به نام خدا

آیات 16 الی 26 سوره مریم داستان بارداری حضرت مریم(س) و تولد حضرت عیسی(ع) می باشد.


💠 و اذْکُرْ فِي الْکِتابِ مَرْيَمَ إِذِ انْتَبَذَتْ مِنْ أَهْلِها مَکاناً شَرْقِيًّا(16)

🔸و در این کتاب ( آسمانی ) ، مریم را یاد کن ، آن هنگام که از خانواده اش جدا شد ، و در ناحیه شرقی ( بیت المقدس ) قرار گرفت .

💠 فاتَّخَذَتْ مِنْ دُونِهِمْ حِجاباً فَأَرْسَلْنا إِلَيْها رُوحَنا فَتَمَثَّلَ لَها بَشَراً سَوِيًّا(17)

🔸و میان خود و آنان حجابی افکند ( تا خلوتگاهش از هر نظر برای عبادت آماده باشد ) . در این هنگام ، ما روح خود را بسوی او فرستادیم و او در شکل انسانی بی عیب و نقص ، بر مریم ظاهر شد!

💠 قالَتْ إِنِّي أَعُوذُ بِالرَّحْمنِ مِنْکَ إِنْ کُنْتَ تَقِيًّا(18)

🔸او ( سخت ترسید و ) گفت: «من از شرّ تو ، به خدای رحمان پناه می برم اگر پرهیزگاری!

💠 قالَ إِنَّما أَنَا رَسُولُ رَبِّکِ لِأَهَبَ لَکِ غُلاماً زَکِيًّا(19)

🔸 گفت: «من فرستاده پروردگار توام ( آمده ام ) تا پسر پاکیزه ای به تو ببخشم!»

💠 قالَتْ أَنَّي يَکُونُ لي‏ غُلامٌ وَ لَمْ يَمْسَسْني‏ بَشَرٌ وَ لَمْ أَکُ بَغِيًّا(20)

🔸گفت: «چگونه ممکن است فرزندی برای من باشد؟! در حالی که تا کنون انسانی با من تماس نداشته ، و زن آلوده ای هم نبوده ام!»


💠 قالَ کَذلِکِ قالَ رَبُّکِ هُوَ عَلَيَّ هَيِّنٌ وَ لِنَجْعَلَهُ آيَةً لِلنَّاسِ وَ رَحْمَةً مِنَّا وَ کانَ أَمْراً مَقْضِيًّا(21)

🔸گفت: «مطلب همین است! پروردگارت فرموده: این کار بر من آسان است! ( ما او را می آفرینیم ، تا قدرت خویش را آشکار سازیم ) و او را برای مردم نشانه ای قرار دهیم و رحمتی باشد از سوی ما! و این امری است پایان یافته ( و جای گفتگو ندارد ) !»

💠 فحَمَلَتْهُ فَانْتَبَذَتْ بِهِ مَکاناً قَصِيًّا(22)

🔸سرانجام ( مریم ) به او باردار شد و او را به نقطه دور دستی برد ( و خلوت گزید )

💠 فأَجاءَهَا الْمَخاضُ إِلي‏ جِذْعِ النَّخْلَةِ قالَتْ يا لَيْتَني‏ مِتُّ قَبْلَ هذا وَ کُنْتُ نَسْياً مَنْسِيًّا(23)

🔸 درد زایمان او را به کنار تنه درخت خرمایی کشاند ( آن قدر ناراحت شد که ) گفت: «ای کاش پیش از این مرده بودم ، و بکلّی فراموش می شدم!»

💠 فناداها مِنْ تَحْتِها أَلاَّ تَحْزَني‏ قَدْ جَعَلَ رَبُّکِ تَحْتَکِ سَرِيًّا(24)

🔸ناگهان از طرف پایین پایش او را صدا زد که: «غمگین مباش! پروردگارت زیر پای تو چشمه آبی ( گوارا ) قرار داده است!

💠 و هُزِّي إِلَيْکِ بِجِذْعِ النَّخْلَةِ تُساقِطْ عَلَيْکِ رُطَباً جَنِيًّا(25)

🔸و این تنه نخل را به طرف خود تکان ده ، رطب تازه ای بر تو فرو می ریزد!

💠 فکُلي‏ وَ اشْرَبي‏ وَ قَرِّي عَيْناً فَإِمَّا تَرَيِنَّ مِنَ الْبَشَرِ أَحَداً فَقُولي‏ إِنِّي نَذَرْتُ لِلرَّحْمنِ صَوْماً فَلَنْ أُکَلِّمَ الْيَوْمَ إِنْسِيًّا(26)

🔸( از این غذای لذیذ ) بخور و ( از آن آب گوارا ) بنوش و چشمت را ( به این مولود جدید ) روشن دار! و هر گاه کسی از انسانها را دیدی ، ( با اشاره ) بگو: من برای خداوند رحمان روزه ای نذر کرده ام بنا بر این امروز با هیچ انسانی هیچ سخن نمی گویم! ( و بدان که این نوزاد ، خودش از تو دفاع خواهد کرد! ) »

کلمات کلیدی: عيسي روح الله- مسيح - مریم - پسرخدا

[right][/right]


به نام خدا
[right][/right]

آیات 27 تا 35 داستان اتهام مردم به مریم(س) و معجزه حضرت عیسی (ع) به سخن گفتن در گهواره و اثبات پاکی حضرت مریم (س) می باشد.


💠 فأَتَتْ بِهِ قَوْمَها تَحْمِلُهُ قالُوا يا مَرْيَمُ لَقَدْ جِئْتِ شَيْئاً فَرِيًّا (27)

🔸 ( مریم ) در حالی که او را در آغوش گرفته بود ، نزد قومش آورد گفتند: «ای مریم! کار بسیار عجیب و بدی انجام دادی!

💠 يا أُخْتَ هارُونَ ما کانَ أَبُوکِ امْرَأَ سَوْءٍ وَ ما کانَتْ أُمُّکِ بَغِيًّا (28)

🔸 ای خواهر هارون! نه پدرت مرد بدی بود ، و نه مادرت زن بد کاره ای!!»

