْمَصَةٌ فِی سَبِیلِ اللهِ أَیْ جُوعٌ وَ لا یَطَؤُنَ مَوْطِئاً یَغِیظُ الْکُفَّارَ یَعْنِی یَدْخُلُونَ بِلَادَ الْکُفَّارِ وَ لا یَنالُونَ مِنْ عَدُوٍّ نَیْلًا یَعْنِی قَتْلًا وَ أَسْراً. امام باقر (علیه السلام)- ذَلِکَ بِانهُمْ لاَ یُصِیبُهُمْ ظَمَأٌ، ظمأ؛ یعنی تشنگی، وَ لاَ نَصَبٌ؛ یعنی رنج. وَ لاَ مَخْمَصَةٌ فِی سَبِیلِ اللهِ؛ یعنی گرسنگی. وَ لاَ یَطَؤُونَ مَوْطِئاً یَغِیظُ الْکفّار؛ یعنی وارد سرزمین کافران نمی‌شوند، وَ لاَ یَنَالُونَ مِنْ عَدُوٍّ نَّیْلاً؛ یعنی کشتن و به اسارت گرفتن. تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۶، ص۳۸۴ بحار الأنوار، ج۲۱، ص۲۲۱/ البرهان امام صادق (علیه السلام)- ابوعمرو زبیری گوید: به امام صادق (علیه السلام) عرض کردم: «آیا ایمان درجات و مراتبی دارد که مؤمنان نزد خدا نسبت به آنها بر یکدیگر برتری می یابند»؟ فرمود: «آری»! گفتم: «خدا شما را مورد رحمت خویش قرار دهد آن را برایم توضیح بده تا بدانم». ... فرمود: «خداوند در این آیه ابتدا از مهاجرینِ نخستین بنا بر پیشگام بودنشان و در مرتبه دوّم انصار و در مرتبه سوم از کسانی که با نیکوکاری از آنان پیروی کردند سخن گفت. پس هر گروه را به اندازه درجات و مراتبشان نزد خود جای داد. سپس خدای عزّوجلّ آنچه را که باعث برتری بعضی از پیامبران و اولیاء نسبت به پیامبران دیگر شد در این آیات بیان کرد: ... ذلِکَ بِأَنَّهُمْ لا یُصِیبُهُمْ ظَمَأٌ وَ لا نَصَبٌ وَ لا مَخْمَصَةٌ فِی سَبِیلِ اللهِ وَ لا یَطَؤُنَ مَوْطِئاً یَغِیظُ الْکفّار وَ لا یَنالُونَ مِنْ عَدُوٍّ نَیْلًا إِلَّا کُتِبَ لَهُمْ بِهِ عَمَلٌ صالِحٌ. ... این است بیان درجات و مراتب ایمان نزد خدای عزّوجلّ. تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۶، ص۳۸۴ الکافی، ج۲، ص۴۰/ بحار الأنوار، ج۲۲، ص۳۰۸/ بحار الأنوار، ج۶۶، ص۲۹
آی پی: 151.244.127.191		پیغام شخصی پست الکترونیک گزارش توهین و سوء استفاده
پروفايل كاربر نمايش تمام ارسالهاي كاربر نمایش قدردانی ها ویرایش مخفي كردن ارسالهاي كاربر اضافه کردن به عنوان دوست

Guest		5 ارسال شده : about 4 Years ago اشتراک گذاری
رتبه: Guest گروه ها: Guests تاریخ عضویت: 1391-10-20 20:01:51 ارسالها: 815 تشکرها: 0 بار 17 تشکر دریافتی در 16 ارسال		بسم الله الرحمن الرحیم سلام و احترام فراوان (تفاسیری که عنوان کردید ظاهر آیه را بیان کرده و به شرح و تفسیر آن پرداخته اند)شاید ظاهر این آیه مربوط به گذشته و مسلمانان دیروز باشد اما حقیقت وباطن این آیه و همه آیات قرآن، برای همه قرون و اعصار است. اینکه استاد قرائتی مفسر بزرگ قرآن کریم از زاویه دیگری به قرآن نگاه کرده وقرآن را با زمان امروزی ما مطابقت می‌دهند از موهبت های الهی است و به راحتی نمی توان گفت استنباط این مفسر بزرگ شیعه درست نیست. درآيه شريف ۸۹ از سوره نحل آمده است: وَ نَزَّلْنٰا عَلَيْكَ اَلْكِتٰابَ تِبْيٰاناً لِكُلِّ شَيْءٍ؛ و كتاب را بر تو فرو فرستاديم كه بيانگر هر چيزى است. خداوند کتابی را به عنوان راهنما برای ما قرار داده است است که هر گاه به آن رجوع کنیم،راجع به هر مطلبی دست خالی بر نمی گردیم. درپایان این جانب بر خود وظیفه می‌دانم که در کسوت شاگردی از زحمات و خدمات ارزشمند شما استاد فرهنگ فرهیخته و گرانقدر ودیگر مدیران تقدیر و تشکر کرده واز خداوند متعال برایتان سلامتی، موفقیت و همواره یاد دادن را مسئلت دارم.
