🌱ايمان مستمر و جامع لازم است. از منافقان و مردداني نباشيد كه هم مومنان را تاييد ميكنند و هم مناسك و مراسم و گفتار كافران را تاييد مي كنند

🔸يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا آمِنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ الْكِتابِ الَّذِي نَزَّلَ عَلى‌ رَسُولِهِ وَ الْكِتابِ الَّذِي أَنْزَلَ مِنْ قَبْلُ وَ مَنْ يَكْفُرْ بِاللَّهِ وَ مَلائِكَتِهِ وَ كُتُبِهِ وَ رُسُلِهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلالًا بَعِيداً «136»
اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! به خداوند و پيامبرش و كتابى كه بر پيامبرش نازل كرده و كتابى كه پيشتر فرستاده است، (به همه‌ى آنها) ايمان (واقعى) بياوريد. و هر كس به خدا و فرشتگان و كتب آسمانى و پيامبرانش و روز قيامت كفر ورزد پس همانا گمراه شده است، گمراهى دور و درازى.

🔸إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا ثُمَّ كَفَرُوا ثُمَّ آمَنُوا ثُمَّ كَفَرُوا ثُمَّ ازْدادُوا كُفْراً لَمْ يَكُنِ اللَّهُ لِيَغْفِرَ لَهُمْ وَ لا لِيَهْدِيَهُمْ سَبِيلًا «137»

آنان كه ايمان آوردند، سپس كافر شدند، بار ديگر ايمان آوردند و دوباره كفر ورزيدند، سپس بر كفر خود افزودند، قطعاً اميدى به آن نيست كه خداوند آنان را ببخشد و به راه حقّ هدايتشان كند.

" آيه شريفه 137 را بايد با قبل و بعد آن ، مورد دقت قرار دهيم ، زيرا آيات خالى از ظهور و تا حدودى خالى از دلالت بر اين معنا نيست كه آيات ، سياقى واحد دارند و به يكديگر متصلند.
درآيه اول مؤ منين را با اينكه ايمان آورده اند دستور مى دهد براى بار دوم ايمان بياورند و اينكه گفتيم براى بار دوم ايمان بياورند به خاطر دو قرينه بود، قرينه اول اينكه متعلق ايمان دوم را بطور تفصيل شرح مى دهد و مى فرمايد: به خدا و رسول او و كتاب او ايمان بياوريد ... و قرينه دوم اين است كه تهديد كرده كه اگر به تك تك اين جزئيات و تفاصيل ايمان نياوريد به ضلالتى بعيد گمراه شده ايد، پس معلوم مى شود كه مراد از ايمان اول ايمان بطور اجمال و سر بسته و در بسته است و مراد از ايمان دوم ، ايمان به تفاصيلى است كه در آيه بيان نموده
و حاصل مضمون آيه اين است كه مؤمنين بايد ايمان سربسته و اجمالى خود را بر تك تك اين جزئيات بگسترند، براى اينكه اين جزئيات معارفى هستند كه به يكديگر مرتبط و وابسته اند و هر يك مستلزم بقيه است .
🔻بنابراين معنا مراد از جمله : (ان الذين آمنوا ثم كفروا...) چيز ديگرى مى شود . در اين صورت آيه مورد بحث تعليلى خواهد بود كه منطبق بر حال منافقينى است كه آيه شريفه بعد (الذين يتخذون الكافرين اولياء من دون المؤ منين ) وضع آنها را تفسير و بيان مى كند، چون كسى كه با كفار اتصال داشته باشد، قهرا از مجتمع مؤ منين جدا مى شود و چنين كسى ممكن نيست در مجالس و محافل كفار حاضر نشود و با آنها انس و علاقه نداشته باشد و سخنانى كه آنها با يكديگر مذاكره مى كنند و قهرا سخنانى است كه مورد رضاى خداى سبحان نيست تصديق نكند، و تهمت ها كه به دين مى زنند و طعنه ها كه به اهل دين مى زنند و استهزاء و مسخره هائى كه از اهل دين مى كنند، تصديق نكند.


👈پس چنين افرادى وقتى به مؤ منين بر بخورند و در پاره اى از شعائر دين با آنها شركت جويند، به آن شعائر ايمان مى آورند و هر گاه به مشركين و كفار برخورد كنند و تهمت ها و سخريه هاى آنان را ببينند امضا مى كنند و در نتيجه كافر مى شوند، پس اينگونه افراد بطور دائم در حال ايمان آوردن و سپس كافر شدن و باز ايمان آوردن و بازكافر شدنند تا وقتى كه اين رفتار و خصلت ، صفت درونى آنها شود، آن وقتى است كه كفر باطنيشان رو به زيادت مى گذارد."
📚تفسير الميزان.

⭕️بيان حال كسانيكه بين ايمان و كفر در نوسانند .