💠 فأَشارَتْ إِلَيْهِ قالُوا کَيْفَ نُکَلِّمُ مَنْ کانَ فِي الْمَهْدِ صَبِيًّا (29)

🔸 ( مریم ) به او اشاره کرد گفتند: «چگونه با کودکی که در گاهواره است سخن بگوییم؟!»

💠 قالَ إِنِّي عَبْدُ اللَّهِ آتانِيَ الْکِتابَ وَ جَعَلَني‏ نَبِيًّا (30)

🔸 ( ناگهان عیسی زبان به سخن گشود و ) گفت: «من بنده خدایم او کتاب ( آسمانی ) به من داده و مرا پیامبر قرار داده است!

💠 و جَعَلَني‏ مُبارَکاً أَيْنَ ما کُنْتُ وَ أَوْصاني‏ بِالصَّلاةِ وَ الزَّکاةِ ما دُمْتُ حَيًّا (31)

🔸 و مرا- هر جا که باشم- وجودی پربرکت قرار داده و تا زمانی که زنده ام ، مرا به نماز و زکات توصیه کرده است!

💠 و بَرًّا بِوالِدَتي‏ وَ لَمْ يَجْعَلْني‏ جَبَّاراً شَقِيًّا (32)

🔸 و مرا نسبت به مادرم نیکوکار قرار داده و جبّار و شقی قرار نداده است!

💠 و السَّلامُ عَلَيَّ يَوْمَ وُلِدْتُ وَ يَوْمَ أَمُوتُ وَ يَوْمَ أُبْعَثُ حَيًّا (33)

🔸 و سلام ( خدا ) بر من ، در آن روز که متولّد شدم ، و در آن روز که می میرم ، و آن روز که زنده برانگیخته خواهم شد!»

💠 ذلِکَ عيسَي ابْنُ مَرْيَمَ قَوْلَ الْحَقِّ الَّذي فيهِ يَمْتَرُونَ (34)

🔸 این است عیسی پسر مریم گفتار حقّی که در آن تردید می کنند!

💠 ما کانَ لِلَّهِ أَنْ يَتَّخِذَ مِنْ وَلَدٍ سُبْحانَهُ إِذا قَضي‏ أَمْراً فَإِنَّما يَقُولُ لَهُ کُنْ فَيَکُونُ (35)

🔸 هرگز برای خدا شایسته نبود که فرزندی اختیار کند! منزّه است او! هر گاه چیزی را فرمان دهد ، می گوید: «موجود باش!» همان دم موجود می شود!

ولادتی چون آدم

گروهی از مسیحیان به شهر مدینه آمدند و به حضور پیامبر رسیدند. آنان در گفتگو با پیامبر(ص) ولادت بدون پدر حضرت عیسی(ع) را نشانه الوهیت او عنوان می کردند
در این هنگام آیه نازل شد و جواب آنان را این چنین بیان نمود:

💠إنَّ مَثَلَ عِيسَى عِندَ اللّهِ كَمَثَلِ آدَمَ خَلَقَهُ مِن تُرَابٍ ثِمَّ قَالَ لَهُ كُن فَيَكُونُ ﴿۵۹﴾سوره آل عمران

🔸فولادوند: در واقع مثل عيسى نزد خدا همچون مثل [خلقت] آدم است [كه] او را از خاك آفريد سپس بدو گفت باش پس وجود يافت

یعنی اگر دلیل الوهیت ولادت بدون پدر باشد، پس درباره حضرت آدم که خلقت وی بدون پدر و مادر بوده نیز باید قائل به الوهیت شویم و حال آنکه کسی چنین نگفته است.

عیسى(علیه السلام) «کلمه» خدابود که به مریم القا شد:
«وَ کَلِمَتُهُ اَلْقاها اِلى‏ مَرْیَمَ‏».
در چند آیه قرآن از عیسى(علیه السلام) تعبیر به «کلمه» شده است و این تعبیر به خاطر آن است که
اشاره به مخلوق بودن مسیح(علیه السلام) کند،
همان طور که کلمات مخلوق ما است، موجودات عالم آفرینش هم مخلوق خداهستند،
و نیز همان طور که کلمات اسرار درون ما را بیان مى‏ کند و نشانه ‏اى از صفات و روحیات ما است، مخلوقات این عالم نیز روشنگر صفات جمال و جلال خدایند،

به همین جهت در چند مورد از آیات قرآن به تمام مخلوقات اطلاق «کلمه» شده است.

:حضرت عیسی(ع) از دید قرآن چه جایگاهی دارد و قرآن از ایشان با چه تعابیری یاد می کند؟

قرآن با ذکر القابی مثل «روح الله»، «کلمة الله» و «قول الحق»، شخصیتی متعالی از حضرت عیسی(ع) ارائه کرده است.
از دید قرآن آفرينش او مانند حضرت آدم(ع) بوده و امری عجیب نیست.

قرآن در آيات متعدد مسیح را فرزند حضرت مريم(س) معرفى كرده تا پاسخى به مدعيان الوهيت حضرت عيسى(ع) باشد؛ زيرا كسى كه از مادر متولد مى ‏شود چگونه مى‏ تواند خدا باشد؟! در این کتاب الهی، عیسی(ع) هيچ‏ گونه ادعايى جز بندگى خداوند و نبوت نداشت و آنچه از معجزات انجام مى‏ داد همگى به اذن و فرمان خدا بود.

🟢داستان حضرت مسیح(علیه السلام) به نام مادر گرامیشان گره خورده است؛ چرا که نوع خلقت ایشان باعث شده که حضرت عیسی با عناوینی چون «ابْنَ مَرْیَمَ»، «عِیسَى ابْنَ مَرْیَمَ» و «الْمَسِیحُ ابْنُ مَرْیَمَ» به مادر بزرگوارشان نسبت داده شود.

:قرآن حضرت مریم(سلام الله علیها) را به عنوان یک شخصیت برجسته و ویژه معرفی می کند و از آن حضرت با عنوان: بانوی برگزیده، پاک و مطهر، بهترین زنان عصر خود، مظهر عفاف، الگوی مومنان، دختری عابد، بسیار راستگو و هم سخن با فرشتگان یاد شده است.

