تفسير و‌ تدبر قرآن انلاين-تالارگفتگوي قرآن پویان
»
زندگی قرآنی:باورها و رفتارهای مطلوب از منظر قرآن
»
ويژگيهاي مطلوب و نامطلوب علماي ديني
»
💮نكوهش عالمان‌از‌خود‌ راضی*
برای ارسال پاسخ وارد شوید
1
ارسال شده :
about 3 Years ago

رتبه: Advanced Member

گروه ها: member , Moderator
تاریخ عضویت: 1394-12-17 21:13:44
ارسالها: 649

تشکرها: 7 بار
31 تشکر دریافتی در 31 ارسال


*⚛💮نكوهش عالمان‌از‌خود‌ راضی*

💠لَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ يَفْرَحُونَ بِمَا أَتَوا وَّيُحِبُّونَ أَن يُحْمَدُوا بِمَا لَمْ يَفْعَلُوا فَلَا تَحْسَبَنَّهُم بِمَفَازَةٍ مِّنَ الْعَذَابِ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ ال عمران/188

🌱هرگز مپندار آنهايي كه از خدمات خويش [با افتخار و] ابراز شادماني [متكبرانه، ياد] مي‌كنند و به خاطر آنچه نكرده‌اند [یعنی وظايفي كه به عهده دارند ولي به حرف و وعده اكتفا كرده‌اند] پيوسته دوست دارند مورد ستايش و تمجيد قرار گيرند [ديندار واقعي و اهل بهشت‌اند]. پس [با چنين روحياتي] هرگز آنها را بر دستگيرة نجاتي از آتش مپندار، و [برعكس] براي آنها عذاب دردناكي است.

🔷✨این آیه در پاسخ جمعی از دانشمندان یهود که آیات خدا را تحریف می‌کردند می‌فرماید: «گمان مبر آنها که از اعمال (زشت) خود خوشحالند، و دوست دارند، در برابر کار (نیکی) که انجام نداده‌اند، از آنها تقدیر شود گمان مبر که ایشان از عذاب پروردگار بدورند، و نجات خواهند یافت»

🔷✨سياق آيات، به خصوص آية پيش از آن، دربارة علمايي از اهل كتاب [يهوديان] است كه وظيفه داشتند كتاب آسماني را براي توده‌هاي مردم تبيين كنند ولي آنها به خاطر ترس و محافظه‌كاري [در برابر قدرت حاكمان يا مقلدان] از بيان آنچه مخالفت با آنها تلقي شد خودداري مي‌كردند.
خودستايي، تكبّر و تعصّب بسياري از علماي اهل كتاب را قرآن به دفعات براي عبرت مسلمانان نقل كرده است. آنها از خدمات تبليغاتي و تعليماتي و تشريفاتي كه عرضه مي‌كردند [بما اوتوا]، بسيار خرسند و مفتخر بودند و دوست داشتند براي كارهايي كه نكرده‌اند [وظايف اساسي دين، يا سوء استفاده‌اي كه مي‌توانسته ولي نكرده‌اند] مورد ستايش قرار گيرند.

👈خصلت خودستايي برخي از اين عالم نمايان، را كه سواد مختصري [نصيباً من الكتاب] داشتند، آية 49 سورة نساء (4:49) به وضوح بيان كرده است: « أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ يُزَكُّونَ أَنْفُسَهُمْ بَلِ اللهُ يُزَكِّي مَنْ يَشَاءُ...». شديدتر از آن را مي‌توان در انجيل متي علية «كاتبان و فريسيان» يافت.