آی پی: 151.244.81.16		پیغام شخصی پست الکترونیک گزارش توهین و سوء استفاده
پروفايل كاربر نمايش تمام ارسالهاي كاربر نمایش قدردانی ها ویرایش مخفي كردن ارسالهاي كاربر اضافه کردن به عنوان دوست

farhang		6 ارسال شده : about 4 Years ago اشتراک گذاری
رتبه: Advanced Member گروه ها: Administrators , member تاریخ عضویت: 1390-2-31 17:53:20 ارسالها: 1239 تشکرها: 1 بار 49 تشکر دریافتی در 28 ارسال		با سلام و تشکر از جناب مهدیار اینکه قران مربوط به همه اعصار است و در هر عصری باید آنرا بر نیازهای زمانه منطبق کرد،حرف درستی است. اما بحث ما بر سر استنباط و فهم درست یک ایه و سپس استخراج اصول و تطبیق ان بر مصادیق مختلف است. اقای قرائتی هم در تفسیر نور و هم در کلیپ مذکور فرمودند که "طبق قران ( ايه120 سوره توبه)هر کاری که کفار را به غیظ آورد، عمل صالح است." آیا این جمله درست است؟ ایا هدف، وسیله را توجیه میکند؟ ایا برای عصبانی کردن کفار، میتوان به هرکاری دست زد و انرا هم مورد رضای خدا بدانیم؟ قطعا اینگونه نیست. بنابریان وقتی این اصل یا مقدمه درست نباشد، نتیجه ای هم که گرفته شده که چون شرکت در انتخابات دشمن را عصبانی میکند، عمل ضالح و واجب و مورد رضایت خداست، نادرست است. همچنانکه در سایر تفاسیر هم اشاره شده این ایات در نکوهش از مسلمانانی است که در انجام یک فعل واجب یعنی همراهی با پیامبر در جهاد، تخلف کردند. سپس در ادامه برای تقدیر از مجاهدان وظیفه شناس بیان میکند اینها بخاطر سختی هایی که در راه انجام این عمل که وجوبش از قبل اعلام شده، می بیینند پاداش و حسنه دارند.در طی این مسیر از هرشهر و وادی که عبور میکنند و تصرف میکنند و موجب غیظ کفار میشود، حسنه و اجری دارند. یعنی سختی های ناگزیر از انجام یک عمل واجب هم پاداش دارد نه اینکه ایه در جهت مجاز کردن یا صالح شمردن هر عملی باشد که موجب غیظ دشمنان شود. نکته اخر هم اینکه جناب قرائتی از شخصیتهای قرانی مورد احترام هستند که نقش موثری در عمومی کردن فهم قران در جامعه و عمل به ان داشته اند اما ین امر دلیلی براینکه تمام برداشتهای ایشان درست باشد نیست . کما اینکه مفسران ما در کتب خود همواره ارای مفسران دیگر را بررسی و نقد کرده اند.