در آیات 42 و 43 سوره آل عمران به برخی از این فضائل اشاره شده است: «وَ اِذْ قالَتِ الْمَلایِکَهُ یا مَرْیمُ اِنَّ اللّهَ اصْطَفاکِ وَ طَهَّرَکِ وَ اصْطَفاکِ عَلى نِساءِ الْعالَمینَ» * «یا مَرْیمُ اقْنُتی لِرَبِّکِ وَ اسْجُدی وَ ارْکَعی مَعَ الرّاکِعینَ»؛
(و [به یاد آورید] هنگامى را که فرشتگان گفتند: اى مریم! خداتو را برگزیده و پاک ساخته؛ و بر تمام زنان جهان، برترى بخشیده است. * اى مریم! [به شکرانه این نعمت] براى پروردگار خود، خضوع کن و سجده به جا آور؛ و با رکوع کنندگان، رکوع کن).

قرآن کریم همچنین در آیه12 سوره تحریم حضرت مریم(سلام الله علیها) را در زمره مطیعان و الگوی پاکدامنی قرار داده است:
«وَ مَرْیمَ ابْنَتَ عِمْرانَ الَّتِی اَحْصَنَتْ فَرْجَها فَنَفَخْنا فِیهِ مِنْ رُوحِنا وَ صَدَّقَتْ بِکَلِماتِ رَبِّها وَ کُتُبِهِ وَ کانَتْ مِنَ الْقانِتِینَ»؛ (و همچنین به مریم دختر عمران که دامان خود را پاک نگه داشت، و ما از روح خود در آن دمیدیم؛ او کلمات پروردگار خویش و کتاب هایش را تصدیق کرد و از مطیعان [فرمان خدا] بود).

:به جهت همین ویژگی هاست که یکی از برجسته ترین کارهای مسیح احترام به مقام والای مادر است که در سوره مریم، آیه32 به آن اشاره شده است:
«وَ بَرًّا بِوالِدَتی وَ لَمْ یَجْعَلْنی جَبَّاراً شَقِیًّا»؛
(و مرا نسبت به مادرم نیکوکار قرار داده؛ و جبّار و عصیانگر قرار نداده است).

:پیامبری و مقامات معنوی و اخلاقی مسیح(علیه السلام)

قرآن با ذکر القابی پر معنی مقام و شخصیتی متعالی از حضرت عیسی(علیه السلام) ارائه کرده است. برخی از این القاب عبارتند از:
«زَکّیّ»؛ «جَعَلَنی مُبارَکاً»؛ «قَولُ الحَقّ»(1)؛
«وَجیهَاً فِی الدُنیا وَ الاخِره»؛ «مِنَ المُقرَبین»؛ «کَلمَه اللهِ»(2)؛
«رُوحٌ مِنَ اللهِ»؛ «رَسوُلُ اللهِ»(3).

همچنین در آیه85 سوره انعام وی را در زمره صالحان قرار داده است:
«وَ زَکَرِیَّا وَ یَحْیى وَ عیسى وَ اِلْیاسَ کُلٌّ مِنَ الصَّالِحینَ».
این توصیف ها نشان از عظمت و بزرگی آن حضرت دارد.

اولین اعجاز و کرامات مسیح در همان لحظات اولیه تولد نمایان شد
:و حضرت در حالی که در گهواره بود خود را عبد و بنده خدامعرفی کرد که از طرف خدابه عنوان پیامبر انتخاب، و به او کتاب (انجیل) داده شده و او را مایه برکت، تسکین و آرامش قرار داده است.

آیات 29 و 30 سوره مریم به این موضوع اختصاص دارد:
«فَاَشارَتْ اِلَیْهِ قالُوا کَیْفَ نُکَلِّمُ مَنْ کانَ فِی الْمَهْدِ صَبِیًّا» * «قالَ اِنِّی عَبْدُ اللَّهِ آتانِیَ الْکِتابَ وَ جَعَلَنی‏ نَبِیًّا»؛ (مریم به نوزاد اشاره کرد [که از او بپرسید] گفتند: چگونه با کودکى که در گهواره است سخن بگوییم) * (نوزاد [از میان گهواره] گفت: همانا من بنده خداهستم، به من کتاب عطا کرده و مرا پیامبر قرار داده است).

نحوه گفتگوی آن حضرت با پروردگار در سوره مائده، آیه116، گویای اخلاق عملی آن حضرت است.
زمانی که خداوند به عیسی(علیه السلام) مى‏ گوید: (آیا تو به مردم‏ گفتى که من و مادرم را علاوه بر خداوند معبود خویش قرار دهید، و پرستش کنید؟)؛

«وَ اِذْ قالَ اللَّهُ یا عِیسَى ابْنَ مَرْیَمَ اَ اَنْتَ قُلْتَ لِلنَّاسِ اتَّخِذُونِی وَ اُمِّی اِلهَیْنِ مِنْ دُونِ اللَّهِ».
مسیح با نهایت احترام در برابر این سوال، نخست زبان به تسبیح خداوند از هر گونه شریک و شبیه گشوده و مى ‏گوید: (خداوندا! پاک و منزهى از هر گونه شریک)؛ «قالَ سُبْحانَکَ». سپس در ادامه می گوید: (چگونه ممکن است چیزى را که شایسته من نیست بگویم)؛ «ما یَکُونُ لِی‏اَنْ اَقُولَ ما لَیْسَ لِی بِحَقٍّ».

در حقیقت نه تنها گفتن این سخن را از خود نفى مى‏ کند، بلکه مى‏ گوید اساسا من چنین حقى را ندارم و چنین گفتارى با مقام و موقعیت من هرگز سازگار نیست.

(1). سوره مریم، آیات 19 و 31 و 34.

(2). سوره آل عمران، آیات 45؛ سوره نساء، آیه 171.

(3). سوره نساء، آیه 171.