📚تفاسير نمونه و بازرگان


┄═❁🍃❈🌸❈🍃❁═┄

💫
2
ارسال شده :
about 3 Years ago

رتبه: Advanced Member

گروه ها: Administrators , member
تاریخ عضویت: 1390-2-31 17:53:20
ارسالها: 1239

تشکرها: 1 بار
49 تشکر دریافتی در 28 ارسال

نكوهش علماي ديني خودشيفته

أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ يُزَكُّونَ أَنفُسَهُم بَلِ اللَّهُ يُزَكِّي مَن يَشَاءُ وَلَا يُظْلَمُونَ فَتِيلًا
آيا به كساني كه خود را مي‌ستايند نمي‌نگري [كه چگونه از خود راضي هستند]؟ حال آنكه [تنها] خداست كه هر كه را بخواهد [=شايسته بداند] پاك مي‌گرداند و [هر‌كه به پاكي گرایيد، حتي] به قدر اندكي [=رشتة نازك روي هستة خرما] هم ستم نمي‌بيند. نساء:49
__________
شأن‌ نزول‌:

یهود و نصاری‌ ‌برای‌ ‌خود‌ امتیازاتی‌ قائل‌ بودند و همان‌ طور که‌ ‌در‌ آیات‌ قرآن‌ نقل‌ ‌شده‌ گاهی‌ می‌گفتند: «‌ما فرزندان‌ خداییم‌» (مائده‌: 18) و گاهی‌ می‌گفتند: «بهشت‌ مخصوص‌ ماست‌ و ‌غیر‌ ‌از‌ ‌ما، ‌در‌ ‌آن‌ راهی‌ ندارد». (بقره‌: 111) ‌این‌ ‌آیه‌ و آیه ‌بعد‌ نازل‌ شد و ‌به‌ ‌این‌ پندارهای‌ باطل‌ پاسخ‌ ‌گفت‌.
تفسير نمونه

ـ اين آيه بلافاصله پس از طرح آفتِ شرك، اولين آسيب آن را كه خودستايي و غرور است نشان مي‌دهد: «أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ يُزَكُّونَ أَنفُسَهُمْ». منظور از كساني كه خود را مي‌ستايند و از اعمالشان رضايت دارند چه كساني‌اند؟ پاسخ آن را آيه بعد مي‌دهد. اين آيه، هرچند كليّت دارد، اما شأن نزول آن در معرفي علمايي از اهل كتاب (يهوديان) است كه وظيفه داشتند كتاب آسماني را براي توده‌هاي مردم تبيين كنند، اما به خاطر ترس و محافظه‌كاري (در برابر حاكمان يا مقلدان)، از بيان آنچه مخالفت با آنها تلقي مي‌شد، خودداري مي‌كردند.

خودستايي، تكبّر و تعصّبِ بسياري از علماي اهل كتاب را قرآن به دفعات براي عبرت مسلمانان نقل كرده است.
آنها از خدمات تبليغاتي و تعليماتي و تشريفاتي كه عرضه مي‌كردند (بما اوتوا)، بسيار خرسند و مفتخر بودند و دوست داشتند براي كارهايي كه نكرده‌اند (وظايف اساسي دين، يا سوء استفاده‌اي كه مي‌توانسته ولي نكرده‌اند) مورد ستايش قرار گيرند.
خصلت خودستايي برخي از اين عالم نمايان، را كه سواد مختصري (نصيباً من الكتاب) داشتند، در اين آيه به وضوح بيان كرده است.

- وصف «فَتِيلاً» در جمله «وَلاَ يُظْلَمُونَ فَتِيلاً» 3 بار در قرآن آمده است: نساء 49 (4:49) و 77 (4:77) و اسراء 71 (17:71) . از چشم اعراب معاصر نزول قرآن كه مهمترين رزق آنها خرما بود، رشتة نخ مانندي كه در شيار هستة خرما وجود دارد و ته مانده‌اي از آن محسوب مي‌شود، نماد حقير بودن و حداقلِ بهره محسوب مي‌شده است. بسياري از مردم مي‌پندارند اگر از قافلة تعصّبات قومي، نژادي، ديني، سياسي و امثالهم، كه معمولا جوّ حاكم را تشكيل مي‌دهد، عقب بمانند، تنها مي‌مانند و ضرر مي‌كنند، وعدة انتهاي اين آيه بشارت بر آنهاست كه به قدر سرِ سوزني هم زيان نمي‌بينند.

تفسير بازرگان



© 2025 Design by Mahdi