آی پی: 151.244.75.229		پیغام شخصی پست الکترونیک گزارش توهین و سوء استفاده
پروفايل كاربر نمايش تمام ارسالهاي كاربر نمایش قدردانی ها ویرایش مخفي كردن ارسالهاي كاربر اضافه کردن به عنوان دوست

ali		7 ارسال شده : about 1 Year ago اشتراک گذاری
رتبه: Advanced Member گروه ها: Administrators , member , Moderator تاریخ عضویت: 1390-3-24 21:55:49 ارسالها: 2223 تشکرها: 4 بار 29 تشکر دریافتی در 29 ارسال		در تفسير مجمع البيان علامه طبرسي اينگونه امده است: معناى آيه اين است كه براى مردم مدينه و باديه نشينان اطراف آن جايز نيست كه در جنگ تبوك و غير آن جنگ بدون عذر از رفتن با پيغمبر تخلف كنند. «وَ لاٰ يَرْغَبُوا بِأَنْفُسِهِمْ‌ عَنْ‌ نَفْسِهِ‌» يعنى بر آنها و بر همۀ مؤمنان جايز نيست كه نفع خود را خواسته و جان خود را حفظ‍‌ نكنند، و اين فريضه‌اى است كه خداى تعالى بر ايشان واجب فرموده روى حقى كه رسول خدا صلى اللّٰه عليه و آله بر آنها دارد از نظر اينكه آنها را هدايت فرموده و از ظلمت كفر بنور ايمان راهنمايى شده‌اند. «ذٰلِكَ‌ بِأَنَّهُمْ‌...» و اين نهى از تخلف بدانجهت است كه ايشان را تشنگى و رنجى در بدن و گرسنگى سختى در راه اطاعت خدا نرسد... «وَ لاٰ يَطَؤُنَ‌ مَوْطِئاً يَغِيظُ‍‌ اَلْكُفّٰارَ» و گام در جايى ننهند كه كفار بخشم آيند يعنى ميدان جنگ، زيرا انسان وقتى به بيند كسى قدم در جاى او نهاده خشمگين و غضبناك ميشود..... «وَ لاٰ يَنٰالُونَ‌ مِنْ‌ عَدُوٍّ نَيْلاً...» و قتل و جراحت و يا صدمۀ مالى ديگرى و يا پيش آمد غم انگيز و خشمگين كننده‌اى از مشركان بدانها نرسد، جز اينكه عمل صالح و طاعت نيكو و پر ارزشى براى آنها نوشته شود. «إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ لاٰ يُضِيعُ‌ أَجْرَ اَلْمُحْسِنِينَ‌» كه خدا اعمال كسانى را كه كارهاى نيك انجام ميدهند و بدان شايسته مدح و ثواب گردند ضايع نمى‌كند ايت اله جوادي املي هم در تفسير اين ايه اينگونه گفته است: اين ايه تبشير است .سرش اين است كه اينها كه بيعت كردند چه مصيب شود چه مصاب اجر دارند اگر كسي جانش را به خدا فروخت چه مصيب باشد چه مصاب يعني كه مصيبت ببيند چه مصيبت بر ديگران وارد كند اجر دارد. در حقيقت فرمود ذلك بانهم يعني به اينهايي كه هرگز تخلف نمي‌كنند و خودشان را بر پيغمبر مقدم نمي‌دانند جان خودشان را محترمتر از جان پيغمبر نمي‌‌دانند لا يصيبهم زمع اينها اگر تشنگي به اينها اصابت كرده يك مصيبت تشنگي ديدند پاداش دارد و لانصب اگر مصيبت خستگي ديدند ولامخمصه اگر گرسنگي ديدند پاداش دارد اين في سبيل الله به نحو تنازع به همه متعلق است لايصيبهم زمع في سبيل الله ولا نصب في سبيل الله و لامخمصه في سبيل الله و لايطئون موطئا يقيض الكفار يك جايي پا نمي‌گذارند كه دشمن به خشم و غضب بيفتد و نگران بشود اين دو تا بخش ناظر به اين است كه در غنيمت و در غرامت خدا براي اينها پاداش بنويسد آنجا كه غرامت مي‌بينند تشنگي و گرسنگي و خستگي است اينجا كه غنيمت مي‌بينند جايي پا مي‌گذارند كه دشمن را به رنج در بياورند چيزي از دشمن عايد اينها مي‌شود فرمودند در غنيمت و در غرامت در هر دو بخش كتب لهم في عملهم صالح. چون همه اينها در راه خداست اينها كه در راه خداست هيچكدام از اينها به مجاهد نمي‌رسد مگر اينكه عمل صالح نوشته مي‌شود چه اينكه ايشان هم هيچ جايي پا نمي‌گذارد پيروز نمي‌شود و غنيمتي نمي‌گيرد مگر اينكه عمل صالح حساب مي‌شود پس چه انسان مصيب شود چه مصاب هردو چون في سبيل الله است اجر دارد