از كانال نكات تفسيري ايات

❇️ عيسي و مريم آيت جهاني

🔹 ﴿وَاذْكُرْ فِی الْكِتَابِ مَرْیمَ﴾،[1] در قرآن كریم از راه های متعدّدی معارف الهی به وجود مبارك پیغمبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) القا می ‌شود تا از آن راه جامعه بشری هم به علوم_گوناگون از راه های مختلف برخوردار بشود؛ یكی از آن معارف قصص انبیای الهی است و بازگویی جریان انبیاء و اولیای الهی از راه اعلام به غیب به وجود مبارك آن حضرت رسیده است، هم آن حضرت عالِم شد، هم به امّت اسلامی اعلام كرد و هم اسوه ‌ای برای دیگران شد. تذكره_انبیاء چندین خاصیت دارد؛ برجسته‌ ترین خاصیتش آن است كه وجود مبارك پیغمبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) هم عالم_به_غیب می ‌شود و هم مطمئن است كه امدادهای_غیبی او را تنها نمی‌ گذارد، هم مطمئن می‌ شود كه در سایه استقامت پیروزی قطعی است و هم مطمئن می‌ شود كه پیام او «الی یوم القیامه» می ‌ماند.

🔹 یكی از آن جریان ها مربوط به عیسی (سلام الله علیه) است، چون عیسی و مادرش (سلام الله علیهما) مجموعاً یك معجزه جهانی ‌اند كه خدا درباره این دو بزرگوار فرمود: ﴿وَجَعَلْنَا ابْنَ مَرْیمَ وَأُمَّهُ آیةً﴾،[2] همان طوری كه طوفان نوح آیت جهانی است، این مادر و فرزند دوتایی با هم آیت_جهانی ‌اند ﴿وَجَعَلْنَا ابْنَ مَرْیمَ وَأُمَّهُ آیةً﴾. عیسی (سلام الله علیه) بدون پدر به دنیا بیاید معجزه است، مریم (سلام الله علیها) بدون همسر مادر بشود معجزه است، مجموعه این دو معجزه یك اعجاز_جهانی است. درباره معجزات انبیای دیگر چنین تعبیری نشده است، فقط درباره طوفان حضرت نوح است.

🔹 فرمود در قرآن یا در این سور‌ه كه جزئی از قرآن است جریان مریم را متذكّر باش؛ یعنی هم به ذُكرت می ‌آوریم كه تو عالِم می‌ شوی، هم به ذِكرت می‌ آوریم كه این الفاظ را باید بگویی، خودت توجه كنی و جامعه را هم به اینها متوجّه كنی، اینها را یادآور باش ﴿وَاذْكُرْ فِی الْكِتَابِ مَرْیمَ﴾.
`
🔹وقتی فرستاده خدا به حضور مریم (سلام الله علیها) آمد تا به او فرزند عطا كند، در این حالت مریم (سلام الله علیها) كاملاً عصبانی بود, كاملاً غضبناك بود, كاملاً خشمناك بود و تنها راه رفع آن، از روی اضطرار به خدای سبحان پناهنده_شدن بود؛ این حالت برای مریم (سلام الله علیها) بود.

🔹گفتند در این حالت آن نفخ_الهی حاصل نشد و فرستاده الهی آن مأموریت را انجام نداد، بلکه حرفی زد, كاری كرد, گفتاری داشت, رفتاری داشت تا وجود مبارك مریم (سلام الله علیها) از آن حالت خشم و غضب و عصبانیت و اضطراب در بیاید و به حالت نشاط و انبساط برسد، آن‌گاه نفخ_الهی صورت گرفت. گفت من مأمور الهی ‌ام، من بشر نیستم، سخن از مَحرم و نامَحرم نیست، من مأموریت الهی دارم و از طرف خدا آمدم تا به شما فرزند عطا كنم: ﴿لِأَهَبَ لَكِ غُلاماً زَكِیا﴾، آن‌گاه كلّ اوضاع مریم (سلام الله علیها) عوض شد؛ بشّاش, خندان, شاداب، منبسط شد و در این حال مادر شد.

[1] . سوره مریم، آیه 16.
[2] . سوره مؤمنون، آیه 50.


📚آیت الله جوادی آملی / سوره مبارکه مریم ـ جلسه 13
تاریخ: 1388/07/25

منظور از پسر خدا نامیدن عیسی در مسیحیت چیست؟

"مفهوم پدر برای خداوند و فرزند خدا برای مخلوقات در کتاب مقدس مسیحی بسیار مشاهده می شود. این عبارت در عهد قدیم به خاطر رابطه خالق و مخلوقی بین خدا و بندگان به کار برده شده است. در عهد جدید نیز مسیحیان به خاطر ایمان مسیحی، فرزندان خدا نامیده شده اند.

به طور کلی در عهد عتیق خدا بارها پدر خوانده شده: « من‌ پدر اسرائیل‌ هستم‌» (ارمیا ۳۱ :۹)،« به‌ فرعون‌ بگو خداوند چنین‌ می‌گوید: اسرائیل‌ پسر من‌ و نخست‌زادۀ من‌ است»(خروج ۴ :۲۲).

البته در اینکه منظور از فرزندان خدا فقط بنی اسرائیل است یا همه ی انسان ها، بین دانشمندان یهودی اختلاف نظر است. دانشمندان یهودی دلیل این نسبت را رابطه خالق و مخلوقی دانسته اند:« در سراسر گفته های دانشمندان یهود، در تلمود، رابطه ای که بین آفریدگار و آفریدگان وجود دارد به شکل رابطه ی بین پدر وفرزند تصور شده است.»(۱) پس مشخص می شود که عنوان پدر و پسر در عهد قدیم به صورت مجازی اطلاق شده و منظور تولد جسمانی انسان ها یا شخص خاصی از خدا نیست.