🔸إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا ثُمَّ كَفَرُوا ثُمَّ آمَنُوا ثُمَّ كَفَرُوا ثُمَّ ازْدَادُوا كُفْرًا لَّمْ يَكُنِ اللَّهُ لِيَغْفِرَ لَهُمْ وَلَا لِيَهْدِيَهُمْ سَبِيلًا (نساء:137)
بي‌گمان كساني كه ايمان آوردند سپس كفر ورزيدند و باز ايمان آوردند و سپس [در تجربه‌اي ديگر] كفر ورزيدند، سپس در كفر فزوني يافتند، خدا نه بر آن است كه آنها را بيامرزد، نه آنكه به راهي رهبريشان كند. __
↩️- در جملة «ثُمَّ ازْدَادُواْ كُفْرًا»، فعل زيادت به نفس كفار، نه خود كفر نسبت داده شده است، نتيجة فعل مورد نظر است، نه خودِ فعل. آنها وجود خود را منكرتر كردند و از حق دورتر شدند.
حرف «ثُمَّ» (سپس) دلالت بر مدّت زمان پس از كفر مي‌كند كه مي‌توانستند به عقل آيند، اما در انكار خود عميق‌تر شدند.
↩️در باب افتعال آمدن فعل «ازْدَادُواْ» (به جاي زادوا)، دلالت بر پذيرش و كِشش به سوي كفر مي‌كند و اين افزايش (به جاي كفر) به خود شخص نسبت داده شده است. گويي روح و روان و شخصيتِ كفر پيشه آنان افزايش يافته است.

👈302- تكرار سه بار «ثُمَّ» و سه بار كفر در اين آيه، ناظر به مراحل مختلفي از زندگي كفرآميز آنها است.در اين آيه به چند بار ايمان آوردن و كفر ورزيدن، كه دلالت بر «ارتداد مضاعف» مي‌كند، اشاره نموده است، بدون آنكه هيچ كيفر دنيايي براي آن شده كرده باشد! جز آنكه خدا آنها را نمي‌آمرزد، يعني قابليت و استعداد تغيير را براي آن كه در معرض آمرزش قرار بگيرند و به راه سعادتي بروند از دست داده‌اند.

👈معناي « ارتداد» در قرآن، پشت كردن به همدينان و پيوستن به جبهه دشمن است، كه البته جنبة «عملي» دارد. و در قرآن هيچ كيفر دنيايي براي ارتداد و الحاد قرار نداده است. علاوه بر اين آيه، آيات 217 بقره (2:217) و 54 سورة مائده (5:54) نيز در مورد مُرتَد شدگان به همين اكتفا شده است كه: «هر كه از شما كه از دينش برگردد، خدا مردماني را خواهد آورد كه دوستشان دارد و آنها نيز خدا را دوست دارند».

💫تفسير بازرگان.

⭕️انها كه بر كافران تكيه ميكنند و عزت و قدرت و بقاي خود را از انها انتظار دارند، منافقند.

🔸بَشِّرِ الْمُنافِقِينَ بِأَنَّ لَهُمْ عَذاباً أَلِيماً «138نساء»
منافقان را بشارت ده كه برايشان عذابى دردناك است.

🔸الَّذِينَ يَتَّخِذُونَ الْكافِرِينَ أَوْلِياءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِينَ أَ يَبْتَغُونَ عِنْدَهُمُ الْعِزَّةَ فَإِنَّ الْعِزَّةَ لِلَّهِ جَمِيعاً «139نساء»
آنان كه كافران را بجاى مؤمنان، سرپرست و دوست خود مى‌گيرند آيا عزّت را نزد آنان مى‌جويند؟ همانا عزتّ به تمامى از آن خداست.

🔻"در صدر اسلام، منافقان با يهود مدينه و مشركان مكّه رابطه داشتند تا اگر مسلمانان شكست خوردند، آنها ضررى نبينند و جايگاه خود را از دست ندهند.

↩️عزّت تنها به دست خداست. چون سرچشمه‌ى عزّت يا علم است يا قدرت، و ديگران از علم و قدرت بى‌بهره‌اند. در مناجات شعبانيّه مى‌خوانيم: «الهى بيدك لا بيد غيرك زيادتى و نقصى» خداوندا! زيادى و يا كاستى من تنها در دست توست، نه در دست ديگرى.

-↩️ عزّت را در وابستگى به كفّار جستن، خصلتى منافقانه است. «الَّذِينَ يَتَّخِذُونَ الْكافِرِينَ أَوْلِياءَ ...»

📚تفسير نور

عزت، دستِ برتر داشتن و شكست ناپذيري است. به زمين بلندي كه آب آن را نمي‌پوشاند عِزاز، و به پادشاهان عزيز گفته مي‌شود. در روزگار و سرزمين‌هاي نا اَمن، هركسي مي‌خواهد خود را به قدرتي و دستگاه و درباري ببندد تا از حوادث زمانه مصّون باشد.
🔻پناه بردن مشركين به بُت‌ها نيز ريشه در همين پناهندگي تاريخي داشت (مريم 81 (19:81) - وَاتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللهِ آلِهَةً لِيَكُونُوا لَهُمْ عِزًّا).
پناه بردن آن خائنين به مشركان مدينه، به اتكاء حسابي بود كه روي قدرت و غلبة ابوسفيانها بازكرده بودند.
👈 در كشور هاي استبداد زده نيز ايجاد ارتباط با دستگاههاي امنيتي و اطلاعاتي و ساير مراكز قدرت ناشي از همين نياز است.
💫تفسير بازرگان