در همين سوره توبه آيه 111 به اين صورت آمده كه ان الله اشتري من المومنين انفسهم و اموالهم بان لهم الجنه كه تبشير است يقاتلون في سبيل الله بعد دو تا كار مي‌كنند فيقتلون و يُقتلون آنجا سخن از قاتل و مقتول شدن مجاهد است اينجا سخن از مصيب و مصاب شدن مجاهد است فرمود ذلك بانهم لا يصيبهم ظما و لا نصب و لا مخمصه في سبيل الله مصاب نمي‌شوند مصيبت ديده نمي‌شوند آسيب نمي‌بينند مگر اينكه عمل صالح انجام مي‌دهند و مصيب نسيتند مصيبت نمي‌رسانند صدمه وارد نمي‌كنند مگر اينكه عمل صالح است تير بزنند يا تير بخورند عمل صالح است مثل همان آيه 111 كه چه بكشند و چه كشته شوند عمل صالح است يك وقت است يك زرمنده وارد صحنه پيكار مي‌شود و بر رقيب پيروز مي‌شود خيال مي‌كند اين اجر ندارد در حاليكه اجر فاتحان همپاي اجر شهدا است فرقي ندارد اين به اخلاص وابسته است يكوقت است انسان تير مي‌خورد و جانباز مي‌شود اجر فراوان دارد يك وقت است تير مي‌زند و رقيب را از صحنه خارج مي‌كند آن هم اجر فراوان دارد
آی پی: 46.32.24.197		پیغام شخصی پست الکترونیک گزارش توهین و سوء استفاده
پروفايل كاربر نمايش تمام ارسالهاي كاربر نمایش قدردانی ها ویرایش مخفي كردن ارسالهاي كاربر اضافه کردن به عنوان دوست

farhang		8 ارسال شده : about 1 Year ago اشتراک گذاری
رتبه: Advanced Member گروه ها: Administrators , member تاریخ عضویت: 1390-2-31 17:53:20 ارسالها: 1239 تشکرها: 1 بار 49 تشکر دریافتی در 28 ارسال		✅آیا عصبانی کردن دشمنان، #عمل_صالح است؟ در سالیان اخیر در هنگام مراسم مختلف سیاسی مثل انتخابات و راهپیمایی شاهد سخنانی هستیم که با استناد به آیه ۱۲۰ سوره توبه، هر عملی را که موجب عصبانیت دشمن شود، عمل صالح و مورد رضایت خداوند میدانند. آيا ايه فوق چنين دلالتي دارد؟ ابتدا آیه و ترجمه انرا مرور کنیم: مَا كَانَ لِأَهْلِ الْمَدِينَةِ وَمَنْ حَوْلَهُمْ مِنَ الْأَعْرَابِ أَنْ يَتَخَلَّفُوا عَنْ رَسُولِ اللَّهِ وَلَا يَرْغَبُوا بِأَنْفُسِهِمْ عَنْ نَفْسِهِ ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ لَا يُصِيبُهُمْ ظَمَأٌ وَلَا نَصَبٌ وَلَا مَخْمَصَةٌ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَلَا يَطَئُونَ مَوْطِئًا يَغِيظُ الْكُفَّارَ وَلَا يَنَالُونَ مِنْ عَدُوٍّ نَيْلًا إِلَّا كُتِبَ لَهُمْ بِهِ عَمَلٌ صَالِحٌ إِنَّ اللَّهَ لَا يُضِيعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِينَ ﴿۱۲۰﴾ فولادوند: مردم مدينه و باديه‏ نشينان پيرامونشان را نرسد كه از [فرمان] پيامبر خدا سر باز زنند و جان خود را عزيزتر از جان او بدانند چرا كه هيچ تشنگى و رنج و گرسنگيى در راه خدا به آنان نمى ‏رسد و در هيچ مكانى كه كافران را به خشم مى ‏آورد قدم نمى‏ گذارند و از دشمنى غنيمتى به دست نمى ‏آورند مگر اينكه به سبب آن عمل صالحى براى آنان [در كارنامه‏ شان] نوشته مى ‏شود زيرا خدا پاداش نيكوكاران را ضايع نمى ‏كند. تفسير مجمع البيان طبرسي که از قدیمی ترین منابع تفاسیر شیعی است،سياق آيات را اينگونه توضيح ميدهد:"پس از آنكه خداى سبحان داستان متخلفين از جنگ تبوك و عذر خواهى و پذيرفتن توبۀ نادمان آنها را بيان داشت دنبال آن بصورت توبيخ از اين عمل آنها فرمايد: كه براى مردم مدينه و باديه نشينان اطراف آن جايز نيست كه در جنگ تبوك و غير آن جنگ بدون عذر از رفتن با پيغمبر تخلف كنند" تفسير ادامه آيه را علامه طباطبایی در تفسیر المیزان، آيه را اينگونه شرح کرده است: "اين آيه حق