اما نوعی از پدر و فرزند بودن هم در عهد قدیم ذکر شده که مخصوص یک قوم یا همه ی انسان ها نیست بلکه افراد خاصی مد نظر هستند. حضرت داوود و سلیمان (ع) به صورت خاص، فرزند خدا خوانده شده اند: «او مرا خواهد خواند که تو پدر من هستی، خدای من و صخره نجات من. من نیز او را نخست‌زاده خود خواهم ساخت، بلندتر از پادشاهان جهان.»(مزامیر ۸۹ :۲۷-۲۸) در مورد حضرت سلیمان نیز می خوانیم: «و به من گفت: پسر تو سلیمان، او است که خانه مرا و صحن های مرا بنا خواهد نمود، زیرا که او را برگزیده ام تا پسر من باشد و من پدر او خواهم بود.»( اول تواریخ ۲۸ :۶)

در عهد جدید نیز مفهوم پدر بودن و فرزندی را شاهدیم: «پس شما به اینطور دعا کنید، ای پدر ما که در آسمانی، نام تو مقدّس باد.»(متی ۹ :۶ )؛ «و هیچ کس را بر زمین، پدر خود مخوانید زیرا پدر شما یکی است که در آسمان است.»( متی ۲۳ :۹)
چنانکه گفته شد در عهد قدیم، پسر بودن مجازاً به کار رفته و وجه این استعمال نیز رابطه خالق و مخلوق بودن است اما در عهد جدید رساله های پولس معنی فراتری از رابطه خالق و مخلوق بودن را در نظر دارد. در رسالات پولس پدر بودن خدا مخصوص مسیحیان است و غیر مسیحیان از این عنوان محروم هستند: «زیرا همه کسانی که از روح خدا هدایت می ‌شوند، ایشان پسران خدایند. از آن‌رو که روح بندگی را نیافته ‌اید تا باز ترسان شوید بلکه روح پسر خواندگی را یافته ‌اید، که به آن ابّا، یعنی ای پدر ندا می‌کنیم.»( رومیان ۸ :۱۴_۱۵) ؛«اما چون که پسر هستید، خدا روح پسر خود را در دل های شما فرستاد که ندا می‌ کند، یا ابّا، یعنی، ای پدر. لهذا دیگر غلام نیستی بلکه پسر و چون پسر هستی، وارث خدا نیز به ‌وسیله مسیح.»(غلاطیان۴ :۶-۷)

تا بدین جا مشخص شد در عهد قدیم هم شاهد رابطه پدر و فرزندی هستیم و این رابطه مخصوص ایمان داران است و ایمان مسیحی است که مشخص می کند چه کسی شایسته عنوان فرزندی خدا را دارد.

اما در عهد جدید هم مانند عهد قدیم نوعی پدر بودن خاص را شاهدیم که تنها مصداقش عیسی مسیح (علیه السلام) است: «باز رئیس کهنه از او سوال نموده، گفت: آیا تو مسیح پسر خدای متبارک هستی؟ عیسی گفت: من هستم»( مرقس ۱۴ :۶۱) و روح‌القدس به هیأت جسمانی، مانند کبوتری بر او نازل شد و آوازی از آسمان در رسید که تو پسر حبیب من هستی که به تو خشنودم.»(لوقا ۳ :۲۲) در جایی دیگر عیسی خدا را پدر خود می داند:« کسی آن را از من نمی‌گیرد، بلکه من خود آن را می ‌نهم. قدرت دارم که آن را بنهم و قدرت دارم آن را باز گیرم. این حکم را از پدر خود یافتم.»( یوحنا ۱۰ :۱۸)

نکته مهمی که اینجا مطرح است اینکه چرا به عیسی مسیح به صورت خاص، عنوان پسر خدا داده شده؟ خیال نابجایی است که فکر کنیم منظور کتاب مقدس یا مسیحیان از رابطه پدر و فرزندی خدا با عیسی، تولد جسمانی و انسانی است.

کشیش ابراهیم سعید دانشمند مسیحی در این باره چنین می گوید: «شایسته است با کلمات موجز معنای مراد از «پسر حضرت اعلی یا پسر خدا» را توضیح دهیم. از اینها ولادت طبیعی ذاتی از خدا قصد نشده است و الّا گفته می شد «فرزند خدا» و آنچه معمولاّ درباره همه مؤمنان گفته می شود که پسران خدا هستند نیز قصد نشده است؛ چون نسبت مسیح با خدا غیر از نسبت عامه مؤمنان با خداست.

مقصود، جدایی از نظر مقام از حیث بزرگی و کوچکی هم نیست و منظور تفاوت زمانی هم نیست و تفاوت در جوهر هم نیست؛ بلکه تعبیری است که از عمق محبتی که بین مسیح و خدا جاری است…. و مقصود از آن اظهار تشابه و همگونی در ذات و صفات و در جوهر است، کما اینکه بین پدر و پسر طبیعی چنین همگونی هایی وجود دارد؛ پس درباره مسیح گفته شده است که نور خدا و تصویر جوهر خداست.

و او درباره خودش گفته است: «هر کس مرا ببیند خدا را دیده است»؛ «من و پدر یک هستیم، و مراد از آن این است که مسیح دوام دارد، چون وارث همه چیز است که از او و به وسیله او و برای او همه چیز است»(۲)

نویسنده ای دیگر می گوید:« پولس رسول گفت «وقتی که زمان به کمال رسید، خدا پسر خود را فرستاد که از زن زاییده شد. از این آیه بر می آید که خداوند پسری داشت، قبل از اینکه از زنی متولد شود. و این پسر کلمه الهی بود که متولد از او بود و او با خدا بود از ازل به جوهر ذات و لاهوت، و یوحنا در گفته اش «در ابتدا کلمه بود… به همین اشاره دارد.»(۳)

باز سلیم ابن جرجس می نویسد: «همچنین آموزه وحدانیت خدا بین بشر از جمله مقاصد عهد جدید و دیانت مسیحی است. ولی برای اینکه از اندیشه برادران یهودی خود هر شبهه ای را درباره کلمه پدر و پسر بودن و تولد برطرف کنیم، صریحاً به آنان اعلام می کنیم که این الفاظ به ولادت بشری، آنگونه که نزد ما متعارف است، اشاره ندارد، بلکه اینها کلماتی هستند که برای یک سر الهی یعنی نسبت الهی بین دو اقنوم اول و دوم در تثلیث مقدس، استعاره آورده شده اند. و کلمه «ابن» به وحدت طبیعت اشاره دارد، چون ولد همیشه طبیعت والدش را دارد. یا به مشابهت یا به شدت محبت اشاره دارد.»(۴)

بنا بر اظهارات اندیشمندان مسیحی منظور از فرزند خدا بودن عیسی مسیح، نوعی وحدت بین خدا و ایشان است که از این تفکر «هم ذاتی» و «وحدت» اندیشه کفرآمیز الوهیت عیسی زاده شد. در واقع مسیحیان معتقدند از آنجایی که در انجیل، عیسی مسیح فرزند خدا نامیده شده و طبیعت فرزند با پدر نیز یکسان است، لذا عیسی مسیح هم خداست!"


برگرفته از سایت مفاز

🔻پسرِ خدا ناميدن عيسي مسيح در انجيل، همچون عبد خدا خواندن پيامبر اسلام در قرآن است، پسران در گذشته تابع مطلق پدران، و بندگان مطيع مطلق اربابان خود بودند. همچنانكه قرآن همة بندگان را به عبادت و عبد خدا شدن فرا مي‌خواند، در انجيل نيز همة مسيحيان به پسر خدا شدن دعوت گشته‌اند
📔(انجيل متي، باب 5، شماره‌هاي 44 و 45 و شمارة سيمان 8 و 9).

💫تفسير عبدالعلی بازرگان. سوره نسا

سلام
مشابه چنین کاربردی (پسر خدا) در مورد واژه‌ی «عبد» وجود دارد که در پارسی اصیل نه به معنای عبادت و بندگی بلکه به مفهوم خدمت کردن، در خدمت کسی بودن است و اصطلاح امروزی پرستار هم در همین معنا کاربرد دارد.

حتی در ترجمه‌های قدیمی قرآن برخی واژه‌هایی که عموماً به عبد، برده یا کنیز ترجمه می‌شوند به مفهوم پرستار برگردانده شده‌اند. (شاید ترجمه‌ی دهلوی یا طبری باشد. دقیق به خاطر ندارم)

از این رو شاید در اصطلاح «ابن الله» - نه ولد الله- ابن در همان معنای عبد که تاب معنا شدن به پرستار و خدمت‌گزار را دارد، به کار رفته باشد. چنان‌که در مورد ازر، اگر چه مفسران (برای تنزیه ساحت ابراهیم از مشرک بودن پدرش) او را عموی ابراهیم خوانده‌اند، ولی در حکم پدر او بوده و کاربرد اب در معنایی غیر از پدر (مثلاً سرپرست) کاربردهای قرآنی دیگری هم دارد.

در خصوص پست شماره 6

پولس یهودی مسیحی شده آرای مشرکانه و نابود کننده سعادت اخروی را وارد مسیحیت و آن را منحرف کرد و طبق روایات از اصحاب تابوت است.
توجیهات بارد کشیشها در معنی پدر بودن خدا و پسر خدا ووو هم لفاظی است و فاقد معنای درست.

تکمله:
پولس در ابتدا یهودی متعصّبى بود كه نصاری را اذیت میكرد و در كارشان اخلال مینمود، ناگاه بطور بى‌سابقه تغییر عقیده داد و گفت: در حالت بیهوشى مسیح مرا لمس كرد و از اسائه ادب نسبت به پیروانش ملامت و منع نمود و من بمسیح ایمان آوردم و مرا مأمور كرد تا در ترویج انجیل بكوشم.

پولس همان است كه اركان مسیحیّت فعلى را محكم كرد و گفت: «ایمان بمسیح در نجات انسان كافى است و احتیاج بعمل نیست» و پولس بود كه گوشت خوك و میته را بر نصاری حلال كرد و از ختنه و از بسیار چیزها كه در تورات بود نهى كرد با آنكه تورات مورد تصدیق انجیل بود و جز اشیاء معدودى از محرّمات تورات را حلال نكرد".

#مسيح هم #رسولي مانند رسولان قبلي بود. و #مخلوقي بود كه غذا ميخورد. او #خدا يا يكي از سه خدا نيست.

🔸مَّا الْمَسِيحُ ابْنُ مَرْيَمَ إِلَّا رَسُـولٌ قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِهِ الرُّسُلُ وَأُمُّهُ صِدِّيقَةٌ كَانَا يَأْكُلَانِ الطَّعَامَ انظُرْ كَيْفَ نُبَيِّنُ لَهُمُ الْآيَاتِ ثُمَّ انظُرْ أَنَّى يُؤْفَكُونَ (مائده:75)
مسيح فرزند مريم جز فرستاده‌اي [از سوي خدا] نيست كه پيش از او نيز رسولان [ديگري] گذشته‌اند، و مادرش [نيز] زني بسيار صادق بود، 212 هر دو [بشر بودند و] غذا مي‌خوردند؛ ببين چگونه نشانه‌ها را براي آنها به روشني بيان مي‌كنيم، پس از آن [با وجود اين روشنگري‌ها] ببين چگونه واژگونه عمل مي‌كنند!

👈"در این آیه با دلایل روشنی در چند جمله کوتاه اعتقاد مسیحیان به الوهیت مسیح را ابطال می کند،
↩️نخست می گوید: «چه تفاوتی در میان مسیح و سایر پیامبران بود که عقیده به الوهیت او پیدا کردهاید، مسیح پسر مریم نیز فرستاده خدا بود و پیش از آن رسولان و فرستادگان دیگری از طرف خدا آمدند»
اگر رسالت از ناحیه خدا دلیل بر الوهیت و #شرک است پس چرا در باره سایر پیامبران این مطلب را قائل نمی شوید!

👈سپس برای تأیید این سخن می گوید: «مادر او، زن بسیار راستگویی بود» (وَ أُمُّهُ صِدِّیقَةٌ).
اشاره به این که کسی که دارای مادر است و در رحم زنی پرورش پیدا می کند چگونه می تواند خدا باشد!