تخلف از رسول خدا (ص) را از اهل مدينه و اعراب اطراف آن سلب نموده، سپس خاطرنشان مى سازد كه خداوند در مقابل اين سلب حق ، براى ايشان در برابر مصيبتى كه در جهاد ببينند از قبيل گرسنگى و عطش و تعب و در برابر هر سرزمينى كه بپيمايند و بدان وسيله كفار را به شدت خشم دچار سازند، و يا هر بلائى كه بسر آنان بياورند، يك عمل صالح در نامه عملشان مى نويسد." با توجه به معنا و تفسير ایه و سیاق ایات که در تفاسیر هم بدون اختلاف زيادي به ان اشاره شده، ایه در مقام بیان این نکته است که رنجهای مترتب بر یک عمل واجب مثل همراهی با پیامبر در جهاد که فی سبیل الله انجام شود، همگی ماجور و در حکم یک عمل صالح هستند. هیچ یک از مفسران متاخر و متقدمی که به تفاسیر انها رجوع شده است، چنین نتیجه نگرفته اند که هر کاری که کفار را به غیظ آورد، عمل صالح است. در ايام انتخابات قبل،كليپي از جناب استاد قرائتي پخش شد كه باستناد همین ایه ،مخاطبان را به شركت در انتخابات تشويق ميكرد.محور اصلي صحبت ايشان اين بود:"طبق آیه هر کاری که کفار را به غیظ آورد، عمل صالح است.شرکت ما هم در انتخابات چون آمریکا را عصبانی می کند عمل صالح است.اگر مسلمانی ما کسی را عصبانی نکند، ما عمل صالح نیستیم." اولا نادرستی مقدمه این نتيجه‌گيري با توجه به توضیحات ارایه شده از ایه، نادرست است و ایه مطلقا چنین چیزی را بیان نمی کند. ثانیا با پذيرش منطق فوق برای عصبانی کردن کفار، میتوان به هرکاری دست زد و انرا هم مورد رضای خدا و عمل صالح بدانیم که قطعا اینگونه نیست چرا که هدف، وسیله را توجیه نمیکند. بنابراین وقتی این مقدمه درست نباشد، حتي با فرض صحت جمله دوم،نتیجه ای هم که گرفته شده نادرست است. البته این نحوه بیان مقدمه و نتیجه گیری به ایشان منحصر نشد و یکی از مقامات عالیرتبه نظام هم در خرداد 1400 این مفهوم را در قالب جملات زیر بیان نمودند:"مضمون این دو فقره‌ای که از این آیه خواندم، به طور خلاصه این است که هر عملی و اقدامی از شما که دشمن از آن ناخشنود باشد، در پیشگاه پروردگار یک عمل صالح است. می‌بینید که دشمنان با انتخابات شما بشدّت مخالفند، بنابراین اقدام به انتخابات یک عمل صالح است". ایت الله جوادی املی در تفسیر این آیه به تفكيك ظريفي اشاره كرده است که :"اين ايه تبشير است. اينها كه همراهی كردند چه مصيب شوند چه مصاب، اجر دارند. اين دو تا بخش ناظر به اين است كه آنجا كه غرامت مي‌بينند تشنگي و گرسنگي و خستگي است اينجا كه غنيمت مي‌بينند جايي پا مي‌گذارند كه دشمن را به رنج در بياورند چيزي از دشمن عايد اينها مي‌شود در غنيمت و در غرامت، در هردو، خدا براي اينها پاداش بنويسد. چون همه اينها در راه خداست. في سبيل الله است" . پس مشخص شد که عصبانی کردن دشمن في نفسه از نظر قران ارزش ذاتی نداشته، لذا بجای انکه گفته شود هرعملی برای ناخشنودي دشمن، عمل صالح است باید گفته شود در اجرای یک وظیفه جمعی خداپسندانه و سودمند برای جامعه ، همانگونه كه تحمل سختي هاو ناملایمات، ماجور و عملی صالح است، كسب فتوحات و موفقيتهايي كه دشمن را به غيظ مي‌اورد هم ارزشمند و ماجور است. البته مصداق این وظیفه جمعی خداپسندانه نیز در هر زمان و مکانی با توجه به جمیع شرایط تعیین می شود. #انتخابات #دشمن #عمل_صالح
آی پی: 5.210.210.37		پیغام شخصی پست الکترونیک گزارش توهین و سوء استفاده
پروفايل كاربر نمايش تمام ارسالهاي كاربر نمایش قدردانی ها ویرایش مخفي كردن ارسالهاي كاربر اضافه کردن به عنوان دوست

© 2025 Design by Mahdi