↩️و دوم این که اگر مادر او محترم است به خاطر این است که او هم در مسیر رسالت مسیح با او هماهنگ بود و از رسالتش پشتیبانی می کرد، و به این ترتیب بنده خاص خدا بود و نباید او را همچون یک معبود همانطور که در میان مسیحیان رایج است که در برابر مجسمه او تا سر حد پرستش خضوع می کنند، عبادت کرد.

👈بعد به یکی دیگر از دلایل #نفی_ربوبیت_مسیح اشاره کرده، می گوید: «او و مادرش هر دو غذا می خوردند»
📌و در پایان آیه اشاره به روشنی این دلایل از یک طرف و سرسختی و نادانی آنها در برابر این دلایل آشکار از طرف دیگر کرده، می گوید: «بنگر چگونه دلایل را به روشنی برای آنها شرح می دهیم و سپس بنگر چگونه اینها از قبول حق بازگردانده می شوند»
📚تفسير نمونه

👈اين مادر و فرزند دو فرد از افراد بشر بودند كه طعام می‌خوردند،- و اگر نمی‌خوردند از بين می‌رفتند- اين طعام خوردن و ديگر كارهای مربوط به آن از روی احتياج بوده، و احتياج، خود اولين نشانه و دليل بر امكان و مخلوقيت است.
📌‏پس معلوم می‌شود #مسيح ممكن الوجود بوده نه واجب الوجود،# مخلوق بوده نه خالق، از مخلوق ديگری بنام مريم متولد شده، بنده‌ای از بندگان خدا بوده كه خدايش به رسالت بسوی‌ مردم فرستاده، فرزندی بوده كه با مادرش به عبادت خدا می‌پرداخته‌اند،
🔻و بدون اينكه دارای ربوبيت و الوهيت باشند با ساير موجودات عالم در مجرای امكان كه مجرا و مسير فقر و حاجت است جريان داشته‌اند، كتب انجيلی كه هم امروز در دسترس مسيحی‌ها است اعتراف و تصريح دارد بر اينكه مريم دختری بوده كه به پروردگار ايمان داشته و به عبادت و بندگيش می‌پرداخته، و نيز تصريح دارند بر اينكه مسيح از همين مريم متولد شده، مثل ساير انسانهايی كه هر يك از انسان ديگر متولد می‌شوند، و نيز صراحت دارند بر اينكه عيسی فرستاده خدا بسوی مردم بوده مانند ساير فرستادگان خدا بدون هيچ تفاوت، و نيز تصريح دارند كه او و مادرش مانند ساير مردم غذا می‌خورده‌اند.
📚تفسير الميزان

#تثلیث چیست؟ ایا برداشت عوام و خواص #مسیحیان از #تثلیت یکسان است؟

🔸لَّقَدْ كَفَرَ الَّذِينَ قَالُوا إِنَّ اللَّهَ ثَالِثُ ثَلَاثَةٍ وَمَا مِنْ إِلَهٍ إِلَّا إِلَهٌ وَاحِدٌ وَإِن لَّمْ يَنتَهُوا عَمَّا يَقُـولُونَ لَيَمَسَّنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (مائده:73)
بي‌گمان كساني [هم] كه گفتند: خدا سومين [معبود از اقانيم] ثلاثه است 210 كفر ورزيدند، هيچ معبودي جز خداي يگانه نيست و اگر از آنچه مي‌گويند باز نايستند، منكران آنها را مسلماً عذابي دردناك خواهد رسيد.

__________
❇ موضوع #تثليث [پدر، پسر و روح ‌القدس] در آية 171 سورة نساء نيز (3:171) آمده است؛ تجزيه كردن خداي واحد به سه اصل و مشاركت دادن او با بندگانش، از نظر قرآني #شركي است آشكار.
📌سورة ناس در قرآن هر سه بُعد #ربوبيّت، #ملوكيت و #الوهيّت را به خداي يكتا نسبت داده است. مسئلة تثليث از بدعت‌هايي است كه در قرون بعدي به باورهاي مسيحيان افزوده شده است، نه در سخنان عيسي مسيح(ع) و انجيل نخستين و نه در انجيل فعلي چنين اصلي وجود ندارد. تفسیر بازرگان

❇لَقَدْ كَفَرَ اَلَّذِينَ قٰالُوا إِنَّ اَللّٰهَ ثٰالِثُ ثَلاٰثَةٍ‌ . اين عقيدۀ بسيارى از نصارى است و همان است كه پولس در مقابل سه خداى روميان زائوس (پدر خدايان) سار پدون (يگانه پسر زائوس) آپولون (خداى واسطه ميان پدر و پسر) بوجود آورد و #شرك خود را با شرك روميان تطبيق كرد. اين #سه_خدا عبارتند از #خدا، #عيسى و #روح_القدس كه به نزد مريم آمد و ميان خدا و عيسى واسطه بود. ثٰالِثُ ثَلاٰثَةٍ‌ يعنى سومى سه نفر يعنى يكى از سه فرد. لازمۀ اين سخن آن است كه در لفظ سه نفراند و در واقع يكى.
📌 از جواب قرآن كه فرموده: وَ مٰا مِنْ إِلٰهٍ إِلاّٰ إِلٰهٌ وٰاحِدٌ معلوم مى‌شود كه نظرشان تعدد واقعى بوده است زيرا «واحد» در مقابل تعدد است و اين غير معقول است كه سه چيز حقيقى يك چيز يا يك چيز حقيقى سه چيز حقيقى باشد، كشيشان در جواب اين سؤال مى‌گويند: اين از اسرار است بايد ايمان آورد و دم نزد
لفظ لَمْ يَنْتَهُوا كَفَرُوا مِنْهُمْ‌ نشان مى‌دهد كه #خواص آنها مى‌دانستند اين نقشه جعلى و از بدعتهاى پولس است، لذا به آنها در صورت عدم ترك وعدۀ عذاب داده شده است، ولى آنها كه خدا را يكى دانسته و يا در اين عقيده مستضعفند وعدۀ عذاب بر آنها شامل نيست ولى به حكم صدر آيه آنها نيز #كافر هستند و اللّٰه اعلم.

📚تفسير احسن الحديث

❇خداوند در ابتدا عقيدۀ مسيحيان مبنى بر #الوهيّت_مسيح را تقبيح مى‌كند، آن‌گاه اين عقيدۀ آنان را انكار مى‌كند كه خدا را يكى از سه‌تا قرار داده‌اند و نيز اين سخن ايشان را كه مى‌گويند: خدا پدر و مسيح پسر اوست آن‌گاه پدر در پسر حلول كرده و متّحد شده و در نتيجۀ اين اتحاد، روح القدس به وجود آمده است. و هريك از اين سه‌تا، درحالى‌كه عين يكديگر است، غير يكديگر است.
📚تفسير كاشف

❇نمى‌توان در خصوص اين مساله نسبت به عموم ملت مسيح حكم يك جا و كلى كرد، براى اينكه بين مردم عامى آنها و #علمايشان فرق است، همه‌شان داراى كفر حقيقى كه برگشتن آن به استضعاف نباشد نيستند، و كفرى كه عبارت باشد از #انكار_توحيد و تكذيبآيات خدا، مخصوص است به علماى آنها، و ما بقى مستضعف و عوامند
معناى آيه چنين مى‌شود: اگر نصارا (مراد بعضى از ايشان است، از باب نسبت دادن قول بعض به كل) از حرفهاى كفرآميزى كه دارند دست بر ندارند هر آينه عذابى دردناك بعضى از آنان (قائلين به تثليث) را خواهد گرفت.

📚تفسير الميزان

#مسيح هم #رسولي مانند رسولان قبلي بود. و #مخلوقي بود كه غذا ميخورد. او #خدا يا يكي از سه خدا نيست.

🔸مَّا الْمَسِيحُ ابْنُ مَرْيَمَ إِلَّا رَسُـولٌ قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِهِ الرُّسُلُ وَأُمُّهُ صِدِّيقَةٌ كَانَا يَأْكُلَانِ الطَّعَامَ انظُرْ كَيْفَ نُبَيِّنُ لَهُمُ الْآيَاتِ ثُمَّ انظُرْ أَنَّى يُؤْفَكُونَ (مائده:75)
مسيح فرزند مريم جز فرستاده‌اي [از سوي خدا] نيست كه پيش از او نيز رسولان [ديگري] گذشته‌اند، و مادرش [نيز] زني بسيار صادق بود، 212 هر دو [بشر بودند و] غذا مي‌خوردند؛ ببين چگونه نشانه‌ها را براي آنها به روشني بيان مي‌كنيم، پس از آن [با وجود اين روشنگري‌ها] ببين چگونه واژگونه عمل مي‌كنند!

👈"در این آیه با دلایل روشنی در چند جمله کوتاه اعتقاد مسیحیان به الوهیت مسیح را ابطال می کند،
↩️نخست می گوید: «چه تفاوتی در میان مسیح و سایر پیامبران بود که عقیده به الوهیت او پیدا کردهاید، مسیح پسر مریم نیز فرستاده خدا بود و پیش از آن رسولان و فرستادگان دیگری از طرف خدا آمدند»
اگر رسالت از ناحیه خدا دلیل بر الوهیت و #شرک است پس چرا در باره سایر پیامبران این مطلب را قائل نمی شوید!

👈سپس برای تأیید این سخن می گوید: «مادر او، زن بسیار راستگویی بود» (وَ أُمُّهُ صِدِّیقَةٌ).
اشاره به این که کسی که دارای مادر است و در رحم زنی پرورش پیدا می کند چگونه می تواند خدا باشد!

↩️و دوم این که اگر مادر او محترم است به خاطر این است که او هم در مسیر رسالت مسیح با او هماهنگ بود و از رسالتش پشتیبانی می کرد، و به این ترتیب بنده خاص خدا بود و نباید او را همچون یک معبود همانطور که در میان مسیحیان رایج است که در برابر مجسمه او تا سر حد پرستش خضوع می کنند، عبادت کرد.

👈بعد به یکی دیگر از دلایل #نفی_ربوبیت_مسیح اشاره کرده، می گوید: «او و مادرش هر دو غذا می خوردند»
📌و در پایان آیه اشاره به روشنی این دلایل از یک طرف و سرسختی و نادانی آنها در برابر این دلایل آشکار از طرف دیگر کرده، می گوید: «بنگر چگونه دلایل را به روشنی برای آنها شرح می دهیم و سپس بنگر چگونه اینها از قبول حق بازگردانده می شوند»
📚تفسير نمونه

👈اين مادر و فرزند دو فرد از افراد بشر بودند كه طعام می‌خوردند،- و اگر نمی‌خوردند از بين می‌رفتند- اين طعام خوردن و ديگر كارهای مربوط به آن از روی احتياج بوده، و احتياج، خود اولين نشانه و دليل بر امكان و مخلوقيت است.
📌‏پس معلوم می‌شود #مسيح ممكن الوجود بوده نه واجب الوجود،# مخلوق بوده نه خالق، از مخلوق ديگری بنام مريم متولد شده، بنده‌ای از بندگان خدا بوده كه خدايش به رسالت بسوی‌ مردم فرستاده، فرزندی بوده كه با مادرش به عبادت خدا می‌پرداخته‌اند،
🔻و بدون اينكه دارای ربوبيت و الوهيت باشند با ساير موجودات عالم در مجرای امكان كه مجرا و مسير فقر و حاجت است جريان داشته‌اند، كتب انجيلی كه هم امروز در دسترس مسيحی‌ها است اعتراف و تصريح دارد بر اينكه مريم دختری بوده كه به پروردگار ايمان داشته و به عبادت و بندگيش می‌پرداخته، و نيز تصريح دارند بر اينكه مسيح از همين مريم متولد شده، مثل ساير انسانهايی كه هر يك از انسان ديگر متولد می‌شوند، و نيز صراحت دارند بر اينكه عيسی فرستاده خدا بسوی مردم بوده مانند ساير فرستادگان خدا بدون هيچ تفاوت، و نيز تصريح دارند كه او و مادرش مانند ساير مردم غذا می‌خورده‌اند.
📚تفسير الميزان



.